به گزارش خبرنگار تجسمی خبرگزاری صبا، مراسم تشییع پیکر کامبیز درمبخش طراح و کاریکاتویست صبح امروز سه‌شنبه ۱۸ آبان ماه ساعت ۱۰:۰۵ در محوطه بیرونی خانه هنرمندان تهران برگزار و پیکر این هنرمند فقید با همراهی جمعی از مسئولان و هنرمندان به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرای تهران رهسپار شد.

نیکنام حسینی‌پور مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت، هادی مظفری مدیرکل هنرهای تجسمی، محمود شالویی سرپرست معاونت هنری، سیدمسعود شجاعی طباطبایی مدیر مرکز هنرهای تجسمی حوزه هنری و محمدحسین نیرومند مشاور وزیر در امور هنری و سینمایی از جمله حاضران در این مراسم بودند.

هادی حیدری کاریکاتوریست که اجرای این مراسن را برعهده داشت طی سخنانی عنوان کرد: امروز به بدرقه پیکر هنرمندی آمدیم که قامت قلم از سوی فراغش خمیده است. هنر ایران عزادار است. خط ها به مویه نشسته اند و نقش ها رنگ تیره به تن کرده‌اند. او یگانه عصر ما بود، زلال چون طرح هایش و صمیمی چون ایده هایش. ای‌کاش ایده ها به سخن درمی‌آمدند و می‌گفتند چگونه مرگ بفرسایدت؟ مگر تو تنی؟‌ تو جان خالصی و تا همیشه جان تازه است.

او تصریح کرد: کرونا یکی دیگر از جان‌های عاشق روزگار ما را از میانمان برد. استاد درمبخش مرد ایده های رنگی، کارتونیست جهانی و یکی از مهم ترین قله های هنر معاصر ایران در سن ۷۹ سالگی درگذشت و جهان تصویر را غم‌زده کرد.

مجید رجبی معمار مدیر خانه هنرمندان خاطرنشان کرد: هنرمندان عزیز به خانه خودتان خوش آمدید. امروز برای مراسم تودیع این نازنین گردهم آمدیم. او استاد بزرگی بود. انسانی خوش قول و خوشرو و همواره آماده راهنمایی و دستگیری از هنرمندان جوان بود. از دست رفتن او ضایعه بزرگی برای خانواده فرهنگ و هنر ایرانی است. به دلیل کرونا این روزها هرازچندی بزرگی را از دست می دهیم و از خدا می خواهم که جبران کند و شادابی و سلامتی دوباره به جامعه ایران بازگردد.

احمد عربانی کاریکاتوریست و دوست دیرینه استاد درمبخش اظهار کرد: در سوگ فخر کاریکاتور ایران نشسته ایم. این طفل شیرازی که تا آخرین لحظه حیاتش نوجوانی ۱۸ ساله ماند. عاشقی بود خستگی ناپذیر و جوهر قلم او هرگز تمام نمی شد. به شکار ایده ها می رفت یا شاید ایده ها دنبال او بودند مانند حافظ. درمبخش با پرخاشگری میانه نداشت و به این شاخه از هنرهای تجسمی آبروی ویژه داد. او بود که هنر کاریکاتور ایران را به دنیا شناساند و با جوایزی که دریافت کرد باعث شد دروازه موزه های مهم جهان به روی آثار او گشوده شود و نام ایران و این جواهر شیرازی اش در دنیا مطرح شود.

او ادامه داد: زمانی که به کیومرث صابری مدیر جله «گل آقا» اطلاع داد به ایران می آید، بسیار خوشحال شدیم. او در فاصله کوتاهی از ارسال آثارش به ایران بازگشت و مانند پرنده‌ای که به آشیانه‌اش برگشته، به کار در مجله «گل اقا» پرداخت و به زودی بال و پرش گسترده‌تر شد. در همان زمان نزدیک بود دشمنانی دوست‌نما استاد را به ورطه خطرناکی بیندازند اما کیومرث صابری دوباره او را نجات داد.

