زهرا شایانفر نویسنده و کارگردان تئاتر در گفتگو با خبرنگار تئاتر خبرگزاری صبا درباره خسارت‌های وارد شده به نمایش‌هایی که به علت شیوع کرونا اجرای آن‌ها نیمه کاره مانده است، توضیح داد: به طور کلی وقتی نمایشی آماده و تمرین می‌شود تا روی صحنه برود برای تمام اعضای گروه هزینه‌ای را در بردارد. حتی اگر کارگردان یا تهیه کننده هزینه تولید یک اثر نمایشی را پرداخت کرده باشد، به افراد گروه که لحظاتی را در مرحله تمرین بوده‌اند به لحاظ روحی خسارت وارد می‌کند و هزینه‌هایی دارد که همیشه در ذهن آن‌ها باقی می‌ماند.

وی افزود: این خسارت‌های روحی هرگز جبران نمی‌شوند و باید فکری برای جبران این پایین آمدن روحیه هنرمندان تئاتر بشود. زمانی که اجراها برای یک هفته تعطیل می‌شوند و این تعطیلی برای یک یا ۲ هفته تمدید می‌شود و گروه‌ها مدام در بی‌خبری برای ادامه اجراهای خود هستند، اولین خسارتی که به آن‌ها وارد می‌شود هزینه تبلیغات است زیرا در حالت عادی اگر ۲ روز میان اجراها تعطیلی وجود داشته باشد گروه باید برای شروع دوباره هزینه زیادی را متحمل شود تا به مخاطب خود بگوید که همچنالن این نمایش روی صحنه است. با این تعطیلی‌های هفتگی آن هم در این شرایط، نمایش‌ها چگونه می‌توانند به صحنه بازگردند آنهم وقتی هیچ خسارتی نیز به آن‌ها پرداخت نمی‌شود؟

این کارگردان با اشاره به تعطیلی‌های دایم سالن‌های تئاتر گفت: شاهد باز بودن کافه‌ها و رستوران‌ها در سطح شهر هستم و تنها تئاتر و سینما است که تعطیل می‌شوند و هرگز کسی به ما نگفت این تعطیلی چقدر خسارت به شما وارد کرده است و قصد داریم این خسارات را به شما پرداخت کنیم. ما بچه‌های تئاتر به خواست خود نمایش‌ها را تعطیل نکرده‌ایم بلکه دستور این تعطیلی‌ها از جای دیگری آمده است و باید این خسارت‌ها را محاسبه و پرداخت کنند اما متاسفانه برای اجراهایی که متوقف شدند هیچ خسارتی پرداخت نشده است. در کنار ۲ ماه پایانی سال گذشته، تا به امروز ۶ ماه است که این وضعیت تعطیلی ادامه دارد.

در حال از دست دادن سرمایه‌های کاربلد و حرفه‌ای هستیم

وی افزود: با این وضعیت پیش آمده شاهد مهاجرت هنرمندان تئاتر به سمت کار تصویر و تدریس هستیم که ۹۹ درصد این افراد به علت بیکاری که در حال حاضر دچار آن هستند وارد این شغل‌ها شده‌اند. این خسارت را نیز چطور قرار است جبران کنند؟ علاوه بر خسارتی که به زندگی و شغل این افراد وارد شده است، خسارت بزرگتری به ماهیت تئاتر وارد می‌شود  زیرا این هنر در حال از دست دادن سرمایه‌های کاربلد و حرفه‌ای خود است. شما نمی‌تواند کرکره یک مغازه را پایین بکشید و توقع داشته باشید این مغازه دوام بیاورد. قطعا کارکنان این مغازه به حرفه دیگری می‌پردازند.

این نویسنده درباره حمایت مسئولان در حوزه تئاتر بیان کرد: اطلاعیه‌ای منتشر شده بود که بهای نصف صندلی‌های سالن را که خالی هستند به گروه پرداخت می‌کنند اما من از کسی نشنیده‌ام که این هزینه را دریافت کرده باشد. یک سامانه را وزارتخانه برای دریافت وام معرفی کرده بود و من نیز در آن ثبت نام کردم ولی هیچ اتفاقی نیفتاد و درباره زمان اعطای این وام نیز هیچ اطلاع‌رسانی صورت نگرفت. شرایط اخذ این وام کمی پیچیده بود به این شکل که حتما فرد دریافت کننده باید عضو خانه تئاتر باشد و همچنین باید عضو صندوق اعتباری هنر نیز باشد که پس از بررسی این موارد تازه وام به هنرمندان تعلق گیرد. من تصورم این است که این طرح‌ها سرانجام ندارند زیرا بعد از گذشت هفت ماه باید پیغامی از این سامانه به دست من می‌رسید اما حتی دریغ از یک پیام که شما واجد شرایط نیستید.

کارگردان و نویسنده نمایش «برج‌های خاموش» درباره فعالیت‌های شخصی خود عنوان کرد: درحال حاضر کار جدیدی ندارم و فقط یکی از نمایشنامه‌هایم تکمیل شده است اما احتیاج به بازنویسی دارد و با توجه به فضای خاصی که روایت می‌کند در اولین فرصت آن را روی صحنه می‌برم. همچنین روابط عمومی نمایش «غرب حقیقی» را پذیرفته‌ام که اجرای آن در تئاتر مستقل شروع شده بود اما به علت این دو هفته تعطیلی اجرای آن متوقف شده است.

به گفته وی، اگر این شرایط درست شود علاقه دارد «برج های خاموش» را دوباره روی صحنه ببرد.

شایانفر در پایان گفت: من به تئاتر ایمان دارم و می‌دانم که از این شرایط سخت سربلند بیرون خواهد آمد اما باید بدانیم که تعطیل کردن آن راه چاره نیست و باید یاد بگیریم در شرایط‌ غیرقابل پیش‌بینی چگونه عمل کنیم و البته که راه آن را پیدا خواهیم کرد و تئاتر نیز مسیر خود را حتما پیدا می‌کند. این هنر مانا در طول قرن‌ها همراه بشر باقی مانده است و در حال حاضر با این شرایط سخت به حیات خود ادامه می‌دهد، زمانی که این روزهای سخت به پایان برسد روسیاهی برای آن‌هایی باقی می‌ماند که در این روزها پشت تئاتر را خالی کرده‌اند.

افسانه ساده‌قمصری

انتهای پیام/