به گزارش صبا به نقل از روابط عمومی انجمن هنرمندان مجسمه ساز ایران، در پنجمین نمایشگاه پژوهشی «روشنای بزرگان» که مروری است بر آثار محمد هژبر ابراهیمی، مجموعه‌ای از ۲۸ مجسمه این هنرمند پیشکسوت به همراه دو تابلوی نقاشی او در گالری ممیز خانه هنرمندان ایران در معرض دید مخاطبان قرار گرفته است.

همچنین به مناسبت برپایی این نمایشگاه فیلم مستندی از زندگی این هنرمند ساخته شده و در روزهای برپایی نمایشگاه در گالری ممیز به نمایش درآمده است.

شعله هژبر ابراهیمی دختر این هنرمند درباره این پیشکسوت مجسمه سازی گفت: پدرم در سال ۱۳۰۵ در پاریز رفسنجان متولد شده است. با مرگ پدر و ازدواج مجدد مادر، او برای ادامه تحصیل مجبور شد که نزد اقوامش به یزد برود، اما برای ادامه تحصیل دچار مشکلاتی شد. با این وجود با پشتکاری که داشت، تحصیلاتش را نیمه کاره رها نکرد.

به گفته دختر این مجسمه ساز، پدر او همچون بسیاری از هم نسلانش، کار کردن را از سن بسیار کم شروع کرد. در ۱۱ سالگی زمانی که در یک کارگاه سنگ تراشی در یزد مشغول به کار بود، بدون اجازه صاحب کارش از سنگی که قرار بود با آن یک هاون سنگی ساخته شود، یک پیکره تراشید و همین امر موجب خشم کارفرمایش شد و او را با کتک و با چشم گریان از سنگ تراشی بیرون کرد.

او افزود: پدرم همان روز خیلی اتفاقی از مقابل مغازه مهدی چیتی رد می شود و نقاشی‌های او چنان پدرم را مقابل خود میخکوب می‌کند که توجه چیتی را به خود جلب می‌کند و زمانی که چیتی علت گریه او را می‌پرسد و متوجه داستان می‌شود، او را به کرمان می‌برد و به استاد علی اکبرخان صنعتی معرفی می‌کند تا تحت تعلیم و حمایت او قرار گیرد.

این مجسمه ساز ادامه داد: پدرم در محضر استاد صنعتی با مجسمه سازی آشنا شد و پس از آن، استاد صنعتی که قالب گیری مجسمه‌هایش را از روی مدل زنده انجام می‌داد، این کار را که بسیار دشوار است به پدرم و قهاری می‌سپارد. دوستی و رابطه پدرم با علی اکبر خان صنعتی تا پایان زندگی استادش، تداوم داشت و او در ساخت پروژه‌های متعددی با استادش همکاری داشت.

شعله هژبرابراهیمی عنوان کرد: پس از مهدی چیتی و استاد صنعتی، مادرم نقش بسیار مهم و پر رنگی در زندگی پدرم دارد و اگر عشق و حمایت های مادرم نبود، بی شک پدرم نمی توانست زندگی خود را وقف هنر مجسمه سازی کند.

او افزود: در مقطعی شرط سن برای ورود به دانشگاه را حذف کردند و پدرم به همین واسطه در سال ۱۳۴۷ دانشجوی رشته مجسمه سازی دانشگاه هنرهای زیبا و شاگرد اساتیدی چون هوشنگ سیحون، پرویز تناولی و ناهید سالیانی شد. او چون سال ها شاگردی استاد صنعتی را کرده بود و از نظر سن و سال از هم دوره هایش بزرگتر بود، در قالب گیری و ساخت مجسمه به هم کلاسی هایش کمک می کرد.

شعله هژبرابراهیمی بیان کرد: پدرم تا پایان دوران دانشگاه، هرگز از راه مجسمه‌سازی امرار معاش نکرد. او به عنوان کارمند در اداره ثبت احوال و وزارت کشور مشغول به کار بود، اما پس از پایان دوره دانشگاه چند سالی در رشته مجسمه‌سازی در دانشگاه پردیس اصفهان تدریس کرد و در مقطعی نیز در کارگاه شخصی اش در کرمان کلاس خصوصی طراحی و نقاشی برپا کرد.

