برایم اهمیت ندارد که حتما نقش اصلی بازی کنم! | پایگاه خبری صبا
امروز ۹ فروردین ۱۴۰۳ ساعت ۲۰:۲۴
امیرحسین آرمان:

برایم اهمیت ندارد که حتما نقش اصلی بازی کنم!

«برایم خیلی اهمیت ندارد که حتما نقش اصلی بازی کنم اما تاثیرگذاری نقش برایم بسیار مهم است کما اینکه در همین فیلم «دشمن زن» هم با وجود اینکه چند سکانس بازی کردم اما شخصیت اثر خودش را روی قصه می گذارد.»

امیر
حسین آرمان با سینما استارت بازیگری را زد اما با سرعت هرچه تمام‌تر به تلویزیون
رفت و در آن مدیوم خوش تر درخشید و حالا آهسته و پیوسته روی یک مدار با ضریب خطای
کم هر دو را جلو می برد. با او که فارغ از بازیگری، این روزها یک رستوران
ایتالیایی را هم اداره می کند و حسابی در سینما، نمایش خانگی و تلویزیون خودش را
مشغول کرده است به بهانه اکران فیلم «دشمن زن» به گفت و گو نشستیم که در ادامه می
خوانید.

با «دشمن زن» که این روزها با بازی شما روی پرده است شروع
کنیم. با شناختی که از امیرحسین آرمان و کارنامه حرفه ای او داریم بعد از تماشای
فیلم «دشمن زن» به این نتیجه می رسیم که این فیلم به لحاظ ساختاری و حتی نقش خیلی فیلم
امیرآرمان نیست! خودتان چقدر با این نظر موافق هستید و اساسا چرا پیشنهاد بازی در
این فیلم را پذیرفتید؟

حضورم در فیلم «دشمن زن» بیشتر جنبه یادگاری داشت. «دشمن زن»
اولین تجربه کریم امینی به عنوان کارگردان است. سال ها با او رفاقت داشتم و حتی
تجربه همکاری مشترک داشتیم به همین دلیل در این فیلم حضور پیدا کردم از طرفی «دشمن
زن» در دفتر آقای فرح بخش تهیه و تولید شده است و همین مسئله دلیل دیگری برای
گرفتن این تصمیم به حساب می آید. به علاوه اینکه فیلمنامه آن هم قابل قبول بود. «دشمن
زن» یک فیلم شاد، مفرح، خانوادگی است و فکر می کنم در شرایط فعلی که فقط اتفاقاتی
مثل برد ایران در بازی با مراکش یا هیجان بازی ایران و اسپانیا و… می تواند فقط
لحظه ای حالمان را خوش کند، دیدن فیلم های مفرح و کمدی یک نیاز برای مخاطب محسوب
می شود. «دشمن زن» فیلمی است که خنده از تماشاگر خود می گیرد و واقعا برای دو ساعت
او را فارغ از مشکلاتی که دارد، می خنداند ضمن اینکه اصلا فیلم هجوی نیست.

در حالی که در تلویزیون معمولا نقش های اصلی را ایفا کردید
اما به تازگی با فیلم «دشمن زن»یک حضور محدود در سینما داشتید، چقدر بازی در نقش
اصلی و مکمل برایتان حائز اهمیت است و در انتخاب هایتان ملاک به حساب می آید؟

برایم خیلی اهمیت ندارد که حتما نقش اصلی بازی کنم اما
تاثیرگذاری نقش برایم بسیار مهم است کما اینکه در همین فیلم «دشمن زن» هم با وجود
اینکه چند سکانس بازی کردم اما شخصیت اثر خودش را روی قصه می گذارد.

فارغ از این تاثیرگذاری، در بحث تبلیغات این فیلم چنین تصور
پیش می آید که امیرحسین آرمان حضور پررنگی دارد اما این‌گونه نیست. نسبت به این
استفاده تبلیغاتی از نام تان موضعی ندارید؟

به نظرم در مورد این نکته باید با تهیه کننده صحبت کنید، من
بازیگرم، قرارداد بستم و در فیلمی بازی کردم اینکه تهیه کننده بخواهد چقدر از
حضورم من استفاده کند کاملا به خودش مربوط است. اما اگر بخواهم از جانب خودم جواب
دهم با این مسئله اصلا مشکلی ندارم و حتی این اتفاق به نوعی می تواند برای من هم
تبلیغ به حساب بیاید.

