مرتضی پورصمدی فیلمبردار مستند سینمایی «خط باریک قرمز» به کارگردانی فرزاد خوشدست که تندیس بهترین فیلمبرداری از سیزدهمین جشنواره بین المللی سینماحقیقت را برای این اثر دریافت کرده است و در حال حاضر در بخش مستندهای سی و هشتمین جشنواره ملی فیلم فجر حضور دارد در گفتگو با خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا درباره این مستند عنوان کرد: اساسا سینمایی که به آن علاقمند هستم حوزه مستند است و پس از اینکه فضای سینمای مستند دگرگون شد من به سمت سینما و سریال کشیده شدم اما هنوز که هنوز است به سینمای مستند علاقه‌ای خاص دارم. فضای سینمای مستند بسیار دوستانه و کار با حداقل ابزار و حداقل بودجه است. در واقع نوعی انس و الفت وجود دارد که باعث می شود آدم در حوزه مستند تنفس بهتری داشته باشد.

وی درباره تولید مستند «خط باریک قرمز» با اشاره به اینکه جسارت مسئولان برای تولید این اثر و آسیب‌شناسی مسایل مرتبط با موضوع آن جالب و جذاب است، گفت: باید بررسی شود که چرا بچه‌های زیر ۱۸ سال بزه‌های عجیب و غریب مرتکب می‌شوند و از آنجا که این فیلم همین مساله را بررسی می کند از این همکاری استقبال کردم و درگیر کار شدم. در حقیقت وقتی سن آدم بالا می‌رود و این بچه ها را آنجا می‌بیند، فکر می‌کند که آن‌ها از مریخ نیامده‌اند، یا در همسایگی ما زندگی می‌کنند یا بچه‌های خود ما هستند اما چه اتفاقی می‌افتد که به جرم‌های سنگین دست می‌زنند؟

فیلمبردار «خط باریک قرمز» افزود: فکر می کردم که ضبط و ثبت مستندِ ماجرای این بچه‌ها بتوانند هم به مسئولان برای شناخت مسایل اجتماعی کمک کند و هم با تلاش‌هایی که در کار می‌شود افق پیش روی این بچه‌ها جذاب‌تر شود. «خط باریک قرمز» نه به دلیل تقلا‌های فیزیکی بلکه به دلیل تقلا‌های انسانی و تاثیرات روانی کار پر زحمتی بود همچنین تبادل بین ما و موضوع روبروی دوربینمان، کار سختی بود.

پورصمدی اظهار کرد: در پایان کار این بچه‌ها شباهتی به بزه‌کارهای ابتدای راه نداشتند و به کل عوض شده بودند. این برای همه ما یک یادآوری بزرگ بود که هر کس به محض اینکه درگیر هنر می‌شود، آن وجه مثبت و درونی زیباییش که به هر دلیلی سرکوب شده بوده و امکان نمایش نداشته، یک فرصت بروز پیدا می کند و نتیجه‌اش را به خوبی ما شاهد هستیم. با توجه به خبرهایی که شنیده‌ام آن‌ها به کل تغییر کرده‌اند، چشم‌انداز و آینده‌شان را خوب می‌بینند و از آن ناپاکی کاملا فاصله گرفته‌اند به همین دلیل با اتفاقات بسیار امیدوارکننده‌ بعد از این کار، همه خستگی‌های ما از تن بیرون شد.

این فیلمبردار سینما و تلویزیون درباره ویژگی‌های بصری مستند سینمایی «خط باریک قرمز» مطرح کرد: اساسا در کار مستند و حتی در کار سینمایی، خود سوژه یک دیالوگ و گفتمانی برقرار می‌کند و می‌گوید به آن چطور نگاه کنیم. شاید بالای ۲۰۰ فیلم مستند در همه نوع در این چند سال کار کرده‌ام و با اینگونه فضا غریبه نبوده ام ولی این فیلم به دلیل سوژه خاصش شرایط خاص خود را داشت.

وی ادامه داد: پنجره، باغ، درخت و… آنچه از پشت میله‌ها می بینی یک معنی دارد که شاید خیلی از ما به دلیل اینکه در آن فضا نبوده‌ایم، تصوری هم از آن نداریم. وقتی به آن محیط وارد می‌شوی، می‌بینی درخت، طلوع، غروب، از پشت سیم خاردار یک معنای دیگری دارد. پرنده‌ها معنی دیگری پیدا می‌کنند. آن پرنده دیگر همان پرنده عادی نیست که شهروند معمولی بدون بحران نگاهش می‌کند. آن پرنده را یک زندانی از پشت میله‌ها نگاه می‌ کند. بخشی از این اتفاق تصویری به تجربه من مربوط است، بخشی به حس و حال آن لحظه و بخشی به فضا و فصل کار. همه این‌ها در کنار یاری و همفکری دوستان، کارگردان، تیم تولید، هنرمندان و… باعث شد که به یک بافت و زبان بصری نزدیک شویم که در کنار خشونت کلیشه‌ای زندان‌ها، سرشار از زندگی، رنج‌ها، غم‌ها، شادی‌ها و… است.

پورصمدی در پایان اظهار کرد: از همکاران پرتلاشم در گروه فیلمبرداری و فرزین خسروشاهی که در چند روز نبود من کمک کرد سپاسگزارم. فراموش نکنیم همکاری دوستان و تدوین آرش زاهدی اصل و از همه مهمتر تلاش و انرژی فرزاد خوشدست کارگردان خوب این فیلم و همیاری هنرمندان و بازیگران که به خوبی سهمشان را اجرا کردند، روزهای خوبی را برای آن بچه‌ها فراهم کرد؛ بچه‌هایی که گاه ۳ سال از آنجا بیرون نرفته بودند یا ۲ سال بود که ملاقاتی نداشتند. به نظرم این همکاری بود که به خلق کار کمی متفاوت رسید و خوشحالم که در آن سهم داشتم.

انتهای پیام/