این کاریکاتوریست عنوان کرد: درمبخش ممنوعیت را برنمی‌تافت و کارهایش را به جز عرضه در نمایش‌های مختلف در قالب کتاب‌های دیدنی به دست چاپ سپرد و آثارش را جاودانه ساخت به طوری که همه مردم حتی کودکان از آنان استفاده کنند.

در ادامه این مراسم پیام صوتی دو تن از بزرگان کاریکاتور جهان برای درگذشت کامبیز درمبخش پخش شد و مسعود شجاعی طباطبایی آن‌ها را برای حاضران به فارسی ترجمه کرد. در ابتدا پیام آرس ار کوبا پخش شد که بدین شرح است: با آقار کامبیز درمبخش از جوانی آشنا شدم و کارهایش را در مسابقات و مجلات مختلف دنبال می‌کردم و او یکی از بزرگ‌ترین ها بود. خوشبختانه فرصتی داشتم تا در استانبول او را ملاقات کنم. او نه تنها یک کارتونیست بزرگ بلکه یک انسان بزرگ بود. شنیدن خبر فوت او بسیار غم انگیز است اما خوشحالم که کارهای او برای ما باقی خواهند ماند.

در ادامه پیام صوتی آنجل بولیگان پخش شد که ترجمه آن بدین شرح است: سال ۲۰۱۱ او را در استانبول ملاقات کردم زیرا هر دو برای داوری در یک مسابقه دعوت شده بودیم. آنجا با آثار ظریف و شوخی‌های او آشنا شدم و خوشحال بودم کسی را دیدم که مانند کارهایش خوش‌اخلاق است. موقع داوری آثار یکی از برگه‌ها را برداشت و طرحی روی آن کشید و به من گلی داد که هنوز کنار میزم آن را نگه داشته‌ام.

او در ادامه خاطره‌ای از ملاقات کامبیز درمبخش در پاریس تعریف کرد: برای جشنواره کن به پاریس رفته بودم و قرار بود مستندد من و ۱۲ کارتونیست دیگر در آنجا اکران شود. در یک روز بارانی با همسرم به یک کافه کوچک رفتیم. دیدم مردی روبه‌روی ما نشسته که بسیار شبیه کامبیز است و خوشبختانه خودش بود. از دلیل سفر خود گفتیم و او گفت که یک نمایشگاه از آثار او در پاریس افتتاح می‌شود و من را هم دعوت کرد. افتتاحیه نمایشگاه او و اکران فیلم من در یک روز بود. من به دوستانم گفتم که می‌توانم برای اکران فیلم بمانم و با دو نفر دیگر از دوستان رفتیم‌ برای بازدید نمایشگاه درمبخش و برای اکران فیلم نماندیم. در آنجا بسیار خوشحال شد و کتابش در دستش بود و به من هدیه کرد. من می دانم دنیا به همینحا ختم نمی شود و ما در دنیایی دیگر یکدیگر را ملاقات می کنیم. بدرود دوست عزیزم!

ابراهیم حقیقی پیشکسوت طراحی گرافیک ایران یکی دیگر از سخنرانان این مراسم بود و سخن خود را با شعری از ملک‌الشعرای بهار آغاز کرد: دعوی چه کنی؟ داعیه‌داران همه رفتند/ شو بار سفر بند که یاران همه رفتند/ آن گرد شتابنده که در دامن صحراست/ گوید: « چه نشینی؟ که سواران همه رفتند/ داغ است دل لاله و نیلی است بر سرو/ کز باغ جهان لاله‌عذاران همه رفتند/ گر نادره معدوم شود هیچ عجب نیست/ کز کاخ هنر نادره‌کاران همه رفتند/ افسوس که افسانه‌سرایان همه خفتند اندوه که اندوه‌گساران همه رفتند/ فریاد که گنجینه‌طرازان معانی/ گنجینه نهادند به ماران، همه رفتند/ یک مرغ گرفتار در این گلشن ویران/ تنها به قفس ماند و هزاران همه رفتند/ خون بار، بهار! از مژه در فرقت احباب/ کز پیش تو چون ابر بهاران همه رفتند