یک تغییر ژانر را در کارنامه تان می توان احساس کرد، بعد از
بازی در ملودرام های متفاوت، سریالی طنز بازی کردید و حالا «دشمن زن» که یک فیلم
کمدی و تجاری است!

چنین قصدی نداشتم که بخواهم تغییر ژانر دهم. اگر در سریال «مرز
خوشبختی» بازی کردم بخاطر تفاوت آن نقش با سایر کاراکتر هایی بود که تا به حال
ایفا کردم. بعد از سریال «پریا» پیشنهاد بازی در «مرز خوشبختی» به من داده شد و
ترجیح دادم یک نقش و فضای متفاوتی را تجربه کنم که خوشبختانه در عید همان سال با
استقبال مردم هم رو به رو شد. اما معتقدم مردمی که هزینه می کنند، پول بلیت می
دهند تا بروند سینما باید فیلم هایی ببینند که آن ها را از فضای روزمرگی و مسموم
حاکم بر زندگی برای چند ساعتی جدا کند. در سینمای ما خیلی بحث ژانر مطرح نیست.
فیلم ها دو دسته هستند؛ کمدی یا اجتماعی. فیلم های کمدی هم معمولا در چهارچوب های
مشخص ساخته می شوند و اگر تخطی از آن مرزبندی ها صورت بگیرد دچار سانسور و ممیزی
می شود. فیلم های اجتماعی هم بعضا خیلی به سمت تلخی و سیاه می رود، شاید فیلم های
اجتماعی مان تاثیرگذار باشد و در جشنواره ها بدرخشد اما من وقتی خودم را جای یک
کارمند می گذارم با آن همه فشار کاری، ترجیح می دهم فیلمی را انتخاب کنم که از
تماشای آن لذت ببرم و مفرح باشد نه اینکه بروم دو ساعت معضلات اجتماعی را دوباره
ببینم.

اغلب فیلم های اجتماعی مان بیشتر دغدغه جشنواره دارند تا
مخاطب، در این میان مردم تمایل بیشتری برای دیدن فیلم های کمدی دارند و به دنبال
همین قضیه بازیگران فیلم های کمدی هم از اقبال بیشتری توسط عموم مردم برخورد دار
می شوند!

به عنوان یک سینماگر باید ببینی چه چشم اندازی در نظر داری،
یک فیلمساز دغدغه جشنواره های خارجی دارد و نگاه اش کمتر متوجه اکران داخلی است.
فیلم این فیلمساز اگر در جشنواره های خارجی مورد اقبال قرار بگیرد بلافاصله پخش
کننده به سراغ آن می رود. مارکت سینمای ما در حال حاضر دست پخش کننده ها است و اگر
قرار باشد فیلمی به فروش خوبی دست پیدا کند باید قبل از هر چیز با پخش کننده و
سینما دار توافقات انجام بگیرد، اقبال عمومی شاید از فیلم های کمدی بیشتر باشد اما
نمی توان گفت فقط برای آن ها است. این حرفه رابطه مستقیم با مخاطب دارد، سینما از
نظر مخاطب به نسبت تلویزیون مدیوم محدودتری به حساب می آید و اگر فیلمی ۵۰۰ هزار
مخاطب داشته باشد یک موفقیت به حساب می آید. در همه جای دنیا فیلم های کمدی، ابر
قهرمان ها، اکشن و… بیشترین مخاطب را جذب خود می کنند اما در ایران به جهت اینکه
ما مارکت محدودتری در سینما داریم همه چیز به همان میزان محدود تر می شود در نتیجه
فیلم های کمدی از بیشترین اقبال برخوردار هستند. در آمریکا ساخت یک فیلم تلخ
اجتماعی باز هم، با توجه مخاطب همراه است اما در ایران با توجه به شرایط اجتماعی و
معضلات نمی توانی توقع داشته باشی مخاطب به سالن سینما برود و هر آنچه در واقعیت
از آن رنج می کشد را دوباره روی پرده ببیند.

به عنوان یک بازیگر فکر نمی کنید اگر همین رویه را ادامه
دهید و در کارهای کمدی بیشتر حضور پیدا کنید شاید اقبال بیشتری به سراغ تان بیاید؟
به هر حال نگاه مردم بیشتر معطوف به سینمای کمدی است!

