جوهرچیبا ایفای نقش محمد دانشجوی کارگردانی تئاتر در این سریال که به اصول وارزش‌ها پایبند است، به چهره‌ای محبوب تبدیل شد و توانست با برخی ازچهره‌های مطرح سینما و تلویزیون همکاری کند . با مسعود کیمیایی در دو فیلم«سلطان» و «ضیافت» و ابراهیم مختاری و حسین سهیلی زاده و …. چند سالی استکه فعالیت بازیگری جوهرچی در تلویزیون متمرکز شده و در کارهای پر مخاطب ومحبوبی مثل «او یک فرشته بود» و «فاصله‌ها» حضور داشته است. این شب‌هاسریال «تنهایی لیلا»  با بازی او در حال پخش است.

آیا علاقه دارید که به عنوان بازیگر نقش پدر در سریال‌های تلویزیونی شناخته شوید؟
البته از دهه اواخر دهه ۱۳۷۰ نقش پدر را در سریال‌ها بازی کرده ام . در ۳۷سالگی نقش یک مرد ۵۰ ساله را بازی کردم .برای من کیفیت نقش مهم است تااین‌که کاراکتر پیشنهادی  پدر باشد یا آدمی مجرد و تنها. این تقسیم‌بندی‌هابرای بازیگران جوان جذابیت دارد.
به نظر می‌رسد «تنهایی لیلا» اولین همکاری شما با محمدحسین لطیفی است؟
بله، سابقه دوستی من و محمد حسین لطیفی به دو دهه قبل بر می‌گردد که ایشانآن زمان گریمور و طراح صحنه بودند. در گذر زمان محمدحسین لطیفی کارگردان شدو تا امروز فرصت تجربه مشترک با یکدیگر را پیدا نکردیم .

چه وجهی از فیلمنامه و داستان تنهایی لیلا برایتان جذابیت داشت؟
در ابتدای شروع کار قرار بود تنهایی لیلا برای پخش در ایام ماه رمضان آمادهشود و به‌رغم تلاش همه اعضای تیم تولید این اتفاق رخ نداد و سریال به ماهرمضان نرسید. با توجه به نوع قصه و شرایط فیلمبرداری، وسواس و دقت
تهیه‌کننده و کارگردان، حجم بالای تولید و بزرگی پروژه، شرایط زمانیبه‌گونه ای مهیا نشد که بتوانیم این سریال را در ماه رمضان برای مردم آمادهکنیم. بنابراین یکی از مهم‌ترین عللی که در ابتدای کار حضور در این سریالبرایم جذابیت داشت زمان پخش در ماه رمضان بود. دلیل دیگر حضورم در تنهاییلیلا همکاری با محمد حسین لطیفی بود . حضور تهیه‌کننده‌ای حرفه‌ای و کاربلدکه در سریال فاصله‌ها با او همکاری خوبی داشتم نیز مرا محاب کرد که در اینسریال حتما حضور داشته باشم. قصه سریال هم بسیار جذاب و خوب بود.
نکته‌ای که داستان سریال تنهایی لیلا را برای مخاطب جذاب می‌کند تقابل قطب مثبت و منفی است. چقدر این ویژگی برایتان مهم بود؟
اصولا پایه درام تقابل خیر و شر است. حالا چه درام خانوادگی باشد چه درامپلیسی و تاریخی؛ در اصل قضیه هیچ تفاوتی ایجاد نمی‌شود. موقعی بحث درام بهوجود می‌آید که احساسات و عواطف انسانی در آن مطرح است. همیشه یک خیری وجوددارد و رو به‌رویش یک شر صف‌آرایی می‌کند منتهی سال‌ها است که با تلاشفیلمنامه نویسانی مثل حامد عنقا، علیرضا نادری، کاظمی‌پور و سایرین بهدرام‌های خاکستری رنگی رسیده‌ایم که بسیار جذاب و خوب هستند و آدم‌های قصهنه مثبت و سفید صرف  و نه منفی و سیاه صرف هستند. بلکه آدم‌های ملموس ومابه ازا دار در جامعه و در دور و اطرافمان و آدم‌هایی که قابل درک وباورتر هستند. مردم هم از این ساختار شخصیت پردازی در داستان سریال‌ها بهتراستقبال می‌کنند.

آیا از اول قرار بود همین نقش را بازی کنید یا گزینه‌های دیگری برای انتخاب داشتید؟
نه، از اول هم قرار بود همین نقش را بازی کنم. هر بازیگری دوست دارد درسریال نقش بهتری را بازی کند تا قابلیت‌های بهتری از خودش نشان بدهد.به‌نظرم نقشی که بازی کردم نقش بدی نیست.

نقشی است که هویت و شناسنامه دارد؟
بله.
حضور نام‌های بزرگ بازیگری مثل اکبر زنجانپور و حسن پورشیرازی در سریالتنهایی لیلا باعث شده که مخاطب با ترکیب متفاوت و درجه یکی روبه‌رو شود؟حضور بزرگانی مثل اکبر زنجانیور، نسرین مقانلو و یا سایر دوستان باعثاعتبار یک سریال می‌شود. برای من هم بسیار مهم  است و دوست دارم جلویبازیگران با تجربه و پیشکسوت بازی کنم. همیشه اعتقاد داشته‌ام که باید مدامدر حال آموختن نکات جدید بازیگری باشم و حضور این بزرگان می‌تواند ایناتفاق را رقم بزند.

آیا نقش عمو خاکستری محسوب می‌شود؟
این آدم وجوهات مثبت و منفی دارد و دوست دارد موقعیت خوبی برای خانواده‌اشفراهم کند و حتی نگران برادرزاده و برادرش است و بارها عنوان می‌کند همیشهدلواپس برادر بیمارش است که آن سوی دنیا زندگی می‌کند.

آیا این نگرانی واقعی است؟
واقعی است و  باید موقعیت و خاستگاه عمو را درنظر بگیریم که بتوانیم دربارهشرایطش قضاوت درستی داشته باشیم. بررسی این مسائل باعث شکل‌گیری شناسنامهیک نقش می‌شود و به من بازیگر وجود چنین خاستگاه و گذشته‌ای از این آدم اینراهکار را به وجود می‌آورد که چگونه نقشم را بازی کنم.

اما عمو در تقابل خیر و شری که لیلا با آن مواجه است در طرف قطب منفی قرار می‌گیرد؟این ویژگی ضرورت فیلمنامه بود. اگر شما خودتان را جای عموقرار بدهید شاید شما هم سعی کنید در این ماجرا به سمتی بروید که منفعتیعایدتان بشود. هیچ آدمی از این‌که در موقعیتی قرار بگیرد که از ارثیهخانوادگی‌اش سهمی به او تعلق گیرد از آن فاصله نمی‌گیرد و به سمتش می‌رود.
احمد محمد اسماعیلی
انتهای مطلب