گروه «سه نقطه» از سال۱۳۹۲ فعالیت خود را در شهر شیراز آغاز
کرده است و پس از سه سال، اولین آلبوم رسمی خود را با نام «جایی برای همیشه» منتشر
کرد که ضبط آن بیش از یک سال طول کشید که شامل ۱۰قطعه موسیقی بود. در آن آلبوم همه
مراحل آهنگسازی و تنظیم و نوازندگی آثار توسط اعضای گروه انجام شده بود. حالا این
گروه در تدارک آلبوم دوم خودش است و در این رهگذر، قرار است شاهد پوست‌اندازی این
گروه هم باشیم چرا که قطعه تازه منتشرشده گروه یعنی «حجم سفید» نشان می‌دهد «سه‌نقطه»‌ای‌ها
تاحدودی فضاهای کارشان را تغییر داده‌اند. گروه «سه‌نقطه» قصد دارد پنج‌شنبه‌شب یازدهم
مردادماه در پردیس چهارسو کنسرت خود را با ارائه قطعات جدید برگزار کند. آن‌ها تاکنون
در نیاوران، برج آزادی و شهر رشت اجراهایی موفق داشته‌اند و اکنون با اضافه شدن
عضو جدید گروه یعنی مهراد که با نواختن درامز الکترونیک با «سه‌نقطه» همکاری می‌کند
قرار است علاقه‌مندان به موسیقی‌شان را غافلگیر کنند. اعضای دیگر عبارتند از: کیان
شمس؛ نوازنده گیتار الکتریک، آرش رستمی؛ شاعر و خواننده، سروش اعتصامی؛ گیتار
الکتریک و عطا تاسه؛ گیتار بیس. «سه‌نقطه» در آلبوم نخست نشان از حضور گروهی در
فضای موسیقی راک ایران داد که قصد دارد جدی فعالیت کند و حالا با استمرار فعالیت
گروهی در طول بیشتر از پنج سال بار دیگر بر این ادعا مهر صحت زده است. با کیان
شمس؛ نوازنده گیتار الکتریک این گروه درباره قطعات جدید گروه و اجرای پنج‌شنبه‌شب
گفت‌و‌گو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

معمولا رسم است که خوانندگان و گروه‌های موسیقی
پیش از کنسرت تک‌آهنگ منتشر می‌کنند. شما هم روز گذشته «حجم سفید» را منتشر کردید.
بهانه انتشار شما هم اجرای پنج‌شنبه‌شب بود؟

بله. البته ما خیلی دوست داشتیم زودتر منتشرش کنیم ولی
جریان مجوز گرفتن و کاغذبازی‌هایش خیلی به درازا کشید. اگر هفته پیش یا دست‌کم
ابتدای هفته حاضر هم این قطعه منتشر می‌شد برای ما بهتر بود اما متاسفانه امکان‌پذیر
نشد.

برای کنسرت پردیس چهارسو چه قطعاتی قرار است
اجرا کنید؟ آیا همه قطعات آلبوم «جایی برای همیشه» را می‌زنید؟

همه قطعات را خیر. هشت قطعه از «جایی برای همیشه» می‌زنیم و
هشت قطعه دیگر از آلبوم جدیدمان خواهد بود. این قطعه «حجم سفید» هم یکی از قطعاتی
است که در آلبوم جدید قرار خواهد گرفت، اما در زمان ریلیز آلبوم شاید با تغییراتی
در جزییات مستر همراه باشد. یعنی به‌نحوی مسترش خواهیم کرد که با بقیه آهنگ‌ها
همخوانی داشته باشد. تک‌آهنگ دیگری هم کمی قبل‌تر و در زمان کنسرت نیاوران منتشر
کردیم به‌نام «روز بعد» که آن هم در آلبوم جدید قرار خواهد گرفت و امیدواریم این
آلبوم نیمه دوم امسال منتشر شود.

