آرزو آرزو خرم نیا کارگردان نمایش «اسمش این نیست» که از ۵ آذر ماه در تئاتر هامون روی صحنه رفته است، درباره مضمون این نمایش در گفتگو با خبرنگار تئاتر خبرگزاری صبا توضیح داد: نمایش «اسمش این نیست» درباره مسائل درونی و روانی مربوط به انسان است این که هر انسانی در زندگی روزمره به چه چیزهایی فکر می کند، چه مسائلی را گذرانده است، چه مسائلی را می تواند بیان کند اما بیان نمی کند.

وی ادامه داد: فضای نمایش «اسمش این نیست» رئال است و مخاطب فضایی را احساس می کند که به نظر عجیب می آید و نرمال نیست. این آشفتگی و غیرعادی بودن مخاطب را به فکر فرو می برد و با داستان ارتباط برقرار می کند و در نهایت در این وضعیت، تماشاگر را رها می کنیم تا خودش برای نتیجه گیری تصمیم بگیرد.

این کارگردان درباره ارتباط مخاطب با فضای نمایش «اسمش این نیست» گفت: تا امروز بیشترین پیامی که از مخاطب دریافت کرده ایم این است که موضوع این نمایش شبیه زندگی ما در جامعه امروزی است و آشفتگی زندگی ما را نشان می دهد.

خرم نیا در پایان درباره تجربه خود برای کارگردانی نمایش «اسمش این نیست» توضیح داد: ما تجربه های زیادی در زندگی داشته ایم و این تجربه می تواند خوب یا بد باشد و در حوزه تئاتر هر مخاطبی موضوعات زیادی را شنیده و دیده است اما ما تلاش کرده ایم با نمایش «اسمش این نیست» تجربه متفاوتی را در صحنه نمایش نشان دهیم و خودمان را به چالش بکشیم تا مخاطب با فضای جدیدی آشنا شود.

نمایش «اسمش این نیست» تا ۲۲ آذرماه هر شب ساعت ۱۷:۳۰ با بازی الهام قاسمیان، نابت شفائی، ژاله رازبان صفا، شادن فرهمند، امین حیدری، کیارش احمدزاده، مهتا هاشمی  و تهیه کنندگی امیرموسی کاظمیدر تئاتر هامون روی صحنه می‌رود.

در خلاصه نمایش «اسمش این نیست» آمده است: «فاصله غریبگی و دوستی ما شاید یک ایستگاه باشد یا یک بازی، نمایشی از زیستمان در زمان و مکان، شاید هم فارغ از آن… رفتارهایی از جنس هم، از رنگ هم، تکراری، تنها فرقش اینه که هرکسی فکر میکنه اسمش این نیست.»

دیگر عوامل این نمایش عبارتند از منشی صحنه: نرگس رضائی، آهنگساز: بنجامین مرادی، انتخاب لباس: سوسن ابراهیمی، طراح صحنه: آرزو خرم نیا، طراح پوستر: سحر نهاوندی‌نژاد، طراح بروشور: نرگس رضائی، پوستر موشن: سحر نهاوندی‌نژاد، نرگس رضائی، فیلمبرداری ویدیو: امین دهفولی، تدوین ویدیو: سینا غلام‌نژاد، صداگذاری ویدیو: بنجامین مرادی، عکس و ویدیو تمرین: نرگس رضائی.

نسترن معصوم پور

انتهای پیام/