امیر قادری منتقد، روزنامهنگار و فعال رسانهای در گفتگو با خبرنگار صبا درباره مطالبات اهالی فرهنگ، هنر و رسانه از دولت آیندهگفت: مطالبات معمولا در مسیر این است که دولت به چه شکل به اهالی فرهنگ و رسانه کمک کند، اما خواسته من کاملا برعکس است! دولت مطلوب من، دولتی است که تا جایی که امکان دارد خود را از رابطه مردم و هنر کنار بکشد به این معنی که تا جایی که امکان دارد مجوزهای مختلف را جمع کرده و اجازه دهد هنر یک بازار سالم را تجربه و مخاطب تعیینکننده آن چه که میخواهد مصرف کند، باشد که این مخاطب میتواند از طبقه دانشگاهی تا افراد سنتی و مدرن و گروههای باشند. در این صورت هرکدام از این گروهها میتوانند بازار فرهنگی مخصوص خود را داشته باشند.
او افزود: اهالی هنر و رسانه در همه این سالها، دولتها را با دست پس میزدند و با پا پیش میکشیدند به این صورت که هم از آنها کمک میخواستند هم سانسور را نمیخواستند، درخواست حمایت از سوی دولت داشتند اما دخالتی هم نمیخواستند و از همه مهمتر خواستار حذف رقیب خود از سوی دولت بودند؛ حال چه از راه سانسور و چه از راه قواعد گمرکی در محصولات خارجی.
قادری ادامه داد: من امیدوارم که دولت آینده ایران به جای اینکه بخواهد حمایت کند و به تبع آن در اموری که در فضای فرهنگ، هنر و رسانه است دخالت کند، از این فضا فاصله بگیرد و حضور و ورود محصولات فرهنگی خارجی را در کشور تسهیل کند تا شاهد یک رقابت واقعی در این فضا باشیم و مردم نیز بتوانند خارج از بازار قاچاق و در یک رابطه روزمره و واقعی آن را مصرف کنند. این اتفاق نه تنها میتواند فضای خوبی برای مردم ایجاد کند بلکه برای محصولات داخلی نیز اتفاق مثبتی است، چراکه ورود صحیح محصولات خارجی به کشور باعث میشود تا محصول داخلی با آن رقابت کند و کیفیت خود را بالا ببرد.
این روزنامه نگار و منتقد حوزه فرهنگ و هنر عنوان کرد: البته مادامی که ما کپی رایت را رعایت نکنیم نمیتوانیم این چشمانداز را داشته باشیم. صحبتهای من از این زاویه است که سبد خرید مخاطب همراه با اتفاقات روز است ولی به شکل تبلیغ نشده و پنهان با زیرنویسهای نامناسب، با دوبلههای غیرقابل قبول و بدون نظارت کمپانیها و صاحبان اصلی، به شکل زیرزمینی یا در پلتفرمها تامین میشود. به این شکل از دسترسی نمیتوان گفت استفاده از محصول خارجی!
او افزود: به عنوان مثال در حوزه سینما زمانی میتوان گفت مردم ایران مصرف کننده محصول خارجی هستند که همزمان با اکران بینالمللی یک فیلم، این اثر برای مخاطب ایرانی نیز روی پرده سینما و در بهترین شرایط پخش شود و مخاطبان ایرانی مانند همه مردم دنیا منتظر اکران فیلمها باشند و اخبار مربوط به آنها را رصد کنند. خود کمپانی اثر نیز شکل پخش و دوبله و مسائل مربوط به آن را به عهده بگیرد. در این صورت میتوان گفت ما فرصتی را به محصولات فرهنگی خارجی دادهایم تا وارد بازار انحصاری ما شوند.
قادری ادامه داد: این بازار انحصاری ممکن است در زمان کوتاه مدت برای افرادی که در این انحصار و در این محدودیت حق مصرف مردم فعال هستند، سودمند باشد اما در بلندمدت آنها نیز قربانی هستند چراکه در فضایی بدون رقیب مدام کیفیت محصولشان کاهش پیدا میکند و فاصله مخاطب با این محصولات بیشتر و بیشتر میشود.
این منتقد درباره رابطه مردم با سینما بیان کرد: پیشتر وقتی صحبت از مصرف محصولات خارجی به شکل درست در کشور میشد، اکران در سینماها وجود داشت، اما الان چه کرونا باشد و چه نباشد مخاطب سینما دست کشیده از استفاده محصولات به این شکل است و آن قشر خاصی که مخاطب سینمای ایران بودهاند(که الان متوجه میشویم درصد کمی از مردم را تشکیل میدادند) نیز حاضر به مصرف این محصولات نیستند.
قادری در پایان گفت: تصور کنید افرادی که توانایی مالی خوبی ندارند که کاری نمیتوانند انجام دهند و آنها که توانایی مالی خوبی دارند برای استفاده از برخی محصولات فرهنگی باید به خارج از کشور سفر کنند و این یعنی به دلیل حضور یک گروه صاحب مجوز چند میلیون از مردم ایران محدود شدهاند. به همین دلیل در کنار اینکه ابراز امیدواری کردم که پای دولت آینده در میان رابطه بین مردم و محصول فرهنگی نباشد، همچنین انتظار میرود دولت آینده کشور زیرساختهایی برای عرضه محصولات ایرانی به خارج از کشور و ورود محصول فرهنگی خوب خارجی به کشور به شکلی صحیح و استاندارد فراهم کند.
فاطمه شوقی
انتهای پیام/
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است