«بالتازار کورماکور»، کارگردان فیلم «اِورست» در مراسم افتتاحیه فیلمش در سالن تی‌سی‌ای چاینیز با استقبال مخاطبان روبه‌رو شد. کورماکور که پیش از این اعلام کرده بود بیشترین تلاش او طی ساخته شدن مراحل مختلف فیلم در جهت طبیعی جلوه دادن فضای اِورست است. هنگامی که الیسون لوین کوهنورد مشهور، فیلم را دقیق‌ترین تصویر از بلندترین کوه جهان نامید، قادر به پنهان کردن شادی‌اش نبود زیرا این کلمات به‌صورت دقیق همان چیزی بود که او خواهان شنیدنش بود. کلماتی با جمله‌بندی دقیق که از مدت‌ها پیش هنگامی که در حال فیلبرداری فیلم در رشته کوه‌های آلپ ایتالیا و یا قسمت جنوبی اِورست در نپال منتظر شنیدنش بود و در شب افتتاحیه به این رویای خود دست یافت.

الیسون لوین می‌گوید: وقتی که خبر ساخته شدن فیلم دیگری در مورد اِورست را شنیدم با خود گفتم، باز هم یک فیلم پاپ کرنی دیگر که فقط برای بالابردن آندرنالین خون مخاطبانش ساخته می‌شود و هیچ ارتباطی با واقعیت ندارد. او که پس از تماشای فیلم روی فرش قرمز شب افتتاحیه ایستاده بود ادامه می‌دهد: هنوز هم نمی‌توانم باور کنم که این فیلم چگونه هیجان واقعی حضور در اِورست را با این دقت و واقعیت ارائه داده است؟ متوجه نمی‌شوم چگونه این فیلم تا این اندازه به شرایط واقعی اورست نزدیک است؟ این فیلم برای من واقعی‌ترین فیلم درباره کوهنوردی است. البته خود الیسون لوین در سال ۲۰۱۰ دست به این ماجراجویی بزرگ زده و بلندترین قله جهان را فتح کرده است.

مساله واقعی بودن فضای فیلم تا حدی پیش می‌رود که جاستین چنگ در مقاله‌اش راجع به فیلم می‌نویسد: «میزان واقعیت علمی فیلم به حدی است که حتا بلندی صدای صحبت کردن کاراکترها با زوزه‌های مداوم باد و خِش‌خِش فرورفتن چکمه‌ها در برف هماهنگ است».

کورماکور کارگردان این فیلم، می‌گوید: احساس من این بود که باید برای نزدیک شدن به واقعیت محیطی که در آن حضور داشتیم تمام عناصر اطراف را خوب بشناسیم و روی آنها کار کنیم. منظور کاری است که درست در نقطه مقابل آثار استودیوی مارول برای شگفت انگیزتر کردن فیلم‌ها انجام می‌شود؛ یعنی با اشراف به این واقعیت به دنبال منطق محیطی، مخصوصا از منظر جغرافیایی و فیزیکی باشیم.

کورماکور در مورد سختی کار و تلاش بی‌شائبه اعضای گروه می‌گوید: این سخت‌ترین کار برای یک گروه فیلمسازی بود، زیرا ما مجبور بودیم زمان زیادی کوهنوردی یا در خوشبینانه‌ترین حالت پیاده روی کنیم و سپس تازه کار شروع می‌شد، هر بار به مدت ۱۲ ساعت فیلمبرداری می‌کردیم.

مشخصا هر روز هم خطر ریزش بهمن وجود داشت و با اولین اعلام خطر باید محل فیلمبرداری را تخلیه می‌کردیم. در مواردی هم صحنه‌ای که آماده کرده بودیم بر اثر ریزش بهمن از بین رفت اما با تمام این تفاسیر نکته‌ای که من بسیار می‌پسندیدم بودن در کوهستان و شگفت‌انگیز بودن لوکیشن‌ها بود، گاهی سرت را می‌چرخاندی و در گوشه‌ای منظره‌ای زیبا می‌یافتی، این مساله به اندازه‌ای برای من جدی بود که گاهی با خود می‌گفتم، باید دید امروز کوهستان تصمیم می‌گیرد که چه کنیم!

به گفته بالتازار کورماکور در میان گروه بازیگران کار جاش برولین سخت‌تر از دیگران بود زیرا برولین از کودکی با مشکل ترس از ارتفاع روبه‌رو بوده و گویا تا پیش از شروع فیلمبرداری فیلم اِورست از حضور در ارتفاعات بلند خودداری می‌کرده است. یکی از بازیگران مکمل فیلم با نام نوآکو موری نیز با مشکلات عدیده‌ای روبه‌رو شده است. او که تحت تاثیر محیط اطرافش قرار گرفته، هنگام انجام برخی از میزانسن‌ها دچار حمله عصبی می‌شده و در طول روزهای فیلمبرداری با چالش غلبه بر وحشتش مواجه بوده است.

