به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا، جعفر گودرزی نویسنده و منتقد، از اعضای هیات مدیره انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران و دبیر سه دوره جشن منتقدان با نگاهی به فیلم «آتابای» ساخته نیکی کریمی به نقد آن پرداخته است.

جعفر گودرزی نوشته است: «آتابای قصه زندگی کاظم است. کاظم را در روستا به نام آتابای می شناسند. او برای سر و سامان دادن به روستا از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کند، از توریست جذب کردن تا کارآفرینی برای روستاییان و به همین دلیل محبوب روستاییان است.

فیلم برخلاف تلاطم و آرام و قرار نداشتن کاراکتر آتابای، فیلمی آرام و دوست داشتنی است و برخلاف اکثر فیلم‌های به نمایش درآمده در جشنواره روح زندگی در آن جاریست.

«آتابای» بهترین فیلم در کارنامه نیکی کریمی است و شاید بتوان گفت کارنامه فیلم سازی نیکی کریمی را باید به قبل و بعد «آتابای» تقسیم کرد. او حالا پخته‌تر و آرام‌تر شده و از فضای روشنفکری فاصله گرفته و می‌داند با مخاطبش چگونه ارتباط برقرار کند.

فیلمنامه فیلم آرام و بدون ادعا جلو می‌رود و در کنار خط اصلی قصه به خرده داستان‌های خود هم اهمیت می‌دهد و در تشریح و بازکردن گره افکنی‌ها نیز موفق عمل می‌کند.

فیلم با اینکه به زبان ترکی است و زیر نویس دارد اما مخاطب را آزار نمی‌دهد. در «آتابای» درام به خوبی شکل می‌گیرد و شخصیت‌هایش را هم خوب معرفی می‌کند. کاراکتر آتابای درونگرا، تلخ، تند مزاج، خشمگین و البته بسیار مهربان و دلسوز است. کاراکتر آتابای را با همه احوالش باور می کنی و دوستش داری. او وقتی عاشق می‌شود وجه دیگری از او را می‌بینی، عشق دوباره او را زیر و رو کرده و در واقع امیدوارش می‌کند، لبخند را روی لبانش می آورد و امید و روح زندگی در کالبدش دمیده می‌شود. او که خود درد کشیده و دل شکسته و تنهاست، درد معشوق را با تمام وجود حس می کند؛ گویی خود دیگری را یافته است. عشق دوباره چون ققنوس از خاکستر وجودش سر بر می‌آورد، زخم‌ها و گذشته پر رنج و ملال آورش را کنار می‌زند و رخ می‌نمایاند، نفرت دفع می‌شود و عشق جوانه می‌زند.

«آتابای» از همه دردها و رنج‌ها در گذشته، سیر کردن‌ها و عذاب کشیدن‌ها خسته و درمانده شده و تصمیم جدیدی می‌گیرد. او می‌خواهد از مسیر پر زخم و پر از شاخه‌های تیز زندگی هر چه زودتر بگذرد تا افق روشنی فرا رویش قرار گیرد. سکانس دویدنش در میان شاخ و برگ درختان و فریاد زدن‌های پی در پی‌اش حکایت از همین امر دارد. او همه چیز را به بیرون می‌ریزد. آرام‌تر می‌شود و از برزخ به سلامت می‌گذرد هر چند کمی زخمی.

عشق در آتابای نقطه وصل و حرمان اکثر شخصیتهاست و چقدر خوب موضع آدم ها را در برابر عشق به تصویر می‌کشد و به همین دلیل عاشقانه‌‎ای دوست داشتنی است. فیلم پر است از تصاویر زیبا، کارت پستالی و جذاب، «آتابای» زیبایی شناسی دارد. قاب‌ها و میزانسن‌هایی که بازیگران در فضای طبیعت در آن قرار می‌گیرند همه‌اش روح نواز است و فضای فیلم را تلطیف می‌کند. بازی بازیگران هم روان و دوست داشتنی است. هادی حجازی فر هم قطعا یکی از شانس های اصلی سیمرغ بهترین بازیگر است.»

انتهای پیام/