به گزارش خبرگزاری صبا، با توجه به اتفاقات اخیر و جو حاکم بر جامعه و استفاده از واژگانی مثل خودی و غیر خودی به انصراف‌های هنرمندان از حضور در جشنواره تئاتر فجر، خانه تئاتر بیانیه ای صادر کرد که به شرح زیر است:

«ولتر می‌گوید: «من با نظرِ تو مخالفم اما حاضرم جانم را بدهم تا تو بتوانی حرفت را بزنی»

روزهای سختی را پشتِ سر گذاشته‌ایم، اگر چه گذشته از ما نگذشته است هنوز؛ اما به امیدِ روشنایی و آرامش نظر به افق داریم، چرا که آدمی نه فقط به آب و نان، که به امید زنده است.

خانواده‌ی با غیرت و شریفِ تئاتر در تمام این سال‌ها و ماه‌ها در کنار مردمِ مظلومِ ایران سختی‌ها و کمبودها و تحریم‌ها را تاب آورده و بعد از این هم تاب خواهد آورد. بی‌شک این تندبادِ سیاه از ما خواهد گذشت و ما با هم بارِ دیگر طعمِ شیرینِ لبخند را مزه خواهیم کرد.

این سال‌ها و ماه‌ها اتفاقاتِ بی‌شماری مردمِ صبورمان را کم طاقت کرده است. اشتباهاتِ برخی از مسؤلان نیز متأسفانه حس و جوی از کم‌اعتمادی ایجاد کرده که بایسته است دولت و ملت از راهِ گفتگو و راستی از این موانعِ سخت عبور کنند. اگر امروز عزیزانی از خانواده‌ی تئاتر به نشانه‌ی اعتراض از شرکت در جشنواره‌ی بین‌المللیِ تئاتر منصرف شده‌اند، باید این اعتراضِ مدنی را برکت قلمداد کرد نه با واژگانی نظیرِ خودی و غیرخودی، یا اغتشاش و به هم زدنِ نظمِ جامعه بر طبلِ اشتباهات گذشته بکوبیم.

اگر هنرمندان به شکلِ مسالمت‌آمیز مطالبات‌شان را مطرح نکنند، با کدام امید در عرصه‌ی فرهنگ، ادب و هنر به خلقِ آثار بپردازند؟ هنرمندانِ تئاتر که از جمله حقوق اولیه‌شان یعنی امنیت و آرامشِ شغلی، آزادی بیان و تشخصِ فردی و جمعی‌شان در تمام این سال‌ها نادیده گرفته شده، چگونه باید بگویند که هستند و وجود دارند؟ آیا رواست دردِ مشترک‌شان را در کنارِ مردم به گوش مسئولان نرسانند؟ آیا مسئولان خود را تافته‌ی جدا بافته‌ای می‌دانند که فقط انتظارِ کرنش از همگان دارند؟ این بدعت هراسناک است که به جای جذبِ حداکثری به دفعِ آنان بیاندیشیم. این بزرگان و جوانان، فرزندانِ راستینِ این آب و خاکند. هیچ‌کس حق نداشته و ندارد بنابر خواسته‌ی جناحی یا سیاسی، ایران را متعلق به قشرِ خاصی قلمداد کند. بی‌شک چه آنان که در جشنواره حضور دارند و چه آنان که بنابر تصمیمِ خویش در این لحظه توانِ همراهی در این اتفاقِ هنری را ندارند برای ما عزیز و قابلِ دفاع هستند. در صداقت و شرافتِ آن‌ها شک نکنیم که خسرانِ نبودشان آینده را ترسناک جلوه خواهد داد.

جشنواره‌ی بین‌المللی تئاتر، همه‌ی شکوهِ تئاترِ ما نیست؛ روزها و شب‌های ما با وجودِ گونه‌گونگیِ اندیشه‌ها و نگاه‌ها زیباست. لطفاً این جشنواره و اتفاقاتِ آن را سیاسی نکنیم.

از فضای تهدید و ارعاب جز ناامیدی و مرگ چیزی دیگر نمی‌زاید. بیاییم به گشایش و مهربانی فکر کنیم.

ما همه فرزندان ایران هستیم.

خانه تئاتر از مسئولان می‌خواهد از برخوردهای احساسی و عجولانه با تهدیدهایی نظیر ممنوعیتِ کاری و حرفه‌ای برای هنرمندانِ معترض دوری کرده و اجازه دهند اعتراض‌های مدنی شکل و راهِ خود را ادامه دهند تا در آینده شاهد جامعه‌ای آرام و عاری از خشونت باشیم. در پایان خانه‌ تئاتر خود را همراهِ همه‌ی عزیزان با هر نگاه و تصمیمی می‌داند. (چه کسانی که هستند، چه کسانی که نیستند و چه کسانی که تصمیم به بازگشت و شرکت در جشنواره را دارند) عظمتِ ایران آرزوی همه‌ی ماست.»

انتهای پیام/