به گزارش خبرگزاری صبااولین نشست خانه موسیقی ایران در سال۹۷ یکشنبه ۲۶فروردین با حضور تعدادی از هنرمندان و فعالان عرصه موسیقی در تالار استاد جلیل شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار شد و در این نشست که با حضور همه اعضای هیات‌مدیره و مدیرعامل برگزار می‌شد، نامه‌ای که توسط منتقدان خانه موسیقی نوشته شده بود قرائت شد و مدیرعامل و دیگر مسئولان خانه به برخی انتقادها پاسخ دادند. این می‌تواند گام مهمی در جهت اعتمادسازی میان اهالی موسیقی و مدیریت خانه موسیقی باشد اما ‌ای‌کاش چنین نشست‌هایی از همان ابتدا که منتقدان نسبت به مدیریت اعتراض‌ها و واکنش‌هایی داشتند برگزار می‌شد.

فخرالدینی: ما اهالی موسیقی هم‌دلی مناسبی نداشته‌ایم

به گزارش «صبا»، روز یکشنبه ۲۶فروردین، خانه هنرمندان میزبان اهالی خانه موسیقی و منتقدان این نهاد صنفی بود و منتقدان بالاخره توانستند بی‌پرده و بدون لکنت برخی انتقادهای خود را نسبت به عملکرد چند سال اخیر خانه موسیقی از نزدیک به گوش اعضای هیات‌مدیره و مدیرعامل این نهاد برسانند و در فضایی به دور از تنش، این مسئولان هم پاسخ منتقدان را بدهند.

فرهاد فخرالدینی؛ رئیس شورای عالی خانه موسیقی، در ابتدای این نشست می‌گوید: ما این‌جا جمع شدیم که اتحادی بین ما وجود بیاید. باور کنید دلم به درد می‌آید که اهالی موسیقی در این مدت باهم خوب نیستند. خانه موسیقی خانه همه ماست و همه باید در آن مشارکت جدی داشته باشیم. شما می‌دانید به دست آوردن این مجموعه صنفی که من سهم کوچکی در تشکیل آن دارم چقدر سخت بود؟ آیا بهتر نیست ما هم خانه موسیقی خودمان را حفظ کنیم که در آینده بگویند عده‌ای از هنرمندان تصمیمات درستی گرفته‌اند؟ ما باید کاری کنیم که مشکلات حل شود. این روزها از موسیقی همه نوع استفاده می‌کنند اما همین موسیقی در این سال‌ها شرایط خوبی ندارد. می‌دانید دلیل این موضوع چیست؟ فقط به این خاطر است که ما اهالی موسیقی هم‌دلی مناسبی نداشته‌ایم. به همین منظور، بنده و اعضای شورای عالی خانه موسیقی این‌جا گردهم آمدیم که باهم حرف بزنیم.

قرائت بیانیه جدید منتقدان و پافشاری بر مطالبات

همچنین مهدی قادری؛ تهیه‌کننده موسیقی، متنی را که عده‌ای از منتقدان خانه موسیقی طی روزهای گذشته منتشر کردند، قرائت کرد.

در بخشی از این متن که به امضای منتقدان خانه موسیقی رسیده بود، آمده است: «این گروه طی این چهار سال در این راه کم تلاش نکردند و همت نگماشتند اما جز درهای بسته، تهمت‌ها، تحقیرها، محدودیت‌ها، تفرقه‌اندازی‌ها با تطمیع و تهدید و یا به بازی گرفته شدن با سیاست‌بازی‌های دور از شأن یک جامعه فرهنگی و هنری نصیبشان نشد آن‌هم از سوی نهادی با ادعای کار صنفی و جایی که در اصل می‌بایست مأمن و ملجأ همگی آن‌ها می‌بود که همین‌ دست رفتارها بوده و هست که نه‌تنها برخی از منتقدان که بخشی بزرگ از جامعه موسیقی امروز ما را ناامید و مأیوس، منفعل و بی‌تفاوت و یا حتی معتقد به شیوه‌های رادیکال و کینه‌جویانه کرده است.»