«حجم سفید» نشان می‌دهد مقداری به سمت فضاهای
پرتر و اکسپرسیونیستی‌تر حرکت کرده‌اید. در حال تغییر فاز و فضا هستید درست است؟

بله، دقیقا. البته این آهنگ‌ها برای خودمان خیلی جدید
نیستند. حتی در اولین اجرایمان در نیاوران هم «حجم سفید» را اجرا کردیم ولی خیلی
تغییر کرده است و هربار خواستیم اجرایش کنیم تغییرش دادیم و الان تبدیل به آهنگی
دیگر شده است. مخصوصا در زمان ضبط تغییرات نهایی را هم رویش اعمال کردیم. اما به‌طور
کلی فضاهایمان تغییر کرده و اگر اجرا را ببینید شاهد خواهید بود که بخش دوم کنسرت
آهنگ‌های آلبوم دوم را خواهیم زد و تفاوت زیادی با آلبوم اول دارد؛ هم ‌سازی مثل
سینثی‌سایزر اضافه کرده‌ایم و هم لاین گیتار الکتریک بیشتر شده است. در آلبوم اول
حدود ۹۰درصد الکتریک را خودم زده بودم اما این‌جا گیتار الکتریک دوی ما که سروش
اعتصامی ایفاگرش هست خیلی پررنگ‌تر شده و حتی جاهایی او لید می‌شود و من فضاسازی
می‌کنم. سینثی‌سایزر هم پررنگ‌تر شده و تاحدود زیادی فضای الکترونیک به کارمان
اضافه شده است. نکته دیگری که کمک زیادی به سوق پیداکردنمان به‌سمت فضای الکترونیک
دارد پیوستن درامر جدید به‌گروه بود، چون روزبه اسماعیلی که دیگر با گروه ساز نمی‌زند.
درامر جدید خیلی به خودمان شبیه است و این که درامز الکتریک می‌نوازد و این خیلی
به ما کمک می‌کند. بعد از کنسرت دوم می‌خواستیم تصمیم بگیریم ریتم‌های درامز را با
ریتم‌های الکترونیک بنویسیم ولی از وقتی مهراد به گروه اضافه شده این مشکلمان
برطرف شده است و از صداهای مختلف استفاده می‌کند. یک‌سری آهنگ از آلبوم دوم هست که
کلا ریتم‌های الکترونیک دارد. این از نظر صدابرداری هم خیلی کمکمان می‌کند. فیدبک
و صداهای الکی کمتر می‌شود و صدای شفاف‌تری خواهیم داشت.

آیا به سمت ریف‌های سنگین دیستورشن هم می‌روید؟

گمان نکنم. اگرچه خودم خیلی استفاده از ریف را دوست دارم و
هرجا احساس کنم می‌طلبد و ظرفیتش هست از دیستورشن استفاده می‌کنم اما در گروه
سلیقه جمعی اهمیت دارد و در گروه خیلی به آن سمت نمی‌رویم.

گروه‌های راک در سراسر جهان تا حدود زیادی در
حال حرکت به سمت حذف حشو و زوائد و ساده‌تر شدن و سوق به‌سمت ایندی‌راک هستند. دور
شدن از تکنیک‌پردازی و جلوه‌نمایی تاحدودی فراگیر شده و موسیقی راک تقریبا در حال
حرکت به سمت سادگی است. شما هم همین راه را می‌روید یا به چنین سادگی‌هایی تمایل
ندارید و کار خودتان را می‌کنید؟

