به گزارش خبرنگار ادبیات خبرگزاری صبا، معصومه باقری نویسنده کتاب «صفر مطلق» که به همت نشر شانی منتشر شده، یاداشتی درباره حمله تروریستی به مدرسه دخترانه سیدالشهدای غرب کابل نوشت و در اختیار صبا قرار داد.

متن یادداشت بدین شرح است:

«امروز دخترکانِ مدرسه‌ کابل به صفرمطلق رسیدند. غمی روی شانه‌های‌شان بود که سنگینی‌اش زمین را عذاب می‌داد. آرام و قرار نداشتند. اشکی در چشمان‌شان جریان داشت که گونه‌های‌شان را می‌سوخت.

امروز مدرسه‌‌ دخترانی که می‌خواستند بیاموزند و شاد باشند‌، به دستِ متحجرانی سنگدل ویران شد و این تمامِ ماجرا نیست. زخم و خون و سوختن و مرگ سهمِ دخترانی بود که هیچ گناهی نداشتند.

حرف از نژادپرستی و ظلم کهنه و مستعمل نمی‌شود، بلکه سال‌هاست که خونِ زمین را می‌خورد.

مادرانی که هنوز در داغستان به جست‌وجوی فرزندانِ گمشده‌ خود آواره هستند و جلوی بیمارستان‌ها تجمع کرده و اسامیِ روی دیوارها را می‌خوانند و آمارِ سردخانه‌ها را پیگیری می‌کنند.

امروز ظلم و تعصب و جهالت متهم است. اینک که صداهای خفه و دردآلود در گلوی دخترکانِ مدرسه‌ کابل مدفون شده است، چه کسی می‌خواهد از سینه‌های سوخته‌ مادرانِ اندوهگین چیزی بنویسد؟

آیا تکرار این حوادثِ خونین سوال‌برانگیز نیست؟

آیا نسل‌کشی و کُشتار این مسلمانان داغ کوچکی‌‌ست که احساس نمی‌شود؟

امروز این اندوه مثلِ پوستی سوخته، چسبیده به آهنِ داغِ بی‌رحمی و جنایت و تدمیر.

هولناک‌ترین تدمیر در دنیا، زخم زدن به روحِ آدم‌هاست. این زخم از کُشتار و هلاکت بدتر است. چون انسان در آن تمام می‌شود، اما نمی‌شود. زخمِ ساده‌ای است که انسان در آن هلاک می‌شود، اما نمی‌شود. زنده بودن در تلخی و تباهی از جنایت بدتر است.»