پس از پایان پخش زنده و
بدون سانسور رویدادهای اختتامیه جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه از تلویزیون که طی آن تصویر رئیس‌جمهوری زن کرواسی به توزیع
مدال تیم قهرمان پرداخت، مخالفان و موافقان زیادی درباره آن اظهارنظر کردند و پس
از آن نیز خبری مبنی بر کناره‌گیری عادل فردوسی‌پور از همکاری با سازمان صداوسیما
به‌خاطر صحبت‌‌هایش پس از پخش این مراسم در فضای مجازی منتشر شد.

سوال اساسی که با این
اتفاق در ذهن‌مان ایجاد می‌شود این است که رسانه‌ملی به حرف کدام‌یک گوش کند؟
موافقان خود یا مخالفان؟ تا قبل از پخش بدون ممیزی مراسم‌های مختلف از تلویزیون به‌ویژه
مراسم‌های ورزشی، تماشاگران؛ مدیران رسانه‌ملی را به باد انتقاد می‌گرفتند و می‌گفتند
چرا تلویزیون ایران پخش زنده این قبیل مراسمات را پوشش نمی‌دهد و ما باید از شبکه‌های
ماهواره‌ای تماشاگر آن‌ها باشیم. حال که رسانه‌ملی رویه پیشین خود را تغییر داده
است و بدون هیچ سانسوری مراسم اختتامیه جام‌جهانی را پوشش داد، باز هم از سوی برخی
از مدیران، مردم و حتی رسانه‌ها
برای این اقدام مورد انتقاد قرار گرفت.

کاش مخاطبان تلویزیون و
منتقدان رسانه ملی از اهالی حزب باد نباشند و اجازه دهند این تغییراتی که بیشتر
باب میل تماشاگران هم هست، به بهترین شکل ممکن ادامه داشته باشد.