آرمان خوانساریان نویسنده و کارگردان سینما در گفتگو با خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا، درباره فعالیت های اخیر خود توضیح داد: درحال حاضر مشغول نگارش فیلمنامه بلندی برای اولین فیلم خود به عنوان کارگردان هستم اما هنوز اسم قطعی برای آن انتخاب نکرده ام.

این فیلمنامه نویس درباره ویژگی های این فیلمنامه عنوان کرد: این کار یک فیلمنامه درام با زیر ژانر جاده‌ای است. به دلیل اینکه من علاقه خاصی به فیلم‌های جاده‌ای دارم و  و فکر می کنم جاده خیلی شبیه ماهیت سینماست. زیرا  حرکت در هر دو مولفه اصلی است و همیشه در ذهن خود به این فکر کرده‌ام که اولین فیلم بلندم یک فیلم شهر گریز و همراه با مولفه‌های زیر ژانر جاده‌ای باشد. چیزی که در سینمای آپارتمانی امروز ما جای آن خالی است. سینمای جاده‌ای را عباس کیارستمی استاد من روزی به اوج خود رساند و الان من دوست دارم تعریف جدیدی از جاده‌ای که نسل من تجربه‌اش می‌کند، ارایه دهم و امیدوارم توانایی این کار را داشته باشم.

وی افزود: مضمون این فیلم درباره تجربه زیست افراد است و  درباره  چند جوان که یک سفر برایشان ضروری می شود. این فیلم ادای دینی به سینماست.

این کارگردان با اشاره به شکستگی دست راست خود، توضیح داد: با توجه به این موضوع که زمان طولانی است دست راست من در گچ قرار دارد، روند بازنویسی و تکمیل این فیلمنامه را برای من کند کرده است و همین باعث شده نگارش کامل این فیلمنامه کمی طولانی شود اما فکر می‌کنم تا دو ماه آینده این کار را آماده کنم و اگر در نهایت تصمیم به ساخت آن گرفته شد، هرچه سریع‌تر اقدامات لازم را انجام دهم تا در نیم سال اول سال جدید آن را مقابل دوربین ببرم.

خوانساریان درباره اولین فیلم بلند خود بیان کرد: قبل از فیلم «موناکو» دو فیلمنامه بلند دیگر نوشته بودم ولی یک روحیه ایده آل گرایی به من اجازه ساخت آن‌ها را نداد و فکر می‌کنم در مسیر فیلمسازی هر فیلمساز فقط یک چیز است که یک‌بار بیشتر فرصتش را ندارد و آن ساختن فیلم اول است و من دوست دارم فیلم اولی که به عنوان یک کارگردان آن را می‌سازم شبیه خودم و زیستم باشد تا اگر سال‌ها بعد دوباره آن را تماشا کردم بدون توجه به اینکه فیلمِ خوبی بود یا بد تفکرات سن و سال امروزم در دهنم تداعی شود و در نهایت ادای دینی به همه فیلمسازان بزرگی باشد که عشق به سینما را در من به وجود آوردند.

کارگردان فیلم کوتاه «موناکو» در پایان درباره ساخت فیلم کوتاه اظهار کرد: فیلم کوتاه برای من همیشه جایگاه متفاوتی دارد و همیشه به آن علاقه خواهم داشت و اتفاقی که در حال حاضر در سینمای کوتاه ما در حال رخ دادن است و من را بسیار امیدوار می‌کند، چند رنگی و تفاوت نگاهی است که در سینمای بلند خیلی شاهد آن نیستیم. تفاوتی که در سینمای بلند دهه ۶۰ ایران با نگاه های متفاوت داریوش مهرجویی، ناصر تقوایی، علی حاتمی و بهرام بیضایی دیده می‌شود و هرکدام از این افراد از دریچه نگاه خود راوی یک قصه بودند و امیدوارم ما بچه های فیلم کوتاه بتوانیم دوباره این چند رنگی را تکرار کنیم.

 فاطمه شوقی

انتهای پیام/