به گفته این بانوی مجسمه‌ساز، پدرش هنرمند پرکار و جستجوگری است و با وجود کهولت سن و لرزش دستانش همچنان مشغول طراحی، نقاشی و مجسمه‌سازی است و هرکس که به خانه و کارگاه او قدم می گذارد، به دلیل تعداد و تنوع کارهای او دچار حیرت می‌شود.

او درباره شیوه کار پدرش گفت: پدرم ابتدا طراحی می کند و بعد با خمیر روی شیشه طرح هایش را به صورت نقش برجسته اجرا می کند و چون در حال حاضر توان این را ندارد که برای کارهایش آرماتور بسازد، همزمان روی شیشه مجسمه هایش را قالب گیری می کند. پدرم هر زمان که از مجسمه سازی خسته می شود نقاشی می کند.

او افزود: بزرگترین آرزوی پدرم این است که در زمان حیاتش موزه‌ای برای نمایش دائمی آثارش برپا شود و آثارش به این شیوه از گزند روزگار در امان بمانند. پدرم در کنار مجسمه‌ها، مجموعه بزرگی از طراحی و نقاشی دارد که در این مجموعه‌ها در کنار مجسمه‌های فیگوراتیو، آثار مدرن و تفکر برانگیز متعددی نیز به چشم می‌خورد. افسوس که در زمانش شرایطی فراهم نشده که این آثار تاثیرگذار در قالب نمایشگاهی به نمایش گذاشته شوند.

شعله هژبر ابراهیمی توضیح داد: پدرم پرتره بسیاری از مشاهیر کرمان را با سیمان ساخته است. این پرتره‌ها قابلیت این را دارند که در فضای شهری نصب شوند، امیدوارم در زمان حیات پدرم مسولان امر، شرایطی را فراهم کنند تا پدرم که سهم بسزایی در تاریخ مجسمه‌سازی دارد بتواند قدر ببیند.

نمایشگاه «روشنای بزرگان» فرصتی برای آشنایی نسل جوان با آثار پیشکسوتان

هومن سلیمی یکی از اعضای هیات مدیره انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز ایران درباره برپایی نمایشگاه «روشنای بزرگان» گفت: با برپایی نمایشگاه «روشنای بزرگان» فرصت و امکانی فراهم می‌شود تا نسل‌های مختلف با آثار هنرمندان تاثیرگذار پیشکسوت آشنا شوند و شرایطی برای کار پژوهشی بر روی آثار آن‌ها فراهم شود.

او افزود: ایده برپایی نمایشگاه «روشنای بزرگان» سال‌ها پیش توسط سارا روحی صفت مطرح شد اما در دوره‌های هیات مدیره پیشین امکان برپایی این نمایشگاه فراهم نشد و نمایشگاه «روشنای بزرگان» در دوره هیات مدیره یازدهم شکل گرفت و  به مرحله اجرا رسید. برای برپایی نمایشگاه «روشنای بزرگان» پیشکسوتانی را انتخاب کردیم که سن بالا داشتند یا مدتی از آن‌ها خبری نداشتیم. تا به امروز برای حسین قره‌گوزلو و انسیه لواسانی، ابراهیم معمار زاده، حسن ارژنگ و محمد هژبر ابراهیمی این کار را انجام داده‌ایم.

سلیمی ادامه داد: هم‌زمان با برپایی نمایشگاه، فیلم مستندی هم درباره تک تک این هنرمندان ساخته‌ایم. امیدواریم که بزودی بتوانیم بر اساس راش‌هایی که در اختیار داریم یک فیلم بلند درباره پنج هنرمند مجسمه‌ساز که نمایشگاهشان را برگزار کردیم بسازیم.

او درباره محمد هژبر ابراهیمی گفت: بدون اغراق هژبر ابراهیمی یکی از مهم‌ترین مجسمه‌سازان ما است. او با پیگیری و استمراری که در کار مجسمه‌سازی دارد، برای اعتلای هنر مجسمه‌سازی تلاش کرده است و نقش او در تربیت مجسمه سازان نسل‌های بعد انکارناپذیر است.

