۴۴ سال از ورود مریل استریپ به دنیای بازیگریمی‏گذرد؛ بازیگری که ویژگی‏های یک بازیگر بزرگ و یک ستاره محبوب را با هم داشته ودارد. در ۶۵ سالگی، هنوز برای انتخاب نقش‏ها همان سخت‏گیری سال‏های جوانی‏اش رادارد. او بزرگ‏ترین و تواناترین بازیگر زنده جهان است. به شهادت آمار، همه‌گونهافتخاری را تا به‌حال به‌دست آورده و جا پای بزرگان عصر کلاسیک گذاشته است. تاکنونسه‌بار برنده جایزه اسکار شده است: دو اسکار برای نقش اصلی به بهانه بازی درفیلم‏های «انتخاب سوفی» و «بانوی آهنین» و یک‌بار هم برای بازی در نقش مکملِ فیلم«کریمر علیه کریمر». این سه اسکار نتیجه نوزده بار نامزدی‏اش برای کسب این جایزهاست و مریل استریپ از این حیث در تاریخ سینما رکوردی منحصر‌به‌فرد دارد. رکورددیگرش، ۲۸ بار کاندیدا شدن در مراسم «گلدن گلوب» است. او هشت بار در این جشن ازپله‏های سن بالا رفت و جایزه بهترین بازیگر را گرفت.

در تاریخ سینما فقط کاترین هپبرن بود که درحدود ۶۰ سال بازی‌‌گری‌اش، چهار بار اسکار را به خانه برد. پس از این استثنایبزرگ، نام پنج بازیگر دیگر، در رتبه دوم دیده می‌شود با سه اسکار: اینگرید برگمن(ستاره سوئدی سینما)، والتر برنان (بازیگر محبوب فیلم‏های وسترن)، جک نیکلسن (باتنوع نقش‏هایی که بر‌عهده داشته)، دنیل دی لوییس (نابغه کم‏کار بریتانیایی) و مریلاستریپ. و طبیعی است که با‌وجود میل سیری‏ناپذیر این بازیگر به تجربه‏های متفاوت،امکان رسیدن به رکورد کاترین هپبرن در اسکار هم هست. کسی چه می‏داند، شاید مانندهپبرن که در سال‏های آخر عمرش برای بازی در «روی برکه طلایی» آخرین افتخار را نصیبخود کرد، مریل استریپ هم کماکان فرصت‏های بسیاری برای رسیدن به قله افتخارات داشتهباشد.

نخستین بار او با «جولیا» دیده شد. فیلمی بهکارگردانی فرد زینه‏مان و با شرکت دو بازیگر برجسته دهه هفتاد، یعنی ونسا ردگریو وجین فاندا. از آن پس این بازیگر بااستعداد با آن چهره معصوم و ظاهر غیرستاره‏ای‏اشرفته‌رفته خود را بالا و بالاتر کشید. سال بعد از فیلم «جولیا»، در یکی ازمهم‏ترین فیلم‏های مرتبط با موضوع جنگ ویتنام، به‌کارگردانی مایکل چیمینو جلویدوربین رفت. «شکارچی گوزن» با بازی رابرت دنیرو، کریستفر واکن، جان کازال و مریلاستریپ ساخته شد و سروصدای بسیاری به‌پا کرد.

موفقیت فیلم در کسب اسکار اصلی آنسال، راه را برای ستارگانش بیش از پیش گشود و این نخستین تجربه استریپ در نامزدیبرای اسکار بود. یک سال بعد اما این جایزه به او تعلق گرفت، آن هم به‌خاطر بازی درفیلم «کریمر علیه کریمر» که در آن استریپ هم‌بازی یکی دیگر از ابربازیگران هم‌دورهخود بود، یعنی داستین هافمن. در آغاز دهه هشتاد این بازیگر حالا دیگر سرشناس، درملودرام «زن ستوان فرانسوی» در کنار جرمی آیرونز جلوی دوربین رفت و بار دیگرکاندیدا شد. شیوه اجرای استریپ در این فیلم بسیار متفاوت از تجربه‏های قبلی‏اش،همه را متوجه عمق احساسات نهفته در بازی‏اش کرد. سپس با بازی در فیلم «انتخابسوفی» ساخته آلن جی پاکولا، یک بار دیگر برنده اسکار شد اما این‌بار این جایزه رابرای نقش اصلی گرفت.

از همان اوایل دهه هشتاد میلادی تا سه سالپیش که برای «بانوی آهنین» به نقش سیاست‌مدار دست‏راستی انگلیس در سال‏های جنگسرد، یعنی مارگریت تاچر موفق به دریافت اسکار شد، هر بار تا پای دریافت جایزه پیشمی‏رفت اما در لحظات آخر از آن محروم می‏ماند. استریپ برای فیلم‏های «از درون افریقا»،«فریادی در تاریکی»، «آیرون وید»، «کارت‏پستال‏هایی از لبه پرتگاه»، «پل‏های مدیسنکانتی»، «یک چیز درست»، «آوای قلب»، «اقتباس»، «شیطان پرادا می‏پوشد»، «تردید» و«جولی و جولیا» هم کاندیدا شده بود.

در حال حاضر این بازیگر نام‏آشنا باکوله‏باری از تجربه و پس از گذراندن مراحل فراوان، در سن و سالی که بسیاری را بهفکر بازنشستگی می‏اندازد، فیلمی روی پرده دارد با نام «ریکی و فلش» که ماجرای زنیاست که به‌دنبال رویایش و تبدیل شدن به یک ستاره راک‌اند رول، خانه و خانواده‏اشرا رها کرده بود و به‌دنبال آرزویش رفته بود و حالا پس از مدت‏ها دوباره بهخانواده‏اش بازمی‏گردد تا اوضاع را سروسامان بدهد. این فیلم نسبتا بانمک و جذاب راجاناتان دمی کارگردانی کرده است، همان سازنده فیلم بزرگ «سکوت بره‏ها». استریپبرای بازی در همین فیلم به‌ظاهر ساده و نیمه‏تجاری، بسیار تمرین کرده و برای شناختشیوه زندگی گیتاریست‏ها و خوانندگان موسیقی راک‌اند رول تلاش بسیاری کرده است.چنین پشتکار و علاقه‏ای را واقعا در کدام بازیگر امروزی می‏توان سراغ گرفت؟

انتهای مطلب/