نوآکو موری می‌گوید: آنجا ماشینی وجود نداشت، وسیله‌ای برای گرم شدن وجود نداشت. ما آنجا بدون هیچ امکاناتی تمام وسایل را خودمان حمل می‌کردیم. وعده ناهار ما گاهی دو تخم مرغ و مقدار کمی پنیر بود که البته در آن شرایط بسیار لذیذ به نظر می‌رسید و همه به آن قانع بودند.

پس از نمایش فیلم گروه به طرف میهمانی کوچکی که برای عوامل در هتل رُزولت تدارک دیده شده می‌روند، مکانی که فاصله زیادی با سالن نمایش فیلم ندارد و از همین رو بازیگران و دیگر عوامل با پای پیاده این مسیر را طی می‌کنند و هنگام ورود به مکان جشن کوچک شان با غذاها و میوه‌های مختلف پذیرایی می‌شوند.

آن‌ها از ماحصل کاری که ارائه داده‌اند خشنود هستند، چون می‌دانند در حال حاضر که در جشن پیروزی شان حضور دارند مخاطبانی که در سالن بصورت سه بُعدی فیلم را دیده‌اند، برفراز هیمالیا جا مانده‌اند.

داستان فیلم «اِورست» ماجرای سفر کوهنوردانی را روایت می‌کند که در سال ۱۹۹۶ اقدام به فتح قله اورست کرده و در میان راه گرفتار طوفان برفی سهمگینی شدند که باعث جان باختن هشت نفر شد. این فاجعه در زمان خودش لقب دشوارترین صعود اورست را به‌خود اختصاص داد که بیشترین تلفات را در پی داشته است.

بالتازار کورماکور کارگردان فیلم پس از فیلم نه چندان موفق «دو اسلحه» که اثری اکشن و با حضور دنزل واشنگتن و مارک والبرگ بود به سراغ یکی از دشوارترین آثار کارنامه‌اش رفته و با تلاش فراوان سعی در متمایز کردن اثرش با دیگر همتایان اِورستی داشته است. تلاشی که در نهایت موفقیت‌آمیز به‌نظر می‌رسد و تحسین کارشناسان هر دو رشته، هم منتقدان سینمایی و هم فاتحان اِورست را برانگیخته است.

فیلمنامه فیلم اِورست به قلم ویلیام نیکلسون (گلادیاتور) و سایمون بیوفوی (میلیونر زاغه‌نشین) نوشته شده است و الهام گرفته از کتابی با نام «به درون خط باریکی از هوا» است که «جان کراکاوئر» پس از فاجعه سال ۱۹۹۶ توسط مصاحبه با بازماندگان تهیه کرده است.

از میان چهره‌های فراوانِ نام آشنای فیلم می‌توان به جیسون کلارک (ترمیناتور: پیدایش)، جاش برولین (دابلیو)، سام ورتینگتون (آواتار)، کایرا نایتلی (غرور و تعصب)، امیلی واتسون (شکست امواج)، مایکل کلی (مجموعه تلویزیونی خانه کارت‌ها)، جان هاوکز (جلسات درمانی)، جیک جیلنهال (خزنده شب) و رابین رایت (فارست گامپ) اشاره کرد.

در ابتدا مسئولان کمپانی یونیورسال قصد همکاری با کریستین بیل در نقش راب هال را داشتند اما پس از به توافق نرسیدن با بیل مانند فیلم «ترمیناتور: پیدایش» سراغ جیسون کلارک رفته و او را در هسته مرکزی قصه فیلم قرار دادند.

در میان عوامل فنی نیز می‌توان به حضور داریو ماریانلی در مقام آهنگساز اثر اشاره کرد. فیلم «اِورست» چهارمین همکاری مشترک ماریانلی و کایرا نایتلی پس از فیلم‌های «غرور و تعصب»، «تاوان» و «آنا کارنینا» است. فیلمبرداری دشوار این اثر سینمایی نیز بر عهده سالواتور توتینو بوده است. شخصی که در کارنامه‌اش فیلم‌های مطرح فیلمسازی چون ران هاوارد دیده می‌شود؛ آثاری مانند «رمز داوینچی» و «مرد سیندرلایی». تدوینگر فیلم نیز میک آودزلی است که با فیلم‌هایی نظیر «شاهزاده ایرانی» و «دوازده میمون» شناخته می‌شود.

 

انتهای مطلب/