میثم ترکمند نویسنده و کارگردان نمایش «رویای یک نویسنده»، در گفتگو با خبرنگار تئاتر خبرگزاری صبا درباره محتوای نمایش جدیدش  که از ۲۳ اردیبهشت ماه روی صحنه تماشاخانه «مهرگان» رفته‌ است، عنوان کرد: «رویای یک نویسنده» حقیقت خیلی از آدم‌هاست. این رویا پرتوی‌ست از جامعه و در واقع ارتباط مستقیم تئاتر با جامعه است. این نمایش برمی‌گردد به دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم و نمایشی نیست که ریشه در فرهنگ یک جامعه داشته باشد بلکه نمایشی‌ است که ریشه در کل دنیا دارد.

انتخاباتی که نباید رای بیاوریم

او اذعان کرد: همه ما آدم‌ها روحی داریم به نام فرشته و روحی به نام شیطان که در هر شرایط، احساسات و روح ما آدم‌هاست که تصمیم می‌گیرد چه کار کنیم. برخی‌ افراد روان محبت‌آمیز زندگی‌شان را انتخاب می‌کنند و اما بعضی‌ها همیشه دوست دارند حس شیطانی وجودشان را پرورش دهند و این باعث غافل شدن از خودشان می‌شود که اتفاق بدی‌ست.

کارگردان نمایش «رویای یک نویسنده» افزود: بعضی وقت‌ها آدم‌ها باید انتخاب کنند، آن‌ها بر اساس شرایطی که در آن قرار می‌گیرند، دست به انتخاب می‌زنند. در «رویای یک نویسنده» انتخابات شکل می‌گیرد؛ انتخاباتی که فرد نباید رای بیاورد، چراکه اگر رای بیاورد می‌میرد. در جامعه ما انتخابات برگزار می‌شود که همه چیز به هدف خود برسد و درست پیش برود اما «رویای یک نویسنده» می‌گوید انتخابات واقعی این است که انتخاب نشوی و اگر انتخاب شدی، مسئولیتت سنگین‌تر است و نابود خواهی شد.

نمایشی خوب است که بعد از سال‌ها فراموش نشود

ترکمند ضمن اشاره به چگونگی استقبال مردم از نمایش«رویای یک نویسنده»، تصریح کرد: با وجود شرایط کرونا استقبال از نمایش خوب بود، اما نکته اینجاست که ما بیشتر از انجام انواع تبلیغات برای جذب تماشاگر به راضی نگه داشتن مخاطبان احتیاج داریم که این خود برای ما تبلیغ محسوب می‌شود. تبلیغات تئاتر باید دهان به دهان باشد نه به صورت مجازی؛ چون به این صورت است که احساسات منتقل می‌شوند.

او ادامه داد: مخاطبی که سالن را ترک می‌کند باید برای ما تماشاگر بیاورد، نه تبلیغات مجازی یا پوستر و تراکت. مخاطب ممکن است با دیدن پوستر و تراکت‌های جذاب مشتاق به دیدن یک نمایش شود ولی بعد از تماشای نمایش رضایت کافی نداشته باشد. وقتی یک مخاطب دو باره و سه باره برای تماشای یک نمایش می‌آید، یعنی ما کارمان را درست انجام داده‌ایم. شاید فیلمی را که ۱۰ سال پیش دیده‌ایم را هنوز که هنوز است زیبا بدانیم؛ تئاتر هم دقیقا باید این‌طور باشد. دنیای گرافیک و پوستر و هزینه اضافی یعنی کلاه بر سر مردم گذاشتن!

داستان یک نویسنده عاشق

نویسنده نمایش «رویای یک نویسنده» گفت: نگاه به جامعه و اتفاقاتی که در زندگی روزمره و همچنین زندگی زن و شوهرها می‌افتد، باعث شد که به این موضوع بپردازم. ما در پرده پنجم این نمایش به مشکلات زن و شوهرها رسیدگی می‌کنیم. امروزه بسیاری از زندگی‌های مشترک به ظاهر زندگی‌های مشترک‌اند اما در واقع ۲ طرف در باطن نه احساسی به هم دارند، نه هم‌دیگر را دوست دارند؛ در اصل هم‌دیگر را فقط تحمل می‌کنند. پرده پنجم این نمایش گویای عاشق بودن شخصیت نویسنده است؛ یک عشق واقعی، عشقی که بعد از آن برایش فرقی نمی‌کند که حتی کراوات ببندد یا نبندد.

ترکمند راجع‌به روند آماده‌سازی این نمایش، اظهار کرد: «رویای یک نویسنده» برای سومین بار روی صحنه رفته‌است. ما در شهریور ماه ۹۹ اولین اجرای این نمایش را روی صحنه بردیم اما به دلایلی کار متوقف شد و بعد از ۱۱ روز توقف دوباره روی صحنه تماشاخانه «دیوار چهارم» رفتیم و باز هم استقبال شد. این بار که در تماشاخانه «مهرگان» روی صحنه رفته‌ایم بار سوم است که نمایش باز هم مورد استقبال مخاطبان قرار گرفته‌است و به احتمال زیاد آخرین اجرای این نمایش باشد.

داستان زندگی مردی که موجی شده‌است

او با اشاره به کارهای هنری دیگر خود از یک نمایش جدید خبر داد و گفت: نمایش بعدی نمایش «اتل متل یه بابا» به نویسندگی و کارگردانی خودم است. درام و ژانر این نمایش برگرفته از جامعه مرزنشین‌ و کردها است. این نمایش داستان زندگی مردی‌است که در دوران جنگ موجی می‌شود و برمی‌گردد و اتفاق‌هایی که در ادامه برایش می‌افتد…

کارگردان نمایش «رویای یک نویسنده» از بازی ۲ رتبه برتر هفدهمین جشنواره سراسری تئاتر مقاومت در این نمایش خبر داد و عنوان کرد: سیمین بهفر و احمد جعفری که با نمایش «شوسه» رتبه اول بازیگری زن و رتبه دوم بازیگری مرد هفدهمین جشنواره سراسری تئاتر مقاومت را کسب کردند، از جمله بازیگران «اتل متل یه بابا» هستند. سایر عوامل این نمایش که من هم جزو بازیگران هستم، بعد از تکمیل پروژه اعلام خواهد شد. تقریبا ۸۰ درصد کار آماده‌ شده‌است؛ به محض اینکه فرصت کنیم جابجا خواهیم کرد و به زودی با نمایش جدید روی صحنه خواهیم رفت.

جایگاه پایین تئاتر و نویسندگان در جامعه

ترکمند در ادامه صحبت‌هایش به جایگاه پایین نویسندگان در جامعه اشاره و تاکید کرد: نویسندگان در این جامعه جایگاهی ندارند و برای دل خودشان می‌نویسند. دوست نویسنده‌ای دارم که سال‌هاست نویسندگی می‌کند و در کنارش دستفروشی هم می‌کند؛ یعنی درآمدش از دست‌فروشی‌ست. هیچ حمایت و خدمتی به این قشر نمی‌شود، حتی بیمه هم ندارند.

او در پایان خاطرنشان کرد: من خواستار روشن ماندن چراغ تئاتر هستم. تئاتر یک رسانه فرهنگی است که خیلی قوی‌تر از رادیو و روزنامه است؛ چون هم می‌بینیم، هم می‌شنویم و هم تحت تاثیر قرار گرفته و برداشت می‌کنیم. تئاتر باید مورد حمایت متولیان قرار گیرد.

پریسا منیر

انتهای پیام/