او ادامه داد: او همواره خودش و همکارانش را به دکترهایی تشبیه می‌کرد که دارو تجویز نمی‌کنند. من فکر کردم که ما باید کارتونیست ها و سرآمد آن‌ها کامبیز درمبخش را با ۲ حرفه شاعران و رادیولوژیست‌ها مقایسه کنیم. کامبیز شاعر تصویر بود و فقط کافی بود به او خودنویس و یک کاغذ بدهی و این هوش مدام تبدیل به تصویرهای ساده اما ممتنع می شد. از طرفی مانند رادیولوژیست‌ها که پزشک نیستند اما جراحات و خونریزی های داخلی را نشان می دهند. کارتونیست ها و کامبیز جامعه و آدم ها را رادیولوژی می کرد و مشکلات را جلوی چشم ما می آورد و ما با طرح های او می‌بینیم که درد ما کجاست و در کجا مدام خطا می کنیم.

این استاد گرافیک در پایان خاطرنشان کرد: ذرمبخش یگانه و یکتا بود چون به شخصیت هنری خود رسیده بود و حتی بدون امضا هر خطی روی کاغذ می کشید معلوم بود که برای کامبیز است. او در عین متانت و سکوت به ما در کارها نهیب می زد که «انسان باش».

حسین نیرومند کاریکاتوریست و مشاور هنری و سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی طی سخنانی اظهار کرد: آقای احمد عربانی استاد درمبخش را فخر کاریکاتور ایران نامیدند اما من به دلیل شناختی که در این حوزه دارم می‌خواهم این سخن را تکمیل کنم. کامبیز درمبخش از بزرگ ترین کارتونیست ‌های صد سال اخیر ایران است. این تنها یک ادعا نیست و به راحتی اثبات می‌شود. او جدا از اینکه انسانی فروتن بود، خلاق ترین کاریکاتوریست ایران بود و همواره یک کاغذ در دست و ایده داشتند. می‌توان گفت او پرکار ترین کاریکاتوریست ایران و هنرمندتربن کاریکاتوریست ایران بود.

او بیان کرد: بسیاری معتقدند کاریکاتور هنر نیست ولی آثار درمبخش اثبات می کند که هنر است. استفاده درست از رنگ، سطح و عناصر هنری و زیبایی‌شناختی این ویژگی ها استاد را یکی از برجسنه ترین کاریکاتوریست های دنیا کرد.

در ادامه مراسم پیکر زنده‌یاد کامبیز درمبخش با پخش قطعه‌ای ساخته فردین خلعتبری با عنوان «مرثیه‌ای برای دوست» با صدای همایون شجریان، وارد خانه هنرمندان شد.

یاسمن متقالچی به عنوان نماینده خانواده درمبخش طی سخنانی تشریح کرد: او را در ایران استاد و عمو کامبیز و در فرانسه نابغه کاریکاتور صدا می‌کنند اما من او را «دایی کامبیز» صدا می کنم. او از ۱۵ سالگی نقاشی می کشید و مشکلات دنیا را با طنز و لطافت روی کاغذ می‌آورد تا مخاطب ناراحت نشود. طرح های او ما را هم به خنده و هم به گریه می‌انداخت. او یک فیلسوف بود و روی من تاثیر گذاشت و باعث شد من هم وارد دنیای هنر شوم. جای او با آدمک‌های پراحساسش جاودانه خواهد ماند.

رامین درمبخش پسر استاد کامبیز درمبخش آخرین سخنران این مراسم بود که از آخرین روزهای بیماری پدر برای حاضران گفت: پدرم تا آخر داشتند کارهای زیبایی خلق می‌کردند که من همیشه به آن افتخار دارم و اگر او اینجا بود حرف ها و کلمات دیگری برای گفتن داشت. متاسفانه در این چند روز اخیر او اشتها نداشت و کم کم پرستار به خانه آوردیم تا از او مراقبت کند و وضعیت او بهتر نشد و او را به بیمارستان بردیم. متاسفانه تست کرونای مادرم هم مثبت شد. آرزوی من این است که به چیزهای که پدر می خواست برسد.

در ادامه حاضران در خانه هنرمندان ایران برای اقامه نماز با امامت سیدمحمود دعایی ایستادند و پیکر این هنرمند را به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرای تهران بدرقه کردند.

انتهای پیام/