به گزارش خبرگزاری صبا به نقل از سایت خانه موسیقی، در پی درگذشت ابوالحسن خوشرو استاد موسیقی مازندران علی اکبر شکارچی موسیقیدان پیشکسوت متنی را در اختیار سایت خانه موسیقی قرار داد.

متن علی اکبر شکارچی بدین شرح است:

«مردم هنرپرور، اهالی موسیقی ایران و مازندران

بسیار متاسفم که با اندوهی گران و چشمانی گریان خبر درگذشت دوست خوش خوان، خوش نواز و موسیقیدان کم نظیر مازندران، ابوالحسن خوشرو را به شما و خانواده گرامیش تسلیت می گویم.

این خواننده برجسته چهاردهم دی‌ماه ۱۳۲۵ در روستای ساروکلای کازندران چشم گشود و در دهم اسفند ۱۳۹۸ پس از تحمل دلیرانه سرطان چشم بر جهان فروبست. درود بر همسر گرامی و خانواده عزیزش که اورا پروراندند و در شرایط سخت بیماری مانند چشمان خود از او مراقبت کردند.

ابوالحسن در خانواده ای هنرمند با موسیقی آمیخته شد، نی نوازی «لُـله وا» را سینه به سینه از پدرش ابوطالب آموخت و در جوانی از هنرستان موسیقی تهران فارغ التحصیل شد. او علاوه بر نی نوازی با خوانش ترانه های مازندرانی با صدای جادویی و سحر آمیز خود به خواننده ای صاحب سبک و منحصر بفرد بدل گردید. بخت یار من بود که حدود سی سال پیش در آلبوم «موسیقی مازندران» محمدرضا درویشی با این پدیده و نابغه دوران آشنا شوم و با کمانچه آواز امیری او را جواب دهم. هنوز صدای پرطنین و پرتحریر او در گوشم می پیچد، حقیقتا تا آن زمان نه در سرزمین خود یعنی لرستان و نه در هیچ جای دیگر چنین صدا و آوازی سرکش و عصیانگر نشنیده بودم. آوازی که فریادگر تاریخ مازندران و پیام رس غم و اندوه و شادمانی مردم آن دیار بود. صدایی که هر کس برای اولین بار می شنید، انگار به بهشتی از شعر و موسیقی و بیانی پر احساس وارد می شود. بسیار شگفت انگیز و پر فرار و فرود مانند امواج دریای خزر و پیچیدگی و سربلندی سروهای جنگل های مازندران.

من به رسم مازندرانی ها او را عمو می نامیدم. ارتباط ما با دوست مشترکمان زنده یاد احمد محسن پور موجب شد تا دوستی مان بیشتر بهم آمیخته شود. اکنون که این دو هنرمند برجسته در قید حیات نیستند، می دانم برای دوستان مشترکمان فقدان این دو عزیز چه غم بزرگیست بر دل آنان و اهالی موسیقی مازندران.

آثار فراوان به جا مانده از ابوالحسن در کنسرت های داخل و خارج و آلبوم های گوناگون بزرگترین منبع آموزش بشمار می رود. اطمینان دارم خداوندگار موسیقی جان آواز و اندیشه موسیقی او را بر جان نسل های این دوران و نسل های آینده جاری خواهد کرد.

حدود دوماه پیش در رونمایی از آثار آئینی و حماسی ایشان در سالن دانشگاه آمل در وصف او سخن گفتم و ساز و آوازی به افتخارش اجرا نمودم.
آنشب آخرین دیدارمان بود، اورا برای آخرین بار دیدم و بوسیدم و گریان از هم جدا شدیم.

بدورد ای قرقاول بلند پرواز و رنگین نوا
بدرود ای شهره به آفاق بی ادعا
بدورد ای صبور و عاشق و مهربان

علی اکبر شکارچی
دهم اسفند ۱۳۹۸»

انتهای پیام/