او در دوران نوجوانی گهگاه به دهکده کهک می رفت و با کارگاه های کرباس بافی، مراحل رنگ کردن کلاف‌ها و انواع کارهای دستی روستاییان آشنا شد.

تمرین طراحی و ساختن نمونه‌های کوچک مجسمه از این دوران آغاز می شود که او را به گذشته می بردند.

عربشاهی در سال ۱۳۳۵ به هنرستان پسران تهران با پشتوانه‌ای از حس رنگ و شکل راه یافت و مراحل هنر آموزی را با اشتیاق ادامه داد.

او اصول آکادمیک نقاشی را نیز به خوبی آموخت و در محضر محمود اولیاء به شناخت نقاشی واقع گرا و رنگ‌های طبیعت و دستیابی به طراحی دقیق اشیاء و انسان نایل شد.

این هنرمند در هنرکده هنرهای تزئینی به فراگیری هنر پرداخت و در دوره کارشناسی علاوه بر نقاشی و مجسمه سازی، تجربیاتی در معماری داخلی کسب کرد. در آثارش نقش مایه‌های کهن و اساطیر ایرانی و بین النهرینی مشاهده می‌شوند.

برخی او را از نقاشان وابسته به شیوه سقاخانه‌ای نیز به شمار می آورند اما به رغم تأکید برخی مورخان هنر بر انتساب مسعود عربشاهی به جریان نقاشی سقاخانه، به  ندرت می‌توان اثری از او یافت که با سبک‌شناسی آثار این مکتب هم‌خوانی داشته باشد. عربشاهی در جمع سقاخانه‌ای‌ها احتمالاً تنها کسی است که از خط و نقش‌های مذهبی استفاده نمی‌کند. در واقع انتساب وی به جریان سقاخانه، بیش از اینکه قطعیتی تاریخی باشد، صرفاً ریشه در یک تقارن تاریخی دارد. شاید به نمایش گذاشتن آثارش در نمایشگاه سقاخانه در سال ۱۳۵۶، دلیل این هم‌زمانی تاریخی باشد.

او به همراه نقاشان هم دوره خود،« گروه آزاد نقاشان و مجسمه سازان» را در سال ۱۳۵۳ تشکیل داده‌اند.

برپایی نمایشگاه‌های آثار نقاشی و مجسمه به همراه کسب جوایز متعدد در داخل و خارج از کشور در کارنامه هنری عربشاهی دیده می‌شوند و آثارش در زمره پرفروش ترین آثار حراج های داخلی و خارجی منطقه خاورمیانه است.

آثار این نقاش و مجسمه‌ساز در موزه هنرهای معاصر تهران، موزه هنرهای زیبا (سعدآباد)، موزه هنرهای معاصر کرمان و مجموعه‌های خصوصی در ایران و امریکا نگهداری می‌شوند.

خبرگزاری صبا، درگذشت این هنرمند را به جامعه هنری و خانواده این هنرمند تسلیت می گوید.