به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون خبرگزاری صبا، امروز پنجشنبه ۱۶ اردیبهشتماه چهلمین روز درگذشت آزاده نامداری مجری سابق تلویزیون است که هفتم فروردینماه ۱۴۰۰ از دنیا رفت. به همین مناسبت با مرتضی فاطمی تهیهکننده و مجری که یکی از دوستان او بود، صحبتی داشتیم.
مرتضی فاطمی در گفتگو با خبرنگار صبا در این باره گفت: فشار زیادی روی سلبریتیها وجود دارد. خیلیها چون شغلشان دیده شدن مثل اجرا و بازیگری است براساس قضاوتهایی که میشوند، در پارادوکسی میان میل به دیده شدن از یک طرف و مورد قضاوت و نقد شدن از طرف دیگر قرار میگیرند.
وی ادامه داد: ما که کارمان این است باید خیلی خودمان را تربیت و مراقبت کنیم. اگر تعادل میان دیده شدن و نقد شدنمان بهم بریزد، مشکلاتی بوجود میآورد که غیر قابل جبران است. هم مایی که میبینیم و دیگران را به راحتی مورد قضاوت قرار میدهیم باید مراقبت کنیم، هم افرادی که در معرض دیده شدن هستند باید روی تابآوریشان کار کنند.
فاطمی با اشاره به قضاوتهایی که درباره نامداری میشد، بیان کرد: درباره آزاده نامداری قضاوتهای خوبی نشد، چه وقتی که در قید حیات بود چه وقتی که از دنیا رفت، در تمام مواقع خیلی مورد هجمه قرار میگرفت و همین امر باعث میشد بعضی از مواقع حال خوبی نداشته باشد یا میتوان گفت سرحال نباشد، بعضی از مواقع بود که صحبتهایش حال و انرژی گذشته را نداشت.
مجری برنامه «اختیاریه» درباره تاثیر کلمات اظهار کرد: وقتی آزاده نامداری فوت کرد، توییتی را با این مضمون منتشر کردم که «دختری که کشته بودیم، مُرد». قضاوتها، کلمات، جملات و حرفها زیاد آدم میکشد؛ البته باید بدانیم وظیفه ما این است که کارمان را انجام دهیم، خیلی از مردم هم لاجرم قضاوت میکنند یا حتی جاهایی تهمت میزنند، اما ما باید تمرین کنیم که از کنارشان رد شویم.
وی تاکید کرد: معتقدم که ما در حق یکدیگر خیلی ظلم کردیم، چه رسانه در حق نیروهایش، چه مردم در حق اهالی رسانه و چه اهالی رسانه در حق خودشان. اشتباهاتی داریم که باید آنها را کم کنیم.
این تهیهکننده درباره خاطره خوبی که از نامداری داشت، خاطرنشان کرد: بعد از مدتی گپ و گفتگوی مشترک به این باور رسیده بود که زندگی چیزی نیست که در رسانه به دنبال آن است، زندگیاش گندم و خانوادهاش بود. به این نتیجه رسیده بود که زندگی را باید جایی خارج از قاب تلویزیون جستجو کند.
فاطمی در پایان درباره آخرین تماس آزاده نامداری خاطرنشان کرد: چند روز قبل از فوتش به من پیام داد که میخواهم ببینمت و با هم صحبت کنیم که من به دلیل گرفتاری که داشتم این قرار را به آینده موکول کردم. یکی از افسوسهایی که در تمام این مدت با من همراه بود، همین است. در ایام کرونا فشارهای زیادی روی مردم است و هرکدام از آدمها با مشکلی دست و پنجه نرم میکنند، باید حواسمان به یکدیگر باشد، حال هم را بپرسیم و برای هم وقت بگذاریم؛ شاید یک گفتگوی کوچک، کسی را سبک کند.
فروغ گشتیل
انتهای پیام/
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است