پیمان شیخی پژوهشگر تئاتر در گفتگو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری صبا درباره کتاب تازه اش با عنوان «تماشاخونه های طهرون» توضیح داد: کتاب «تماشاخونه های طهرون» شامل پنج جلد ۱۵۰ صفحه ای خواهد بود که شامل تصاویر، پوستر، بروشور، دستخط، بریده جراید و اطلاعات مربوط به تماشاخانه های قدیم به همراه بخشی از خاطرات افراد مختلف درباره این مکان های اجرای نمایش است.

وی با بیان این که بخش عمده تماشاخانه های تهران که به صورت فصلی و دائم دایر بوده اند، در این مجموعه کتاب ها به آن پرداخته شده است، یادآور شد: حدود هفتاد درصد این کتاب بر مبنای تهران گردی ها و پژوهش های میدانی من است که اطلاعات مربوط به آن را از مردم کوچه و بازار و خاطرات هنرمندان قدیمی لاله زار گردآوری کرده و از خاطرات شان استفاده کرده ام.

شیخی که پژوهش هایش را در زمینه تئاتر تهران از سال ۱۳۸۳ آغاز کرده است، درباره زمان انتشار کتابش بیان کرد: ترجیح می دهم برای انتشار کتاب تعجیل نکنم و تا پایان سال جاری زمانی را به ویراستاری و افزودن اطلاعات تکمیلی به آن در نظر بگیرم و فکر می کنم تا ابتدای سال ۹۹ این کتاب را به دست ناشر خواهم سپرد.

این پژوهشگر درباره تماشاخانه هایی که در این کتاب به آن پرداخته است، توضیح داد: هر مکانی که در آن تئاتر اجرا شده باشد، حتی به صورت فصلی، به عنوان تماشاخانه شناخته می شود و از این منظر در تهران قدیم حدود ۱۵۰ تا ۱۶۰ تماشاخانه وجود داشته است که برخی از آنها عمرشان کوتاه و به اندازه یک سال بوده است. در این کتاب به حدود ۶۰ تماشاخانه قدیم تهران به صورت مبسوط پرداخته ام و با توجه به این که تعزیه نیز به عنوان بخشی از هنر نمایش قلمداد می شود، چند تکیه قدیمی را نیز در ردیف تماشاخانه های تهران آورده ام از جمله تکیه نیاوران و تکیه دولت که تعزیه های بسیاری در آن اجرا شده است.

شیخی ادامه داد: اگر تکیه دولت را مبنا قرار بدهیم، پرداختن به تماشاخانه های تهران را از دوره ناصرالدین شاه شروع کرده ام و اگر تئاتر به معنای آکادمیک و اروپایی آن را مدنظر داشته باشیم در این کتاب، به تماشاخانه  های تهران از حدود صد سال قبل پرداخته شده است.

وی تازه ترین تماشاخانه های تهران را شامل تالار وحدت، تئاتر شهر و تماشاخانه سنگلج دانست که در این کتاب به این مکان های نمایش نیز اشاره شده است و در ادامه تصریح کرد: مهمترین بخش کار من در این مجموعه کتاب ها، شامل تماشاخانه های لاله زار است که از آن جمله می توان به تئاتر مرجان، تئاتر تهران، تئاتر دهقان، مطبعه فاروس و … اشاره کرد.

شیخی در ادامه درباره تماشاخانه های قدیمی که هنوز پابرجاست، اظهار کرد:  از میان این تماشاخانه های قدیمی تعدادی از آنها هنوز وجود دارند از جمله تئاتر نصر، تئاتر پارس، تئاتر شهرزاد و تئاتر دهقان که می تواند احیا شود و مورد استفاده قرار بگیرد اما همه آنها همچنان متروکه است.

این پژوهشگر تئاتر تهران، هدف از انتشار این کتاب در قالب  پنج جلد ۱۵۰ صفحه ای را سهولت دسترسی دانشجویان و علاقه مندان به این کتاب ذکر کرد و گفت: بسیاری از علاقه مندان این کتاب ها، امکان خرید آن را به صورت یک کتاب قطور و گران قیمت ندارند، اما با  انتشار به صورت پنج جلدی، علاقه مندان می توانند هر بار یک جلد از این مجموعه را خریداری کنند.

وی در پایان گفت: من ترجیح می دم سود من به عنوان مولف کمتر باشد ولی همه علاقه مندان سراسر کشور امکان تهیه این کتاب ها را داشته باشند و کتابم به دست علاقه مندان واقعی آن برسد. امیدوارم که ناشر هم با من همکاری لازم را داشته باشد و اگر این امکان از سوی ناشر فراهم نشود، ممکن است خودم به عنوان ناشر-مولف این کتاب پنج جلدی را منتشر کنم.

انتهای پیام/