این عضو هیات مدیره انجمن هنرمندان مجسمه ایران بیان کرد: هژبر ابراهیمی هنرمند جستجوگر و پرکاری است و برخلاف بسیاری از هنرمندان پیشکسوت که در مجموعه شخصی‌شان آثار انگشت شماری دارند و برای برپایی نمایشگاه‌شان باید به مجموعه‌داران مراجعه کنیم، آثار متعددی در مجموعه شخصی اش دارد. اتفاقا به دلیل پر تعداد بودن آثار او هنگام برپایی نمایشگاه در انتخاب آثار مشکل داشتیم. البته به دلیل دوری راه، امکان نمایش آثاری که ابعاد بزرگی داشتند فراهم نشد.

او درباره فیلم مستندی که درباره هژبر ابراهیمی ساخته شد، گفت: این فیلم از جنبه‌های مختلف دارای اهمیت است. هژبر ابراهیمی یکی از گنجینه‌های ارزشمند و زنده تاریخ مجسمه سازی ایران است و در طول فیلم به بسیاری از سوال های بی پاسخ ما، پاسخ داده است.

سارا روحی صفت هم درباره این نمایشگاه گفت: محمد هژبر ابراهیمی یکی از کسانی است که چراغ مجسمه سازی ایران را روشن نگاه داشته اند و او با ۹۴ سال سن، همچنان مجسمه‌ساز پرکاری است و ذهن و حافظه بسیار قویی دارد، برپایی این نمایشگاه و تهیه فیلم مستند درباره او زمینه‌ای را فراهم کرده تا برای بسیاری از سوال های مجسمه‌سازی پاسخی بیابیم.

محمد هژبر ابراهیمی متولد ۱۳۰۵ یکی از مجسمه‌سازان پیشکسوت ایران است که از شاگردان مستقیم علی‌اکبرخان صنعتی به شمار می‌رود. او در تاسیس و راه‌اندازی موزه‌های چون موزه هلال احمر، موزه راه آهن و ساخت مجسمه‌های میدان توپخانه با صنعتی همکاری داشته است. این مجسمه‌ساز با این که در نهمین بهار زندگی‌اش به سر می‌برد اما همچنان مجسمه می‌سازد؟ نقاشی می‌کند و شعر می سراید. او در نخستین سمپوزیوم مجسمه‌سازی کرمان نیز حضور داشت و مجسمه ای فلزی به نام پرستو خلق کرد که این مجسمه نیز در کرمان نصب شده است. همچنین مجسمه عیسی ماهانی را با فایبرگلاس و به طول ۴ متر ساخته که در پارک مشاهیر کرمان نصب شده است. این مجسمه آخرین مجسمه شهری این هنرمند به شمار می رود.

تاکنون فیلم های مستند متعددی درباره این هنرمند پیشکسوت ساخته شده است و پیشتر هفته نامه تندیس نیز ضمن انتشار ویژه نامه ای برای این هنرمند نمایشگاه و نشست پژوهشی برای او در گالری برگ برپا کرده بود. او نقش مؤثری نیز در برپایی موزه‌ «آثار استاد صنعتی» در میدان توپخانه‌ تهران و همچنین موزه‌ صنعتی کرمان داشته است.

هژبر‌ابراهیمی فارغ‌التحصیل سال ۱۳۴۸ رشته‌ مجسمه‌سازی دانشکده‌ هنرهای زیبای دانشگاه تهران است. از آثار برجسته‌ این استاد می‌توان به تندیس امیرکبیر در رفسنجان، تندیس صنایع دستی در کرمان، مجسمه «هزار دستان» و «سگ لمیده» در اصفهان، تندیس «نبرد گاوها» در جزیره‌ ناژوان زاینده‌رود اصفهان و تندیس حکیم ابوالقاسم فردوسی در دانشگاه اصفهان اشاره کرد.

برگزاری چندین نمایشگاه انفرادی و گروهی در تهران، اصفهان و رفسنجان نیز در کارنامه پربار این هنرمند دیده می‌شود.

انتهای پیام/