به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا، نشست مطبوعاتی فیلم سینمایی «درخت گردو» به کارگردانی محمدحسین مهدویان در دومین نمایش فیلم در چهارمین روز از سی و هشتمین جشنواره ملی فیلم فجر در پردیس ملت با حضور عوامل فیلم و اصحاب رسانه برگزار شد.

محمدحسین مهدویان در ابتدای نشست درباره دشواری کارگردانی و فضاسازی این کار بیان کرد: این فیلم نسبت به فیلم های قبلی من دشواری های خاصی داشت زیرا با فضای فیلم و زبان آن آشنایی نداشتم و باید با فرهنگ، زبان و موقیعت جغرافیایی آشنا می شدم. در این راه آقای مهربان بسیار به ما کمک کردند. همچنین باید با سه بچه که در سکانس های سختی بازی داشتند و فشارهای فیزیکی را تحمل می کردند، همراهی و به لحاظ روحی از آن ها مراقبت می کردیم. چالش دیگر این کار بحث گریم بود که برای بزرگترها نیز سخت و سنگین بود. همچنین در صحنه های بمباران شیمیایی باید از حیوانات استفاده می کردیم که مراقبت از آن ها لارم بود برای این کار از دامپزشکانی استفاده کردیم تا به حیوانات آسیبی نرسد. از جسد حیوانات نیز در کار استفاده کردیم و سعی کردیم برای به تصویر کشیدن عمق فاجعه از هیچ چیز کوتاه نیاییم.

وی درباره انتخاب بازیگران از جمله مهران مدیری و پیمان معادی گفت: به هر حال در هر فیلمی یکی از مهمترین چالش ها بعد از فیلمنامه انتخاب بازیگران است. این بازیگران باید از عهده نقش به خوبی برآیند و بعد به دلایلی انتخاب می شوند. پیمان جزو اولین گزینه ما بود. چرا که قصه متکی بود به نقش او. همچنین به نقشی در محدوده سنی خاص و تجربه لازم نیاز داشتیم. از آنجا که موضع فیلم قابل عرضه در خارج از مرزهای است، دوست داشتیم از بازیگری استفاده کنیم که در خارج از مرزها نیز سابقه بازی دارد. همان روزهای اول با پیمان حرف زدیم و او فیلمنامه را خواند و علاقه پیدا کرد. مساله مهم زبان بود و وقتی با هم حرف زدیم، دیدیم می توانیم به چیزی که می خواهیم برسیم.

احمدی تهیه کننده در پاسخ به این پرسش که انتخاب مهران مدیری ربطی به مالکیت فیلم توسط او دارد یا نه، مطرح کرد: روز اولی که برای انتخاب بازیگران با مهدویان جلسه داشتیم اسم های زیادی بودند اما این افراد انتخاب شدند. افتخاری برای من است که چند سال است با ایشان دوست هستم اما انتخاب مهران مدیری ربطی به آشنایی ما ندارد.

وی در جواب به این سوال که چرا رقم ۸۸ میلیون را برای کمک به سیل زدگان سیستان و بلوچستان در نظر گرفته است، بیان کرد: اینکه چرا قرار است ۸ میلیون تومان کمک کنیم به نیت امام علی بن موسی الرضا است.

خسرو نقیبی منتقد این جلسه نیز در سخنانی گفت: نکته خیلی مهم درباره «درخت گردو» این است که ما فیلمسازی به نام محمدحسین مهدویان داریم که علاوه بر ساخت ۵ فیلم سینمایی کارش را با مستندنمایی شروع کرده‌است. این فیلمساز با این پیشینه درام را به خوبی می‌شناسد و هربار که درام را در کارهای خود پر رنگ‌تر می‌کند موفق است. چشمان خیسی که بعد از تماشای درخت گردو دیدید به خاطر درام‌نمایی این کارگردان در فیلم است. او فیلم‌اش را با بازیگران ناشناس نمی‌سازد و به مخاطب احترام می گذارد. جایی که دوربین قرار می گیرد به شدت درام و رداماتیک است. انتخاب بازیگران نشان می دهد به شدت به مخاطب احترام گذاشته شده و این امتیاز فیلم است.

