نیما مهدیان کارگردان مستند «آن مرد با اتوبوس آمد» که در بخش مستند چهلمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد در گفتگو با خبرنگار سینمایی صبا درباره این اثر عنوان کرد: این مستند چند لایه دارد که لایه اولیه آن درباره سیر ورود اتوبوس به تهران تا زمان حاضر است و با ادبیات و گویش تهرانی در قالب تراژدی کمدی به این موضوع می پردازد.

او افزود: «آن مرد با اتوبوس آمد» حاصل سه سال و نیم پژوهش است و لایه دوم آن درباره رفتارشناسی و جامعه شناسی مردم در صد سال گذشته تا زمان حاضر است.

کارگردان مستند «همیشه مبارز» بیان کرد: ما در مستند «آن مرد با اتوبوس آمد» خیلی صادقانه حرف زدیم و حتی جنبه های سیاسی را که اتوبوس در آنها دخیل بوده است بدون دخل و تصرف بیان کردیم.

این مستندساز اظهارکرد: لایه سوم مستند «آن مرد با اتوبوس آمد» به نقد مدیریتی از زمان ورود اتوبوس به ایران یعنی از دوران قاجار در سال ۱۲۹۸ تا زمان فعلی پرداخته است.

فرهنگِ سوار شدن مترو با اتوبوس متفاوت است

او با اشاره به دلیل انتخاب این سوژه برای ساخت مستند مطرح کرد: مسائل اجتماعی همیشه جذاب است به ویژه زمانی که از منظر دیگری به آن نگاه کنید. اتوبوس یکی از معدود پدیده های با قدمت بالاست که شما می توانید طیف گسترده ای از جامعه را در آن ببینید در حالیکه مترو پدیده ای جدید است و حتی فرهنگِ سوار شدن مترو با اتوبوس متفاوت است.

کارگردان مستند «میراث ناپدری» اشاره کرد: برای من پرداختن به سیر تاریخی، اجتماعی و سیاسی اتوبوس جذاب بود زیرا اتوبوس تنها جایی است که به صورت یکجا تمام طبقات اجتماعی و برشی از جامعه را در آن می بینید و اگر درست به افرادی که در آن آمد و رفت دارند نگاه کنید متوجه چگونگی حال جامعه و مسائل جامعه شناختی و میزان تغییرات فرهنگی خواهید شد.

کارگردان مستند «هیچ اگر سایه پذیرد» اشاره کرد: همه ما شاهد اتفاقات زیادی از جمله دعوا، دزدی، صندلی نوشته و … در اتوبوس هستیم.

او بیان کرد: ما یکسری خرده فرهنگ ها مثل احترام به سالمندان و زنان باردار داریم که در فرهنگ ما ریشه دار است و آن را در اتوبوس می بینیم. هنوز مردم در اتوبوس به هم دیگر خوراکی تعارف می کنند، جای خود را به سالمندان یا زنان باردار می دهند و این نشان می دهد این فرهنگ در گذشته بوده و بعد از آن تکنولوژی و صنعت وارد شده و این وجه تمایز اتوبوس با سایر وسایل نقلیه است.

کارگردان فیلم مستند «همیشه مبارز» عنوان کرد: من به عنوان فیلمساز از حال و روز مردم و اجتماع خبر دارم و به این موضوعات هم در فیلم «آن مرد با اتوبوس آمد» پرداخته ام اما نه در شکلی تلخ و کدر زیرا معتقد هستم رسالت اصلی فیلمساز این است که فیلمی بسازد که حال مردم را خوب کند.

کارگردان مستند «آن مرد با اتوبوس آمد» با اشاره به حضور این اثر در پانزدهمین جشنواره مستند «سینماحقیقت» اظهار کرد: متاسفانه در جشنواره مستند سینماحقیقت با وجود اینکه فیلم «آن مرد با اتوبوس آمد» تنها فیلم تراژدی کمیک حاضر در این رویداد بود و منتقدان نگاه مثبتی به آن داشتند نه زمان های اکران خوبی به آن تعلق گرفت و نه حتی در یک بخش نامزد شد.

رسالت جشنواره فیلم فجر با جشنواره سینماحقیقت متفاوت است

تهیه کننده مستند «ضریح عشق» درباره انتخاب فیلمش در چهلمین جشنواره فیلم فجر خاطرنشان کرد: انتخاب «آن مرد با اتوبوس آمد» در جشنواره فیلم فجر خیلی پرمعنا و مهم است. جشنواره فیلم فجر سالم ترین جشنواره و مهم ترین رویداد سینمایی ایران است که رسالتش با رسالت جشنواره سینماحقیقت متفاوت است. انتظاری که از جشنواره فیلم فجر می رود این است که در راستای ترویج فرهنگ ایرانی اسلامی و اخلاق و حکمت قدم بردارد.

داوران در حال ریل گذاری فرهنگی سینمای مستند و داستانی هستند

تصویربردار مستند «کاریکاتور در ایران» توضیح داد: داوران جشنواره ها نقشی فراتر از رای و نظر روی آثار ایفا می کنند. آنها ناخودآگاه در حال ریل گذاری فرهنگی حداقل در یکسال آینده سینمای مستند و داستانی هستند وقتی فیلمی در برلین یا اسکار جایزه می گیرد دقیقا تا چندسال بعد اکثر آثار در موضوع و سبک شبیه به آن خواهد شد و تراز جشنواره را در این آثار قابل مشاهده است.

سبد تولیدات سینما در ژانرهای مختلف خالی است

این کارگردان سینمای مستند اذعان کرد: سبد تولیدات ما در خیلی از ژانرها خالی است ما باید ژانر دفاع مقدس، ملودرام اجتماعی، طنز و… داشته باشیم ولی متاسفانه ژانر کمدی و طنز جدی گرفته نمی شود.

نیما مهدیان در پایان گفت: امیدوارم داوری ها در تمامی جشنواره ها براساس سلیقه نباشد و فیلم ها از نظر تکنیک و ساختار داوری شوند.

نگار امیری

انتهای پیام/

بیشتر بخوانید

«تفنگ برادرم» حس غرور را به مخاطب منتقل می‌کند/ قهرمانی به نام خواهر نصرت

حضور مستندها در فجر بدون اکران مناسب آورده خاصی برای فیلمساز ندارد/ غریب هستیم

تلخ‌ترین صحنه «هیچکس منتظرت نیست» جدا کردن فرزندی از مادر معتادش بود تا او را نفروشد