آرش نوذری بازیگر سریال «قصه‌ هزار افسون» به کارگردانی سعید عباسی در گفتگو با خبرنگار صبا درباره ملاک و معیار انتخاب آثاری که برای بازی به او پیشنهاد می شود، عنوان کرد: کار ما با وجود اینکه کار ضابطه‌مندی است، بر مبنای روابط است؛ در واقع در هر کاری رابطه‌ها هستند که آدم‌ها را و اساسا کار را پیش می‌برند.

او ادامه داد: شما باید همیشه با گروه‌های مختلف در تماس و ارتباط باشید و روابط‌تان را ارتقا دهید تا بتوانید سر کار باشید، البته روابط نامطلوب هم همیشه بوده و هست و تأثیرات منفی خود را هم دارد.

بازیگر سریال «پایتخت ۱» با اشاره به نقش خود در «قصه‌ هزار افسون» اظهار کرد: سعید عباسی را از زمانی که برنامه‌ریز بود، می‌شناسم او به من نقشی را برای بازی در این سریال پیشنهاد داد که نقش خوبی بود و بازی در آن نقش را پذیرفتم. نقش من جزو بدمن‌های بانمک است که در کنار پژمان بازغی و سایر همکارانم با دقت و وسواس آن ‌‍را پیش می‌برم و سرسری از آن عبور نکرده ام.

بازیگر سریال «در حاشیه» درباره ویژگی‌های سریال «قصه‌ هزار افسون» مطرح کرد: از بزرگان این حرفه یاد گرفتم که هر کاری که ۵۰ درصد قابلیت خوب بودن داشته باشد را باید پدیرفت و برای بهتر شدنش تلاش کرد. مطمئنم این کار قابلیت‌های خوبی داشته که قبول کردم و اصلا پشیمان نیستم که در این سریال حضور دارم چراکه این پروژه کار خوبی است و امیدوارم که بازتابش هم خوب باشد و تماشاگر هم لذت ببرد.

بازیگر سریال «قهوه تلخ» درباره‌ حرفه‌ بازیگری و تأثیرات کرونا در این دو سال بر این حرفه توضیح داد: کار بازیگری و اساسا هنر کاری فارغ از شرایط، زمان، ساعت و بیماری است و به هر حال ما هم مثل هر صنف دیگری متضرر هستیم، چون نتوانستیم به روال معمول کارهای‌مان را انجام دهیم.

او افزود: کار ما اساسا بر مبنای گروه پیش می‌رود، بیماری‌های اپیدمیک هم که در گروه سریع‌تر منتقل می‌شوند و طبیعتا اولین چیزی که به ذهن می‌رسد تعطیل کردن کارهای گروهی است و البته شاید از نظر برخی لزوم و ضرورتی هم ندارد ولی به همین دلیل خیلی از همکاران من در این مدت بیکار بودند.

بازیگر سریال «شوخی کردم» گفت: در بخش تئاتر خیلی از همکارانم نتوانستند کاری انجام دهند. کسانی که از این راه هزینه زندگی خود را تاکین می‌کردند زندگی‌شان فلج شد و محل درآمدی نداشتند، به ویژه با شرایط فعلی که گرانی و تورم هم وجود دارد؛ همه‌ این‌ها دست به دست هم می‌دهند که شرایط کار و زندگی از بد به بدتر تبدیل شود.

بازیگر فیلم سینمایی «قارچ سمی» ادامه داد: درکارهایی هم که روی صحنه اجرا شدند فقط بازیگران هستند که در هنگام کار به ناچار نمی‌توانند ماسک بزنند. در زمان کرونا خسارت‌هایی که دیده‌ایم و کسانی که از دنیا رفته‌اند بیشتر از قشر بازیگران بوده‌اند چراکه افراد دیگر می‌توانند با ماسک مراقب خود باشند ولی بازیگران نمی‌توانند این مراقبت را انجام دهند و این هم یکی از دلایلی است که ما بازیگران بیشتر از بقیه در معرض خطر هستیم. به هر حال در این زمان هنرمندان زیادی را از دست داده‌ایم و نمونه‌اش هم بزرگان و اساتید این رشته بوده‌اند.

بازیگر سینمایی «اژدر» اظهار کرد: در هر حال چاره‌ای جز انجام کار نیست چراکه نمی‌شود بیکار ماند. بازیگری کار ماست و کار بی خطر وجود ندارد،  شرایط کشور هم به گونه‌ای نیست که بشود بیکار بود؛ باید از لحاظ مالی تأمین شوی و بیشتر کسانی هم که از این راه زندگی می‌کنند، تأمین نیستند.

بازیگر سینمایی «سوتفاهم» در پاسخ به این سوال که چطور می شود در پروژه‌هایی مثل کارهای مهران مدیری کار کرد و یک فصل طولانی بیکاری را گذراند، عنوان کرد: بیکاری مربوط به مهران مدیری نمی‌شود، شما در هر سیستمی و با هر گروهی که کار کنید جزو آن گروه شناخته می‌شوید، ممکن است همکاری‌ شما همیشگی یا موقتی باشد ولی وقتی وارد یک گروه یا سازمان یا سیستمی می‌شوید که پشت سر آن سیستم یک فرد شناخته‌شده یا خاص هست، دیگر همه شما را به عنوان یک فرد مستقل نگاه نمی‌کنند، به همین دلیل ناخودآگاه برچسب کارهای مختلف به شما زده می‌شود.

او با اشاره به اینکه ممکن است طولانی بودن کار در یک گروه، افراد را از بازار کارهای دیگر جدا کند، اظهار کرد: در اوایل دهه‌ ۹۰ در سه پروژه «قهوه‌ تلخ»، «شوخی کردم» و «در حاشیه» برای مهران مدیری بازی کردم که بعد از اتمام این سه کار به مدت دو سال به صورت پاره‌وقت و جلسه‌ای کار می‌کردم و کسی کار ماهانه به من نمی‌داد و می‌گفتند شما جزو عوامل کاری آقای مدیری هستید در حالی که این‌طور نبود.

نوذری افزود: من ۳۰ سال است بازیگرم ولی به هر حال طبیعی است که آدم‌ها بیشتر روی کسانی حساب باز می‌کنند که جزو پروژه و گروه فیلم و سریال مشخصی نباشند و آزادتر باشند.

بازیگر سریال «کلبه عمو پورنگ» اولویت انتخاب بازی در نقش های خوب کودک را اینگونه توضیح داد: کودکان خیلی مهم‌اند و سرمایه‌های ما هستند. کارخانه‌ها و منابع طبیعی، تولید و اشتغال سرمایه ما محسوب نمی شوند به همین دلیل سرمایه‌گذاری روی کودکان خیلی اهمیت دارد و به نظرم رکن اساسی جامعه‌ فرد‌ا کودکان هستند.

نوذری در پایان بیان کرد: در همه جای دنیا و در کشورهای مختلف معلم‌های دوران دبستان از ارزش و منزلت خاصی برخوردارند، چون جامعه فردا به دست کودکان ساخته می‌شود. آن‌‌ها قرار است در آینده کودکان نسل بعد از خودشان را آموزش دهند و نسل آینده را بسازند. بنابراین به لحاظ مالی و به لحاظ شأن و منزلت اجتماعی باید تأمین باشند و برای کودکان و کسانی که برای کودکان کار می‌کنند، باید ارزش خاصی قائل شد.

انتهای پیام/