مینا ساداتی بازیگر این فیلم سینمایی درباره دشواری های بازی خود گفت: مهدویان کارگردانی بسیار شجاع است و علاقه داشتم با او کار کنم. وقتی فیلمنامه را خواندم دیدم متفاوت از فیلم های قبلی است و دوست داشتم در این فیلم حضور داشته باشم. علاوه بر آن سالهاست به مسایل کردها پرداخته نشده است. همچنین حضور پارتنر های حرفه ای نیز دست به دست هم داد تا در این فیلم حاضر شوم. تعدد لوکیشن و گریم سخت بازیگران نیز از سختی های این کار بود. کار با مهدویان کلا سخت است چراکه خود بازیگر باید خودش را در پلان ها پیدا کند.

مینو شریفی نیز درباره تجربه همکاری خود با مهدویان عنوان کرد: «درخت گردو» اولین پروژه سینمایی من بود. خوشحالم که آغاز کار من در پروژه سینمایی با درخت گردو بود. فضای کار با مهدویان آسان نیست و باید همیشه بازیگران متمرکز باشند. من این شانس را داشتم که در این کار تک تک دوستان به من کمک کردند. من اصالتا کرد هستم و کار کردن در این فیلم که در موقعیتی که به این موضوعات پرداخته نمی شود و اگر ساخته شود دیده نمی شود، موقعیت خوبی برای من بود. چالش اصلی من از همان ابتدا تا انتها بازی در نقش زن جوان روستایی سردشتی مربوط به دهه ۶۰ بود که آن را باورپذیر اجرا کنم. هچنین لهجه های مختلف شهر به شهر و روستا به روستا در این منطقه متفاوت است و سعی کردم لهجه را درست ادا کنم.

محمد خزاعی فر درباره موسیقی این کار نیز توضیح داد: من تحقیقات مفصلی انجام دادم درباره موسیقی کردستان و سردشت. از نوازنده های بومی و کرد استفاده کردم و اردشیر کامکار از این فیلم نیز بازدید کرد. و موسیقی این کار انتخابی هم نیست.

پیمان معادی که در این نشست حاضر نبود در ارتباط تلفنی درباره حضور خود در این فیلم عنوان کرد: بخش بازتاب بین المللی و سیمرغ که دوستان می گویند برایم آن قدر اهمیت ندارم. من روز اول که فیلمنامه را خواندم به محمدحسین گفتم خواندن آن هم سخت است چه برسد به ایفای نقش. جلسات متعددی با مهدویان داشتیمو می دانستم که سینما را بلد است. تیم درجه یکی پشت این کار بود که حدود ۶ سال است با هم کار می کنند و تعامل فوق العاده نیز باهم داشتند. این فیلم فیلم مهمی است. «درخت گردو» اول فیلم مهمی است بعد فیلم خوب. من در این فیلم عاشقانه بازی کردم و خیلی خوشحالم که مردم آن را دوست دارند. تصمیم برای ساخت این فیلم بزرگترین تصمیم برای بازتاب بین المللی این فاجعه است.

مهدویان در پاسخ به این پرسش که با تئجه به اینکه فیلمنامه این فیلم با نام «گلابی سیاه» در ۲۰ اسفند ۹۷ در خانه سینما ثبت شده است آیا شما فیلمنامه این فیلم را کپی کرده اید یا نه، گفت: در ابتدا به پیمان سلام عرض می کنم. پیمان برای بازی کردن صحنه های دشوار چند روزی در بیمارستان بستری شد و فشار روحی بسیار زیادی را تحمل کرد و روزهای آخر با قرص و آمپول سرصحنه حاضر می شد. حال باید بگویم اسم نویسنده «گلابی سیاه» به عنوان پژوهشگر در تیتراژ آمده است.

احمدی هم درباره این موضوع توضیح داد: رضایت خانواده مولان پور و رضایت نامه مریم اهرپور به عنوان محقق در اختیار ما است.