نگاه ها به آن سمت بیشتر است اما من از همان روز اولی که
فعالیت خود را در این حرفه شروع کردم به دنبال کار خوب بودم و همچنان هم همین رویه
را پیش می گیرم. من می گویم تماشای فیلم مفرح و طنز نیاز مردم است اما این به آن
معنا نیست که من هم در چنین فضایی فعالیت خواهم کرد حتی شاید فیلم بعدی من یک اثر
اجتماعی تلخ باشد. به دنبال کار خوب هستم؛ فیلمی که از استاندارد ها برخوردار است،
فیلمنامه و قصه جذابی دارد و شخصیت در روند قصه تاثیرگذار است. اگر چنین پارامتر
هایی در یک اثر وجود داشته باشد آن فیلم ارزش بازی کردن دارد. کما اینکه همین فیلم
«دشمن زن» که جز فیلم های تجاری و گیشه به حساب می آید، در ساختار و فیلمنامه
ویژگی هایی دارد و خوش ریتم است. مدت حضورم در این فیلم کوتاه است اما شخصیتی که
ایفا می کنم در فیلمنامه برایش گذشته ای تعریف شده و در اجرا هم ته لهجه جنوبی به
آن دادیم تا پیش زمینه ای برای آن وجود داشته باشد.

کریم امینی با «دشمن زن» به جرگه کارگردانان پیوست، اولین
تجربه او را چطور دیدید؟

خیلی خوشحالم، در شرایطی که همه می دانیم ساخت فیلم اول کار
دشواری است، حسین فرح بخش از کریم امینی حمایت کرد تا او فیلم اول خود را بسازد.
کریم امینی هم به سبب سال ها سابقه دستیاری کارگردان و بازیگری شناخت خوبی نسبت به
سینما دارد و تجربه همکاری با او به من ثابت کرد کریم امینی فارغ از اینکه بازیگر
خوبی است، بازی گرفتن را هم بلد است و اصلا مقابل دوربینش نگران هیچ چیز نیستی.

حسین فرح بخش جز وزنه های سینمای تجاری است و فیلم قبلی او
فارغ از اینکه چه کیفیتی داشت بسیار فروخت، پیش بینی تان از اکران «دشمن زن» چطور
است؟

حسین فرح بخش جز معدود تهیه کنندگان سینما است که از حساب
شخصی خود فیلم می سازد و من معتقدم چون همیشه اخلاق مدار بوده و حساب و کتابش دقیق
و به موقع است، خدا هم به او برکت می دهد و فیلم هایش همیشه می فروشد. ضمن اینکه او شناخت خوبی نسبت
به سینمای ایران و گیشه آن دارد. شاید فیلمی که می سازد با سلیقه شما و من همخوانی
نداشته باشد اما او توده مخاطبی که به سینما می رود را می شناسد و کاملا واقف است
که چه چیزی را برای چه کسانی می سازد.

در سال چندین فیلم ساخته می شود که به لحاظ کیفی لنگ می
زنند اما مخاطب آن ها را می بیند و دوست دارد. موضع تان نسبت به تولید اینگونه
آثار چیست و چقدر خودتان مخاطب آن هستید!؟

من با ساخت هر کاری که چرخه ناقص سینما را به حرکت دربیاورد
موافق هستم. مارکت سینمای ما قوی نیست و اساسا سینما تاثیری در چرخه اقتصادی کشور
ندارد. فروش کل سینمای ایران در سال چقدر است؟ دست بالا بگیریم ۲۰۰ میلیارد؟ اگر
رقمی در این حدود باشد تازه برابری می کند با نصف فروش روزانه نفت ایران، سینما در
ایران جنبه اقتصادی ندارد و اصلا صنعت نیست. البته شما استثنایی مثل اصغر فرهادی
را فاکتور بگیرید که مثل شهاب سنگی می آید و رد می شود. با تمام این تفاسیر به نظر
من هر آنچه که باعث شود سینما رونق بگیرد و سینما زنده بماند، هیچ اشکالی ندارد.
هر چه مردم بیشتر به سینما بروند و به تماشای فیلم عادت کنند به نفع سینما است.
حتی آن کسی که چنین فیلم هایی را نقد می کند از روی ناآگاهی این کار را انجام می
دهد مگر اینکه این نقد را در شرایطی مشابه هالیوود که بی نهایت سوژه، سالن سینما،
بازیگر و… وجود دارد مطرح کند. اما اینجا که هالیوود نیست. به نظرم هر فیلمی که
می فروشد باید مورد حمایت قرار بگیرد.