در بخش دیگری از این نامه آمده است: «بدیهی است جلساتی از دست نشست یکشنبه نخواهد توانست فرصت و زمان مناسبی برای بیان انتقادات، حل مشکلات مزمن و ریشه‌دار موجود و ایجاد همدلی و اتحادی پایدار در بین اهالی موسیقی تصور گردد اما با حضور و نظارت جناب فخرالدینی و بزرگانی از این دست امید می‌رود امروز را بتوان فتح بابی فرخنده برای آغاز و اصلاحی خجسته دانست. باز هم بدیهی است منتقدان حاضر به ارائه موارد مورد انتقاد و راهکارهای خود در فرصت‌های از پیش برنامه‌ریزی‌شده و هدفمند با حضور اصحاب موسیقی و رسانه خواهند بود. در آخر تاکید این نکته ضروری است که با همه این‌ها آغاز موثر این راه جز با مشاهده تغییر در عملکرد خانه موسیقی براساس سرفصل‌های زیر که درواقع روح انتقادات این چندسال منتقدان آن نهاد را تشکیل می‌داده از سوی اهالی موسیقی پذیرفته نخواهد شد: ۱-پایبندی به اصول اولیه فعالیت صنفی و مدنی. ۲- قانون‌مداری. التزام و عمل به اساسنامه. ۳- شفافیت در عملکردها و محرم دانستن اهالی موسیقی و به‌ویژه اعضا. ۴- پاسخگو بودن در مقابل سؤالات، نقدها و عملکرد پیشین آن نهاد و تصحیح روال‌های نادرست موجود. ۵- احترام و ارزش یکسان برای تمامی اهالی صنف موسیقی، تلاش در جهت منافع جمعی و اجتناب از هرگونه عملکرد محفلی. ۶- دوری از سیاسی‌کاری، ایجاد رانت و به حداقل رساندن وابستگی به نهادهای دولتی به هر شکل.»

تلطیف لحن قابل توجه مدیرعامل

اما یکی از مهم‌ترین بخش‌های این نشست سخنان حمیدرضا نوربخش؛ مدیرعامل خانه موسیقی بود که تغییر لحن قابل توجهی نسبت به سخنان گذشته‌اش را نشان می‌داد. او در بخشی از سخنانش خاطرنشان می‌کند: «قطعا عملکرد ما در خانه موسیقی قابل نقد است و ما به هیچ عنوان خود را خالی از اشکال نمی‌دانیم و قطعا کسانی هم هستند که بهتر از ما می‌توانند در خانه موسیقی مدیریت کنند اما‌ ای‌کاش دوستان، انتخابات خانه موسیقی را تحریم نمی‌کردند و حاضر می‌شدند عمر و وقت و زندگی خود را برای چنین کار مقدسی صرف کنند. شما مطمئن باشید در خانه موسیقی از جیب خیلی‌‌ها می‌رود اما در جیب آن‌ها چیزی نمی‌آید. کسی هم دنبال وجهه و اعتبار نیست که بخواهد با نام خانه موسیقیاین اعتبار را کسب کند. من باز هم می‌گویم اتفاقات پیش آمده برای منتقدان عزیز نشأت‌گرفته از یک سوءتفاهم بوده و من از شما خواهش می‌کنم این جلسه را به فال نیک گرفته و به اصل ماجرای موسیقی بپردازیم که مشکلات زیادی در این زمینه وجود دارد.»

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا؟

در ادامه به تناوب، سایر اعضا و منتقدان همچون داوود گنجه‌ای، داریوش پیرنیاکان، هوشنگ کامکار، کیوان ساکت و فاضل جمشیدی طی نظرات موافق و مخالف خود را در فضایی به دور از تشنج ابراز کردند. اما نکته قابل اعتنا درباره شنیدن حرف منتقدان و برگزاری نشست‌های این‌چنینی این بوده است که در پنج سال گذشته که منتقدان سعی کرده‌اند به انحای مختلف همچون نشست‌های گفتمان ضرب اصول، نوشتن در مطبوعات و جمع‌آوری امضا، نقدهای خودشان را به‌گوش مسئولان این نهاد برسانند چرا با ابزارهایی همچون شکایت و… تهدید شدند و اساسا مسئولان خانه موسیقی چرا تا پیش از تغییر معاونت هنری و ریاست دفتر موسیقی این گونه پاسخگویانه عمل نمی‌کردند؟ هرچند می‌گویند ماهی را هر وقت از آب بگیرند تازه است و اگر فضا به سمت گفت‌و‌گو و مفاهمه پیش برود، نفعش برای همه خواهد بود. بدیهی است این امیدواری وجود دارد که در ادامه جزییات اختلافات میان منتقدان و متولیان خانه موسیقی به‌شکل مطلوبی مطرح و حل‌وفصل شود و این مهم تنها در گرو احترام متقابل و فضای دور از درگیری و تشنج حاصل خواهد شد.

سهند آدم‌عارف