سینمای اجتماعی و پدیده‌های اجتماعی

به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا، حمید اندرزچمنی سرهنگ نیروی انتظامی، کارشناس سینما و تلویزیون و دبیر وقت شورای فیلم و سریال معاونت اجتماعی ناجا یادداشتی را با موضوع سینمای اجتماعی و پدیده های اجتماعی در اختیار خبرگزاری صبا قرارداده است.
متن یادداشت به شرح زیر است:
«واضح و مبرهن است پديده‌های اجتماعی، كه همگان كم و بيش با آن‌ها دست و پنجه نرم می كنند، متعدد و متنوع‌اند، ليكن  از آن ميان پديده‌هایی نظير سرقت، قتل، اعتیاد، طلاق، فضای مجازی و هنجارگريزی‌هایی همچون تصادفات رانندگی و سرقت به عنف و تجاوز، روابط غیر متعارف دختر و پسر، خیانت، فرار مغزها، مهاجرت، و…. بيش از بقيه پديده های آسيب‌زا  و نامطلوب اجتماعي، يكايك خانواده و شهروندان جامعه را آزار مي دهند و آسایش و آرامش آنان را تقليل مي دهند.  شاهد اين مدعا واقعیت های موجود در کوی و برزن هاست كه در همه  آنها شهروندان كشور و خانواده ها، به ويژه در شهرهای بزرگ، از متوليان مسایل اجتماعي خواسته اند تا با طرح و تدبير انديشيده، تلاش و اقدامات سنجيده، نه تنها به جنگ اين پديده های مخرب بروند بلكه طرحی دراندازند تا اين پديده آسیب زا  فرصت بروز و ظهور نيابند.
نقش سینمای اجتماعی در پيش گيری از وقوع هر نوع كنش آسیب های اجتماعی و پرداختن به هنگام و اساسی در آن را ضرورتي غيرقابل خدشه و انكار ناپذير مي دانيم. در همین راستا داده های پژوهشی فراوان و متقنی وجود دارند كه نشان مي دهند دامنه تاثير هيچ یک از آسيب های برشمرده شده هرگز در سطح خود آن آسيب محدود نمی ماند بلكه زمينه ساز بروز آسيب‌ها و کژكاردی‌های زيستی، روانی و اجتماعی ديگری نيز می‌شود. به عنوان مثال، آسيبی نظير اعتیاد افزون بر عوارض جسمانی پرشمار ، عوارض روانی شدیدی از خود برجای می گذارد كه از آن جمله مي توان به «كاهش اعتماد عمومی» و «افزايش احساس ناامنی» در جامعه اشاره نمود.
به تجربه و به كرات آموخته ايم كه از ميان راندن آسیب های اجتماعی و مداخله موثر و پيشگيري و درمان هدفمند در آن‌ها، نه تنها مستلزم بسيج امكانات و قابليت های بين نهادی و بين سازمانی است بلكه نيازمند «اهتمام عمومی» و «عزم همگانی» به ویژه از زبان هنر و هنرمندان جامعه است. چه ناگفته آشكار است كه مداخله در آسیب های اجتماعی مستلزم بازشناسی دقيق و تعيين سهم هر يك از ما است. اين بيان بدان معنا است كه هيچ سازمان و نهاد حكومتی و حتی بالاتر از آن هيچ نظام حكومتی، به تنهایی و بدون بهره‌گيری از پتانسيل آگاهی دادن و پرداختن به اصل آموزش و بالا بردن ضریب هوشیاری و دانش و بینش، شهروندان قادر به «مداخله موثر» در پیشگیری از آسیب های اجتماعی نيست و این نقش، برجسته نیازمند رد پای درشت سینمای اجتماعی برای مقابله از نوع پیشگیری و بالا بردن ظریب هوشیاری مردم  با آسیب‌های اجتماعی و مخاطبان این سینما، است. براستی پاسخگوی علامت سوال بزرگ ما برای آشفته گی
لازم به تذکر است برای هریک از آسیب های اجتماعی که ذکرش رفت سازمان و نهاد متولی وجود دارد.. اما براستی متولی سینمای اجتماعی ما کیست ؟ تا با دانش  و بینش هدایت گر و حمایت از دغدغه‌مندان این گونه از سینمای مردمی را در دستور درست کاری خود قرار دهد و بی قراری هنرمندان این ژانر را که از بی مدیریتی آشفته بازار این هنر رنج می برند به قرار و مدار تبدیل کند و برای مشاركت دادن فعال هنرمندان این مرز و بوم  در امر پيشگيری از وقوع آسيب‌های اجتماعی با مداخله روشمند و هدفمند، بسترهای فعالیت اصولی و درست آن‌ها را فراهم سازد. در واقع این سازمان یا نهاد یا …. باید بر اين باور برسد كه با حمایت و ساماندهی هنر و هنرمندان صاحب تجربه و علاقه‌مند به این ژانر پر مخاطب خیلی راحت می تواند به بسط و گسترش «فرهنگ پیشگیری» و پایین آوردن نرخ وقوع كجروی های حاصل از آسیب های اجتماعی فرو كاسته و همچنین «احساس مسئوليت اجتماعی» را در جامعه فزونی بخشد و در چارچوب  رويكرد پیشگیری، چند گام اساسي را پيشرو برداشت. سینمای اجتماعی ما در شرایط فعلی با وضعیت آشفته در مدیریت، مضمون و محتوا و تولید متنوع قادر نخواهد بود رسالت پیشگیری را برای جامعه و افراد آن به دوش بگیرد.»
انتهای پیام/