محراب توکلی | ناکامی در عشق انسان را به بلوغ می‌رساند. بلوغ باعث خودشناسی می‌شود و خودشناسی عشق عمیق‌تری به بار می‌آورد. این مسیر دایره‌وار حدیث نفس بسیاری از فیلم‌های تاریخ سینما از جمله «جنگل پرتقال» بوده است.
میرسعید مولویان که در ضمیر ناخودآگاه مخاطب به عنوان بازیگر صحنه تئاتر نقش بسته، تعاملات و الگوهای مدیوم تئاتر را با خود مقابل دوربین می‌آورد. او به سبب همین رویکرد صلابت و صداقتی به میزانسن می‌بخشد که برای مخاطب قابل قبول است.
محراب توکلی | وقتی به جنگل پرتقال می‌نگریم و آن را با نظریه شوته قیاس می‌کنیم، تغییر و تحولات کاراکتر اصلی (سهراب بهاریان) می‌تواند آدرس درستی از یک موضوع یا درون‌مایه دهد. درون‌مایه‌ای که در آن عشق هم درد است، هم درمان! درون‌مایه‌ای که عاشق را برای همه عمر عاشق می‌داند. مثل فرهاد در فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟»
Loading ...
