فرصت کار در سینمای افغانستان وجود ندارد | پایگاه خبری صبا
امروز ۹ فروردین ۱۴۰۳ ساعت ۲۰:۲۰
رضا احمدی از فیلم «رفتن» به «صبا» می‌گوید:

فرصت کار در سینمای افغانستان وجود ندارد

امیدوارم رفته رفته فرصتی برای فعالیت هنرمندان افغان در سینمای ایران ایجاد شود و امکان بیشتری برای دیده شدن آن ها فراهم شود. در حال حاضر فرصت کار در سینمای افغانستان وجود ندارد

فیلم «رفتن» ساخته جدید برادران محمودی،
محصول کشور ایران و افغانستان است. این فیلم روایتی است از دو مسئله مهم عشق و
مهاجرت و قصه عاشقانه فرشته و نبی، دو مهاجر افغان را روایت می‌کند. با رضا احمدی
بازیگر افغانستانی تبار که ایفای نقش نبی را در این فیلم برعهده داشته است به گفت‌و‌گو
نشستیم که در ادامه می‌خوانید.

شما در حال حاضر در کارنامه بازیگری خود ایفای نقش در فیلم
هایی چون «اتاق تاریک»، «رفتن» و را به ثبت رساندید اما ظاهرا «رفتن» اولین تجربه
شما در بازیگری به حساب می آید این همکاری و حضور در اینم فیلم چطور شکل گرفت؟

«رفتن» اولین تجربه من در عرصه بازیگری به حساب می‌آید و
پیش از آن هیچ تجربه ای نداشتم. در تهران کانونی با عنوان مام میهن برای مهاجران
افغانستانی وجود دارد که کلاس های بازیگری برگزار می کند من نیز به سبب علاقه ای
که داشتم در این کلاس ها شرکت کردم. پس از حدود دو ماه حضور در این کلاس ها آقای
محمودی برای انتخاب بازیگر به کانون آمدند و بعد از چند مرحله تست، من برای ایفای
نقش نبی فیلم «رفتن» انتخاب شدم.

شرایط فعالیت در سینمای افغانستان به چه شکل است، امکان
دارد برای ادامه فعالیت به آنجا برگردید؟

من متولد افغانستان هستم و از یک سالگی به ایران مهاجرت
کردم، در حال حاضر همه می دانیم شرایط افغانستان به چه صورت است و همه چیز با
کیفیت ضعیفی در آنجا وجود دارد. در مورد بحث فرهنگ و هنر هم همین طور است. همه
کسانی که در تمامی شاخه های هنری فعالیت می کنند از هیچ کجا مورد حمایت قرار نمی‌گیرند
و با هزینه های شخصی و یا در بهترین حالت به صورت گروهی همه چیز جلو می‌رود. این
مسئله در خصوص سینما بسیار پررنگ تر و محسوس تر است.

یکی از محوریت های
اصلی فیلم «رفتن» مهاجرت است، باتوجه به اینکه برادران محمودی کاملا به این مسئله
اشراف دارند اما به نظر خودتان فیلم «رفتن» تا چه اندازه توانسته تصویر کاملی از
مهاجرت نشان دهد؟

به اندازه تمام کسانی که مهاجرت می کنند، داستان و سوژه درباره
مهاجرت وجود دارد و پرداخت درست و کامل به مسئله مهاجرت مجالی بیش از ساخت چند
فیلم می‌طلبد. هر کسی که مهاجرت می کند قطعا دلیل مهمی دارد. افراد زیادی را به
چشم دیدم که بخاطر عشق و خالی بودن دست هایشان مجبور به مهاجرت شدند. فارغ از
وضعیت نامناسب، عشق یکی از دلایل مهم مهاجرت است. زمانی که فیلمنامه فیلم رفتن را
خواندم نه فقط به عنوان یک بازیگر بلکه به عنوان یک مهاجر با آن ارتباط خوبی
برقرار کردم و کاملا آن را درک کردم.

