به گزارش خبرگزاری صبا به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، مراسم گرامی داشت ریما اسلام مسلک مدرس دانشگاه و هنرمند مجسمه‌ساز از سوی انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز ایران با همکاری خانه هنرمندان ایران، دوشنبه ۴ شهریور در سالن شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار شد.

در این مراسم که با حضور استادان و هنرمندان مجسمه‌ساز همراه بود، عباس مجیدی رییس انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز در گرامی داشت جایگاه ریما اسلام‌مسلک اظهار کرد: امروز در اینجا طیف وسیع علاقه‌مندان و دوستداران این هنرمند را می‌بینیم که گواه محبوبیت وی است، ریما شور و هیجان بسیاری به زندگی داشت و این نگاه و بینشی است که در یک‌یک ما باید جاری باشد. او هنر را زندگی کرد، دانشگاه را زندگی کرد، مرگ را زندگی کرد، امروز قرار نیست به سوگ او بنشینیم، بلکه بنا داریم با وی زندگی کنیم.

دیگر سخنران مراسم رزا اسلام‌مسلک، خواهر ریما اسلام‌مسلک بود که از عشق ریما به زندگی گفت و یادآور شد: ریما به من یاد داد عاشقانه زندگی کنم، با اینکه دیگر نمی‌توانست راه برود و غذا بخورد، اما می‌گفت خوشبخت‌ترین آدم روی زمین هستم. آموختن و آموزش دادن برای ریما یک غریزه بود، او مصداق یک هنرمند اثربخش است.

در ادامه مراسم، حمید سوری، پژوهشگر و مدرس دانشگاه درباره این هنرمند فقید گفت: ریما ستاره‌ای بود که درخشید. مهربان، متواضع و آگاه به دوران و زمانه خود بود. به عنوان هنرمند نگاهی باز به رسانه و نگرشی حساس و دقیق به موضوع داشت و نگاهش به مجسمه پویا و گسترده بود. کندوکاو در خود و تجربه چیستی زندگی و توجه به هویت، نه به عنوان تم نخ‌نما شده از خصوصیات وی بود. بر عنصر ایران آگاه بود و  به آموزش‌های موروثی توجه نمی‌کرد بلکه خودش دائم مشغول تحقیق و پژوهش بود.

وی ادامه داد: ریما تلاش و کوشش فوق‌العاده‌ای داشت و در مقام یک پژوهشگر به دو مقاله توجه زیادی داشت، مقاله نقش رنگ در پیکرهای انسانی دوره نوسنگی و مقاله مفهوم طرد در اندیشه ژولیا کریستوا و بازتاب آن در هنر فیگوراتیو معاصر که در آنها از واژگان پیچیده استفاده شده است.

در بخش دیگری از این مراسم صالح نجفی، پژوهشگر حوزه فلسفه و مترجم گفت: مرگ، برخی انسان‌ها را از زمانی که زنده هستند زیباتر می‌کند و با برخی از انسان‌ها مانند مجسمه سازان قرون وسطی عمل می‌کند. سرطان گاهی مثل یک هنرمند نابغه و گاهی بی‌رحم رفتار می‌کند، سرطان سیما و پیکر ریما را خورد و تراشید و آن را روی بستری که زیباتر و شاداب‌تر شد، برد.

نجفی افزود: ریما در اواخر زندگی باید موها را می‌تراشید و هر چه به سمت مرگ می‌رفت زیباتر می‌شد، گاه سرطان سیمای زیبایی را خلق می‌کند، او در طول زندگی این زیبایی را تجربه کرد و به اطرافیانش امکان روئیت این زیبایی، وقار و متانت را داد. نتیجه این تقلا و عشق، انسانی شد که مبارزه با مرگ، او را به هنرمندی بی‌نظیر تبدیل کرد.

ژینوس تقی‌زاده، هنرمند و دوست ریما اسلام مسلک نیز در سخنانی بیان کرد: از ریما بسیار چیزها آموختیم. ورای نگاه کنجکاو و شاعرانه‌اش در هنر، در نگاهش به زندگی و بودن، از شوقش به زندگی کردن، شادمانه زندگی کردن، سفر رفتن و تجربه کردن، از روش مواجه‌اش با پدیده‌ای که به عنوان مهمان ناخوانده ازش نام می‌برد‌، روش به غایت خلاقانه‌اش برای هر روز کشف کردن از جمله چیزهایی بود که از او آموختیم.

ریما اسلام‌مسلک متولد اردیبهشت ۱۳۵۱ در رشت بود. از سال ۷۱ در دانشکده هنرهای زیبای تهران به عنوان دانشجوی مجسمه‌سازی مشغول به تحصیل شد. سال‌ها عضو هیات علمی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود و دانشجویان بسیاری را در این عرصه تربیت کرد.  از سال ۸۰ در دوسالانه‌ها و مسابقات و نمایشگاه‌های مختلفی به عنوان داور و عضو هیات انتخاب حضور داشت و  مقالات زیادی در نشریات آکادمیک فارسی و انگلیسی زبان منتشر کرد که همگی مربوط به علایقش در زمینه مجسمه‌های فیگوراتیو، مجسمه‌سازی مدرن، الکساندر کالدر و آرا ژولیا کریستوا بوده است.

در سال ۹۰ سه نمایشگاه انفرادی با عنوان‌های طبیعت بیجان، بیگانه‌ای در من پرسه می‌زند و فراموشی را برگزار کرد.

در آیین گرامی داشت ریما اسلام‌مسلک، ضمن نمایش فیلم، شاگردان این هنرمند به اجرای پرفورمنس با شعر پابلو نرودا و اجرای موسیقی پرداختند.

انتهای پیام/