فیلم را می‌بایست مهم‌ترین اثر به لحاظ ساختار، محتوا و تکنیک در سینمای تاریخی ایران دانست. جدا از نگاه‌های شخصی و ساختاری متنوع به آن، که خاصیت خلق هر اثر هنری است، باید به موقعیت و جایگاه فیلم نگاه ویژه نمود.مقصود نگارنده دفاع فرا فیلمی از اثر نیست. فیلم «محمد رسول‌الله» فیلم قابل دفاع و اثری ماندگار است که کارگردان آن تمام آگاهی و مهارت خود را برای ساخت فیلمی درخور جایگاه پیامبر اعظم(ص) به‌کار گرفته است. اما باید بپذیریم که ساخت آثار این چنینی بسیار پیچیده‌تر از تصور ماست. این که با همه این مشکلات مجیدی توانسته فیلمی سرو شکل‌دار و جذاب در راستای معنویت مورد علاقه‌اش بسازد که در دیگر آثار او نیز مشهود است، جای تکریم دارد. از آنجایی که رسانه‌های غربی نماد اسلام را القاعده و طالبان معرفی می‌کنند و توجه به حقوق انسان‌ها را در اسلام با عملکرد داعش ارزیابی می‌کنند؛ در تقابل با اهداف ایشان هنر ما می‌بایست بر حقوق انسان‌ها متمرکز شود. در تاریخ اسلام رویداد مهمی نیست که مردم ندانند پس رویکرد فیلم‌های تاریخی ما می‌بایست با حساسیت‌های روزگار ارزیابی و ساخته شود.
 
یکی از راه‌های جلب توجه از دیگران معجزه است. ظهور پیامبران با معجزه همراه شد تا توجه مردم را به دعوتشان جلب کنند. انتخاب معجزه بر اساس حساسیت مردم آن دوران بوده است. معجزه موسی (جادوگری) با حساسیت‌های دوران خود مطابقت داشت، معجزه عیسی (طبابت) نیز همین‌طور اما دین اسلام که یک دین همیشگی بوده و دین همه اقوام و ملل است باید صاحب معجزه‌ای باشد که در همه زمان‌ها کارآیی داشته و همه حساسیت‌ها را پوشش دهد.

در صدر اسلام حساسیت مردم بر فصاحت و بلاغت بود. به همین دلیل قرآن کریم که معجزه دین ماست با همین حساسیت پیام خود که مدنیت و حقوق انسان‌هاست پا به میدان گذاشت. اما اکنون حساسیت جهان بر فصاحت و بلاغت نیست. حساسیت روزگار ما به اصالت، اعتبار و حقوق انسان‌هاست. نظام‌های مدیریتی جهان به هیچ‌چیز به اندازه توجه به انسان افتخار نمی‌کنند بنابراین حساسیت روزگار ما باید توجه به حقوق انسان باشد که قرآن و پیامبر آن برخلاف ما پیروان، به این نکته درنهایت ظرافت توجه کرده است. زندگی پیامبر سرشار از این پیام‌هاست. با این که مجیدی فقط گوشه‌ای از این زندگی را تجسم بخشده، می‌تواند جهانی را شگفت‌زده کند.

آن حضرت به اتفاق نظر همه مورخان تعهد داشت که تا زنده است همچون مردم عادی زندگی کند. زندگی عادی یعنی دست شستن از همه امتیازهایی که یک انسان مخصوصا در مقام پیشوایی می‌تواند از آنها بهره‌مند باشد. هنوز هم بسیاری از بزرگان در حوزه‌های مختلف نمی‌توانند مثل او رفتار کنند، مانند او بار خود را خود به دوش بکشند. هنوز هم درهای ماشین مسئولان را دیگران باز می‌کنند تا سوار و پیاده شوند.
تعریف مهم پیامبر از رابطه خدا و انسان به‌گونه‌ای است که از طرف خداوند هیچ خط قرمزی برای بندگان وجود ندارد و انسان می‌تواند درباره خدا استدلال و بحث کند اما در معکوس این رابطه یعنی رابطه خدا با بندگان به‌گونه‌ای است که آگاهی، آزادی و حق انتخاب انسان‌ها آسیب نمی‌بیند. توجه به زندگی مادی انسان‌ها و حساسیت در برابر فقر و گرسنگی اگرچه کافر باشند و …

 همه و همه حساسیت‌های روزگار ماست که می‌تواند برای همه ملل شنیدنی و دیدنی باشد. امیدواریم این فیلم سر آغازی برای تولید آثاری مهم‌تر و منطبق‌تر با رخدادها و حساسیت‌های روزگار ما باشد.