در چند سال اخیر هنرمندان افغان حضور پررنگ تری در سینمای
ایران پیدا کردند، شما شرایط را چطور ارزیابی می‌کنید؟ آیا فضا برای ارائه
توانمندی هایتان باز است یا نه گاردی نسبت به این مسئله وجود دارد؟

تا چند سال پیش مجال فعالیت برای هنرمندان افغانستانی بسیار
کم بود اما خوشبختانه اخیرا وضعیت بهتر شده است و ما نیز می‌توانیم از پتانسیل
خودمان استفاده کنیم. یکی از ویژگی های فیلم «رفتن» همین است که برای روایت قصه
خود از بازیگران افغان استفاده کرده است. در فیلم هایی با موضوع مهاجرت و نگاه به
افغانستان، بازیگران افغانستانی به مراتب بهتر از بازیگران ایرانی می توانند ایفای
نقش کنند چرا که به شرایط و رنجی که یک مهاجر می‌کشد نگاه دقیق و جزئی تری داشته و
خودشان حتی آن را لمس کردند. اینکه فیلم های برادران محمودی به خوبی با مخاطب
ارتباط می‌گیرد بخاطر همین مسئله است که آن ها می دانند چه چیزی می خواهند بگویند
و کاملا به آن اشراف دارند. امیدوارم رفته رفته فرصتی برای فعالیت هنرمندان افغان
در سینمای ایران ایجاد شود و روز به روز امکان بیشتری برای دیده شدن آن ها فراهم
شود. در حال حاضر فرصت کار در سینمای افغانستان وجود ندارد اما امیدوارم این اتفاق
نیز بیفتد.

برای بازی در نقش نبی چقدر به فیلمنامه اکتفا کردید و چقدر
به از ما به ازای بیرونی و یا تجربه زیستی خودتان به عنوان یک مهاجر توجه داشتید؟

برای بازی هر سکانس آقای محمودی ابتدا نظر خودم و اینکه چه
کاری می‌خواهم انجام دهم را از من می‌پرسیدند اگر با نگاه و نظر خودم موافق بودند
همان اجرا می‌شد اما اگر با نظر برادران محمودی متفاوت بود با یکدیگر تعامل می‌کردیم
تا آنچه که بهتر است اجرا شود. خوشبختانه با اینکه بازی در فیلم «رفتن» اولین
تجربه من به حساب می‌آمد اما برادران محمودی به خوبی شرایط را برای بازی کردن من
فراهم کردند و آنقدر به من لطف داشتند که گاهی خودم را برادر سوم آن ها می دانستم.
با اینکه گاهی مواقع اشتباه می‌کردم اما آن ها با صبر و حوصله تعاملی را بوجود می‌آوردند
تا نقش آن چیزی که باید، از آب در بیاید. البته از آنجایی خودم یک مهاجر هستم و با
مسئله و قصه های مهاجرت مواجه زیادی داشتم تا حدی به نقش و فضای فیلم شناخت داشتم.

فیلم در جشنواره های خارجی بسیاری مورد توجه قرار گرفت، فکر
می‌کنید دلیل این اقبال چه بود؟

در چند سال اخیر مهاجرت به کشورهای غربی بسیار اوج گرفته
است و برای خیلی از مردم دنیا علت مهاجرت و شرایط مردم کشورهایی چون افغانستان،
سوریه، عراق و… جای سوال دارد. شاید یکی از دلایل اقبال جشنواره های خارجی از
این فیلم همین باشد. فارغ از مهاجرت، قصه عاشقانه فیلم رفتن هم جذابیت های خاص
خودش را داشت. به نظرم وقتی هر چیزی جای خودش قرار بگیرد موفقیت را هم با خودش به
همراه می‌آورد و در فیلم رفتن این اتفاق افتاده بود.

در سینمای ایران فیلم های بسیاری درباره افغانستان ساخته
شده ، به نظرتان تصویر درستی از مردم افغان ارائه شده است؟

برخی از فیلم ها بودند که تصویر قابل قبولی را از افغانستان
و مهاجرت ارائه دادند اما در این میان هم برخی فیلمسازان بخاطر عدم شناخت نسبت به
فرهنگ و مردم افغانستان نتوانستند تصویر درستی از ما به مردم ایران نشان دهند. سال
ها است اصطلاح چّ کار میکنی؟ دهن به هن می چرخد یا خیلی ها تصور می‌کنند اسم افغان
ها شنبه، دوشنبه، چهارشنبه و… است در حالی که اصلا چنین چیزی نیست. امیدوارم بعد
از این ما را بیشتر بشناسند و با شناخت درست از فرهنگ و آداب مردم افغانستان فیلم
ها ساخته شود.


ملیکامومنی راد

هنوز دیدگاهی منتشر نشده است