مریم کاظمی بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر که این شب‌ها سریال «از سرنوشت» را روی آنتن شبکه دو سیما دارد، در گفتگو با خبرنگار رادیو و تلویزیون خبرگزاری صبا درباره بازگشت خود به تلویزیون پس از چند سال عنوان کرد: وقتی پیشنهادی برای بازی دارم در ابتدا شرایط آن را بررسی می‌کنم و فیلمنامه را می‌خوانم. سپس اگر امکانات لازم فراهم باشد و من نیز وقت بازی در آن نقش را داشته باشم و شرایط به خوبی پیش برود نقش را قبول می کنم. اینکه چند وقتی است در تلویزیون حضور ندارم خود خواسته نبوده و در شرایطی قرار داشتم که علیرغم میل خودم باعث شده است پیشنهاد بازی در تلویزیون را نپذیرم.

وی درباره همکاری خود با محمدرضا خردمندان کارگردان فصل اول و سوم «از سرنوشت» بیان کرد: محمدرضا خردمندان را از یک فیلم سینمایی می‌شناختم. این اولین همکاری من با ایشان است که بسیار خوشحال و راضی هستم. محمدرضا خردمندان کارگردانی بسیار کاربلد است و سکانس‌ها و پلان هایی را که می‌گیرد با توجه به محتوای قصه و رویدادهای داستان است و دچار سردرگمی های فنی ایده آلیست گرا نیست و پلان ها و سکانس‌های اضافی در این سریال وجود ندارد.

بازیگر «از سرنوشت» درباره ایفای نقش «سهیلا» در این سریال اظهار کرد: «سهیلا» به هر حال نقشی نیست که در تمام طول داستان حضور مداوم داشته باشد. در فصل اول این مجموعه شرایطی برایش به وجود می‌آید که محل زندگی خود را ترک می کند و دوباره بعد از چند سال در فصل سوم به داستان باز می‌گردد. نقش به لحاظ ظاهری و موقعیت اجتماعی باورپذیر بود و قابلیت کار کردن برای یک بازیگر را داشت و بازیگر می‌توانست ما به ازای آن را در جامعه پیدا کند. وقنی نقشی ما به ازا نداشته باشد تبدیل به تیپ می‌شود اما «سهیلا» یک شخصیت زنده ای بود که هر فردی در جامعه می‌تواند یک «سهیلا» همراه خود داشته باشد و برای من جذاب بود که در این نقش بازی کنم.

کاظمی با اشاره به اینکه داستان «از سرنوشت» بر پایه یک اصول بنیادین استوار است، مطرح کرد: همه داستان های درام و نمایشی که در تلویزیون یا سینما اتفاق می‌افتد اگر اصول بنیادین محکم که بتواند شخصیت‌ها و حوادث را بهم ربط بدهد، نداشته باشد، از هم گسیخته می‌شود اما در این داستان یک انسجامی وجود دارد که به هر حال با کارگردانی خوب تبدیل به تصویر شده است. من معتقدم اصول بنیادین است که مخاطب را ترغیب می‌کند داستان را دنبال کند. سرنوشت افراد در «از سرنوشت» به نوعی با هم ارتباط دارند. در این مجموعه، داستان از سرنوشت یک فرد به سرنوشت فرد دیگر پیش می‌رود و علاوه بر آن نحوه ورود شخصیت‌های جدید به داستان نیز درست و منطقی پیش بینی شده است به گونه ای که در هر قسمت مخاطب با شخصیتی آشنا می‎شود که قبلا نبوده و ردپای آن را در روند داستان دنبال می‌کند.

وی ادامه داد: همچنین در این سریال ارزش رفاقت، دوستی و محبت نیز نشان داده می‌شود. مسایل این سریال برای هر کسی قابل درک است چرا که از دل زندگی برآمده و از زیاده‌گویی های روشنفکرانه نیز دوری کرده است. من فکر می‌کنم در گرفتن سکانس ها سعی شده است این سادگی و روایت درست و خطی داستان اتفاق بیفتد که برای هر کسی می تواند جذاب باشد.