هادی بهروز درباره تکنیک و شیوه فیلمبرداری این فیلم در سخنانی بیان کرد: اتفاقات زیادی افتاد که منجر به این تصمیم شد. نهایت تصمیم گرفتیم برای هر دهه از این فیلم فرمتی برای فیلمبرداری انتخاب کنیم که مختص آن دهه است. تجربه حذاب و جدیدی برای ما بود و فکر می کنم نتیجه لازم را گرفته ایم.

ابراهیم امینی درباره فیلمنامه نیز توضیح داد: درباره نگارش فیلمنامه ما تجربه کارهای قبلی را داشتیم و برمبنای یک ماجرای واقعی نوشتیم و این تجربه برای روایت بهتر به ما کمک کرد.

حسین حسنی دیگر نویسنده این سریال عنوان کرد: انتخاب نریشن برای این فیلم چالش ماه ها کار ما با هم بود اما به دلیل گستردگی داستان، روایت راوی واسطه ای بود برای کمک به حجم تلخی داستان. کاری کردیم که مخاطب با این روایت تا پایان همراه شود و درک درستی از آن داشته باشد.

پیمان معادی در ادامه نشست گفت: از محمدحسین مهدویان بابت انتخاب شجاعانه ای که کرد، ممنونم. همچنین از تهیه کننده که با انگیزه بالا این فیلم را ساخت نیز سپاسگزارم. شرط کرده بودم  عبدالله مهربان معلم زبان ما از فاصله دو متری من نباید جدا شود. ایشان فقط زیان کردی را نه بلکه آدات و سنت ها و فرهنگ کرد و سردشت را به من یاد دادند. هر چه قدر از این ملت بگوییم، کم است. من عاشق کرد ها هستم و تشکر می کنم از مردم بزرگوار کردستان و امیدوارم که با این فیلم ادای دینی کرده با شیم به مردم نجیب آن منطقه.

مهدویان در پاسخ به این پرسش که آیا ساخت «درخت گردو» یعنی خداحافظی با فیلم‌های سیاسی، گفت: درباره موضوع فیلم بعدی ام تصمیم نگرفته ام. من تصمیم گرفتم درباره موضوعات ملی فیلم بسازم  که با ساخت اینگونه فیلم ها متهم می شویم به اینکه از حکمرانی دفاع می کنیم و همیشه این دعوا وجود دارد و باعث شده سینمای ما را به شدت سیاسی بشود. اصولا شان هنر بالاتر از این حرفا است. سعی کردم فیلمی بسازم که وطن پرستانه است و نقد شیوه های حکمرانی نیز در آن باشد. یکی از بهترین مکان هایی که می شد این فیلم را ساخت حتما کردستان است. اقلیت های ما بسیار تاوان داده اند برای وطن و همیشه نادیده گرفته شده و بیشترین آسیب ها را دیده اند. همچنین کمتر به دردهای آن ها پرداخته و به راحتی فراموش شده اند و این خیلی تلخ است.

وی ادامه داد: هر فیلم تلاش می کند حرف تازه ای بزند اما اینکه موفق بوده است یا نه را من نباید نظر بدهم.

ژینا زاهدی بازیگر خردسال این فیلم نیز بیان کرد: من در فیلم درخت گردو بازی کردم و خیلی خوشحالم. همچنین خوشحالم دوستان عزیز را می بینم و آقای مهدویان را خیلی دوست دارم و دستشان را می بوسم و تشکر می کنم.

ماهان کریمی دیگر بازیگر خردسال نیز گفت: نقشم را دوست داشتم.

مهیار کریمی نیز مطرح کرد: فیلم سختی بود اما نقشم را دوست داشتم.

مصطفی احمدی در پایان گفت: پدر و مادر این بچه ها در این فیلم خیلی به ما کمک کردند و لازم است بگویم «درخت گردو» قطعا اکران های بین المللی این فیلم زیاد است و یکی از مهمترین اهداف این فیلم است.

انتهای پیام/