رمان «نامه به کودکی که هرگز زاده نشد» نوشته «اوریانو فالاچی» با ترجمه «زویا گوهرین» از انتشارات نگاه به چاپ پنجم رسید.
به گزارش خبرنگار فرهنگی صبا؛ رمان «نامه به کودکی که هرگز زاده نشد» نوشته «اوریانو فالاچی» با ترجمه «زویا گوهرین» از انتشارات نگاه به چاپ پنجم رسید.
این کتاب با زاویه دید اول شخص و در قالب نامهای از راوی داستان، یک زن جوان که گویا خود فالاچی است، باجنینی که در رحم خود باردار است نوشته شده که فرزند نازادهاش را از مصیبتهای دنیا و بیرحمی آن میآگاهاند.
فالاچی در سرتاسر کتاب سعی دارد مادرانگی نویی را برای مخاطب عرضه کند؛ انگار میخواهد از چیزی شبیه «کلیشه» فرار کند، آیا حس جهانشمولی چون مادرانگی که افسانهها و آثار ماندگار جهان و تاریخ را حول خود گردانده است را میتوان کلیشه دانست!!!! اینچنین، او تلاش میکند تا بگوید علیرغم حس زنانه و مادرانهای که انکارش نمیکند، در برابر این حس مقاومت کرده است: «هر چند همیشه انتظارت را کشیدهام، هیچگاه آمادگی پذیرایی از تو را نداشتهام و همیشه این سؤال وحشتناک برایم مطرح بوده است: نکند دوست نداشته باشی به دنیا بیایی؟ نکند نخواهی زاده شوی؟ نکند روزی به سرم فریاد بکشی که: «چه کسی از تو خواسته بود مرا به دنیا بیاوری؟ چرا مرا درست کردی؟ چرا؟» .
کتاب “نامه به کودکی که هرگز زاده نشد” در ۱۵۰ صفحه از سوی انتشارات نگاه تجدید چاپ شد.
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است