شما در یک مسابقه در شبکه نمایش خانگی حضور دارید که قرار
است به زودی منتشر شود، ظاهرا این مسابقه یک رئالیتی شو است. این مجموعه چقدر با «رالی
ایرانی» تفاوت دارد؟

شیوه ساخت آن کاملا با «رالی ایرانی» متفاوت است اگر
بخواهیم نمونه و ما به ازای خارجی آن را مثال بزنیم شبیه «سوروایور» است اما قطعا
نباید توقع مان از خروجی این مسابقه چیزی شبیه به آن باشد.

حضورتان در تلویزیون نقطه عطفی در کارنامه شما به حساب می
آید، حالا با سریال «ممنوعه» فضای نمایش خانگی را تجربه می کنید. فکر می کنید
نمایش خانگی می تواند همچون تلویزیون اتفاقات خوبی را برایتان پیش بیاورد؟

در سریال هایی که در تلویزیون بازی کردم معمولا نقش اصلی را
برعهده داشتم و قصه کاملا شخصیت محور بود اما سریال «ممنوعه» یک کار پر بازیگر است
با حدود ۲۰ بازیگر اصلی، امیدوارم از سوی مردم مورد استقبال قرار بگیرد و به نظرم
اگر اتفاق خوبی بیفتد برای همه ی بازیگران این سریال خوب است.

فارغ از فعالیت در سینما، شما تجربه رستوران داری نیز
دارید. چقدر انتخاب این شغل دوم تحت تاثیر نبود امنیت شغلی در حرفه بازیگری بوده
است؟ یا اینکه بر حسب دغدغه و علاقه به سراغ این کار رفتید؟

خیلی از مردم به علت عدم آگاهی تصور می کنند بازیگران دستمزد
های میلیاردی و نجومی می گیرند و یا حق مردم را خوردند اما واقعیت چیز دیگری است و
حتی خود من در حد یک طرح ترافیک از رانت دولتی استفاده نکردم. من قطعا اگر درآمدم
خیلی خوب بود و در حیطه بازیگری امنیت شغلی داشتم هیچ وقت خودم را وارد کار پر
دغدغه و مسئولیت، رستوران داری نمی کردم.

با توجه به اتفاقات این چند ماه اخیر چه در دنیای سینما و چه در جامعه، حرف
نگفته ای باقی مانده است؟

بخاطر اتفاقاتی که در این روزهای اخیر برای فوتبال کشورمان
افتاده بسیار خوشحالم چرا که باعث اتحاد و همدلی میان مردم شده است و امیدوارم این
حال های خوب لحظه ای، تداوم داشته باشد. البته این را هم بگویم که به دنبال جریان
کمپین نخریدن ماشین و… قیمت خودرو پایین آمده است. کاری به طلا، دلار و حتی
مایحتاج ضروری مردم ندارم اما به نظرم در خصوص افزایش قیمت خودرو قطعا پای دلال ها
وسط است و اگر مردم متحد شوند و نخرند، قیمت ها می شکند. مثلا می گویند قیمت
تویوتا راوفور۶۵۰ میلیون است با دلار ۶۵۰۰ تومان این رقم می شود چیزی حدود صد هزار
دلار، آقای دزد محترم قیمت جهانی این ماشین چند است؟ مگر چقدر هزینه گمرکی است؟
اگر یک اتحاد میان مردم باشد قطعا در خصوص چیزی مثل خودرو چه از نوع داخلی و چه
خارجی دیگر این قیمت های نجومی را نمی شنویم. پای دلال ها وسط است وگرنه مردم عادی
آنقدر گرفتاری دارند که نخواهند پول شان را چندین ماه برای خرید خودرو راکد نگه
دارند. این حرف مخالفت نیست این حرف یک اعتراض مدنی است برای اینکه احقاق حق شود.

ملیکا
مومنی راد

هنوز دیدگاهی منتشر نشده است