بازیگر «ماه و پلنگ» که از سال ۶۶ وارد تئاتر حرفه ای شده است در پاسخ به این پرسش که بازیگرانی که از تئاتر به سینما و تلویزیون می‌آیند موفق تر هستند یا نه، گفت: اینکه بازیگری از تئاتر بیاید، حتما بازیگر خوبی است و می‌تواتد یک فاکتور مهم باشد اما قراردادی نیست. چرا که بازیگران خوبی هستند که کار خود را از سینما شروع کرده اند. بازیگری یک تکنیک است و سلسله مراحلی دارد که بازیگران باید یاد بگیرند و اگر ذوق هنری و استعداد ذاتی نداشته باشند، نمی‌توانند بهره درستی از تکنیک ها بگیرند و کار بی خاصیت و خنثی خواهد بود.

کاظمی افزود: همچنین برخی از شغل ها ویژگی‌هایی را با خود می آورند که جزو ماهیت شغلی آن است مانند مورد توجه قرار گرفتن. شغل بازیگری با خود مسئولیت اجتماعی می‌آورد و به شما می‌گوید یک بازیگر چه فاکتور هایی باید مدنظر قرار بدهد و این فاکتورها برخی مواقع از حوزه آگاهی شما خارج است‌. بخشی مربوط به خود فرد است که تلاش می‌کند با عشق و علاقه به حوزه بازیگری وارد شود ولی بخشی دیگر با قصاوت دیگران شکل می‌گیرد و به خودی خود که تو را بپذیرند یا نه و به نوعی کار با بازخورد اجتماعی همراه است. بنابراین نوع نگاه، بدن، گفتار مسلط و خوب بازی کردن از فاکتورهای موفقیت یک بازیگر است و اینکه اگر بازیگری پیشینه تئاتر دارد، موفق تر است، الزامی نیست.

وی در پاسخ به این پرسش که چه ملاک‌های را برای انتخاب یک نقش در نظر می‌گیرد، تصریح کرد: غیر از اهمیت گروه کارگردانی و فنی برای من خود روال داستان مهم است که دارای رویدادهای منطقی و پشت سر هم و درست باشد و اصول بنیادینی را که در درون خود دارد، مطرح کند که با گفتن مسایل روزمره می خواهد به آن بپردازد. اگر اصول بنیادین را نداشته باشد برای من جذاب نیست. حال با وجود آن اصول می روم سراغ اینکه نقشی که به من پیشنهاد شده است در رویدادها و روال داستان چه تاثیری دارد. اگر نقش خنثی نباشد و جای و تصویر خود را در آینده کار ببینم، آن نقش را قبول می‌کنم.

بازیگر «از سرنوشت» در پایان در پاسخ به این پرسش که حضور در کدام یک از حوزه های سینما، تلویزیون و تئاتر را ترجیح می‌دهد، مطرح کرد: مساله انتخاب در این شرایط برای کسی مطرح نیست. انتخاب در شرایطی معنا دارد که گزینه های زیادی وجود داشته باشد اما وقتی گزینه‌ها کم است و انتخابی وجود ندارد پس بنابراین مساله ترجیح و انتخاب بین کار در حوزه سینما، تلویزیون و تئاتر وجود ندارد. در حال حاضر نیز گزینه های انتخاب کم شده و تنها یک گزینه وجود دارد آن هم معیشت است. از آن جا که مساله دستمزد برای تامین احتیاجات یک بازیگر مهم است در واقع بحث انتخاب منتفی است. من معتقدم هر بازیگری اگر پیشنهاد کار خوب با شرایط مناسب در مدیوم های مختلف را داشته باشد، کار می‌کند.

سپیده شریعت رضوی

انتهای پیام/