وقوع یا عدم وقوع‌‌‌‌ یکی از این رخدادها چه تغییری می‌توانسته در جامعه دیروز و یا امروز ما ایجاد کند و چه چیز هر کدام از این دو احتمال را به عرصه واقعیت کشیده است؟…

هژمونی همان که غالب رخدادها را رقم می‌زند و ما لاجرم پذیرای آن می‌شویم.

رسانه ابزار تاریخ است، ابزار فرادست است و سندیت آنچه رسانه منتقل می‌کند در گرو صداقت اطلاعاتی است که در خود به عنوان بخشی از تاریخ محفوظ داشته. اسناد تاریخی (از قبیل سند نوشته، عکس، ویدیو و صدای ضبط شده) تا چه اندازه حقیقت را ثبت و حفظ کرده‌اند و می‌کنند؟

چقدر می‌توان به ماهیت یک نوشته تاریخی، یک عکس یا زاویه‌دید عکاس آن، یک ویدیو و زاویه‌دید تصویربردار یا نگرش تدوینگر آن و یا یک صدای ضبط شده و شرایط حاکم بر فضای ضبط شدن آن اعتماد کرد؟

ما انتخاب می‌کنیم. انتخاب در اصل خود، پذیرفتن چیزی و هم‌زمان رد کرد غیر از آن چیز است. تمام آن اطلاعاتی که ما به عنوان واقعیت پذیرفته‌ایم، نتیجه بی‌شمار انتخابی است که در مواجهه با اسناد مختلف تاریخی به آن‌ها دست زده‌ایم.

مواجهه با آنچه فرادستی با ما انجام می دهد/ مواجهه با سیر رفتار هژمون/ مواجهه با تردید، قیاس و نهایتا تعلیق.

آنچه اتفاق می‌افتد، پیامدش اتفاق بعدی را رقم می‌زند. روایتی که ممکن است دگرگون باشد. نه از باب تحریف تاریخ، نه از باب رسانه، بلکه از باب اتفاق…

آنچه رخ داده، آنچه می‌توانست رخ ندهد، آنچه موجب رخ دادن اتفاق بعدی می‌شود. و آن که تصمیم به وقوع یا عدم وقوع آن اتفاق گرفته… ساز و کاری که تا عمق اساسی‌ترین روابط انسانی رخنه کرده و گویی وقوع یا عدم وقوع آنچه هستیم (یا شاید حتی خود آن چه هستیم) را رقم می‌زند و سایه‌ای ناپیدا و همیشگی بر تمام این ماجرا گسترده است، گویی که هر ارتباطی تنها در این سایه‌سار ممکن خواهد بود.

سوال اصلی این است: آیا جامعه هیچ به احتمال وقوع آنچه می‌توانیم باشیم، می‌اندیشد؟

الهه آتش نژاد / مجموعه على البدل

بسان خون قرمزی که قرن‌هاست فرو می‌رود در زمین، زمین‌مان دیگر رنگ آب و خاک نیست، زمین‌مان اکنون همچون پیراهن سفید دختربچه‌ای صورتی است با لبخندی خشکیده بر لب و چشمانی زل زده…»

نمایشگاه «علی‌البدل» همه روزه بجز شنبه‌ها از ساعت ۱۲ تا ۲۰ در گالری والی واقع در تهران، میدان ونک، خیابان شهید خدامی، پلاک ۷۲ میزبان علاقمندان است.

انتهای پیام/