کلا از وقتی شروع به ساز زدن کردیم اساس را بر همین مبنای
ساده کار کردن گذاشته بودیم و همه اعضای گروه سلیقه‌مان همین‌گونه است که خیلی به
سمت تکنیک‌پردازی و ارائه مهارت‌هایمان(اگر اصلا مهارتی در کار باشد!) نرویم. نه
این‌که صرفا از تکنیک استفاده نکنیم بلکه معمولا جلوه‌فروشی و خودنمایی‌ها را می‌گیریم.
مثلا هیچ‌وقت دو دقیقه سولو در یک قطعه نداریم؛ حتی اگر از آن‌چه اکنون هستم گیتاریست
خیلی حرفه‌ای‌تری بودم، چنین کارهایی نمی‌کردم. به‌طور کلی هم سادگی در آهنگ‌های
در درجه اول ارجحیت قرار دارد چون ما هنوز نمی‌نشینیم و با سینثی‌سایزر آهنگسازی
کنیم و هنوز ایده اولیه قطعات‌مان با گیتار آکوستیک و الکتریک شکل می‌گیرد. هم من
و هم سروش اعتصامی بیشتر فضاها و زمان‌هایمان را صرف فضاسازی می‌کنیم تا تکنیک‌پردازی.
در بحث آهنگسازی هم این‌گونه پیش می‌رود و سعی نمی‌کنیم خیلی ماجرا را پیچیده کنیم
هرچند به‌تازگی آهنگ‌های قبلی را با مدولاسیون‌های جدید و کمی پیچیده‌تر بازتولید
کرده‌ایم اما به‌صورت ناخوداگاه کارهای ساده می‌کنیم.

با کلام چگونه برخورد می‌کنید. آیا ابتدا کلام
را انتخاب می‌کنید و بعد آهنگسازی یا برعکس؟

همیشه کلام آخرین مرحله کار ما به‌شمار می‌رود. اگر پنجاه
آهنگ ساخته باشیم حتی یک قطعه هم نبوده که ابتدا ترانه نوشته شده باشد. روند
موسیقی ما این‌گونه شکل می‌گیرد که من یا آرش یا دیگر اعضای گروه در منزل نشسته‌ایم
و به یک ایده که می‌رسیم یکی دو روز بعد به اتاق تمرین می‌رویم و با همراهی بچه‌ها
آهنگ را کامل می‌کنیم و درنهایت آرش ابتدا کمی به‌صورت بداهه روی قطعه آوا می‌گذارد
و سپس شعرها را کامل می‌کند. من هم حدود ۱۰درصد در این کار کمک می‌کنم اما ۹۰درصد
کار کلام‌ها را خود آرش رستمی انجام می‌دهد.

زوم

شوق زیاد برای بازخورد آثار جدید

به‌شخصه از قطعات «جایی برای همیشه» خسته شده‌ام. دوست دارم
آهنگ‌های جدید بزنم. دوست دارم مردم فاز جدید گروه را درک کنند. ما «جایی برای
همیشه» را که سال۱۳۹۵ منتشر کردیم آهنگ‌هایش متعلق به سال۹۲ و ۹۳ بود؛ یعنی دیگر
واقعا برای خود من تازگی ندارد. از طرف دیگر ذوق و شوق زیادی برای بازخورد گرفتن
از فضای جدیدی که گروه به سمتش می‌رود دارم. دوست دارم بدانم چگونه داریم حرکت می‌کنیم.
درکل همیشه خودم دوست داشتم آهنگ‌هایمان را خیلی به‌روزتر ارائه کنیم و نمی‌خواهم
آهنگ یک سال پیش را اکنون منتشر کنیم. شاید ایده شش ماه پیش اکنون ایده جدیدی
نباشد زیرا هر روز صداهای جدید و کارهای جدید و خلاقانه تولید می‌شود و ممکن است
تصاعدی پنجاه صدای جدیدتر از صداهای جدید قبلی تولید شده باشد. همیشه دغدغه قدیمی
شدن آهنگ‌هایمان را داشته‌ام. مثلا همین قطعه «حجم سفید» که به‌تازگی منتشر کرده‌ایم،
دو سال پیش بسیار برایش ذوق و شوق داشتم ولی شاید اکنون برایم خیلی جدید نباشد. ما
این آهنگ‌ها را جای دیگر غیر از کنسرت به این زودی‌ها که نمی‌توانیم ارائه کنیم
چون نمی‌شود هر ماه یک تک‌آهنگ منتشر کرد به همین دلیل دوست دارم کسانی که تاکنون
ما را دنبال کرده‌اند یا حتی آشنایی مختصری با گروه ما دارند، بیایند و این آهنگ‌هایی
که تازه تولید شده است را یک‌جا در کنسرت بشنوند و ببینند و نظراتشان را به ما
انتقال دهند.

سهند آدم‌عارف