پویا نبی کارگردان، نویسنده و منتقد سینما که چندی پیش از ساخت نخستین فیلم بلندش خبر داده بود در گفتگو با خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا در این باره توضیح داد: این روزها مشغول نوشتن فیلمنامه آن هستم و امیدوارم با کنترل شرایط کرونا، مقدمات پیش تولید را شروع کنم.

وی با اشاره به اینکه فیلمش خیلی جمع و جور و معمایی با رگه‌هایی از اجتماع است، ادامه داد: از طرف من علاقه و رغبت زیادی وجود دارد که امسال تولید اولین فیلم بلند سینمایی خود را شروع کنم و آن را به جشنواره ملی فیلم فجر برسانم ولی باید دید وضعیت سرمایه، اکران و وضعیت سیاسی کشور به لحاظ اینکه در سال انتخابات هستیم، به چه سمتی خواهد رفت.

نبی در بخش درباره فیلم کوتاه «درد خفیف» نیز خاطرنشان کرد: روزهای آخر اسفندماه کارهای زیرنویس، پوستر، ساخت کاتالوگ و آنونس فیلم انجام شد که به دلیل تعطیلات نوروز، مدتی پخش جشنواره‌ای آن متوقف بود. درحال حاضر ۱۰ روزی می‌شود که مشغول انجام کارهای ارسال آن به جشنواره‌ها هستیم ولی فکر می‌کنم تا چند ماه آینده باید منتظر پاسخ آن‌ها باشیم.

این منتقد در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره اکران آنلاین فیلم‌ها در شرایط تعطیلی سینماها بیان کرد: به شدت با اکران آنلاین موافق و معتقد هستم اگر کووید و پاندمی هم نبود، جهان تا ۱۰ سال آینده به دلیل دغدغه انسان و گسترش فناوری و اینترنت به این سمت می‌رفت و سینما دچار دگردیسی در حالت کلاسیک خود می‌شد و ماجرای کرونا فقط سبب شد اتفاقی که قرار بود ۱۰ سال آینده بیفتد، زودتر شکل بگیرد.

کارگردان «ماه عسل» با اشاره به تعداد زیاد فیلم‌های در نوبت اکران در ایران، تصریح کرد: شرکت‌های بزرگ فیلمسازی جهان که محصولات خود را برای اکران پرده‌ای گسترده آماده کرده بودند، برنامه دارند آن‌ها را به صورت اینترنتی و آنلاین عرضه کنند و به نظر من ایران هم ناگزیر از این انتخاب است، به گواهی آمار سازمان سینمایی، حدود ۲۷۰ فیلم با پروانه نمایش سینمایی تا سال ۱۴۰۰ آماده نمایش است و وقتی ما در مملکتی زندگی می‌کنیم که در بهترین حالت ۵۰۰ پرده سینما در سراسر کشور داریم، معلوم است که نمی‌شود همه این تعداد فیلم را روی پرده برد پس بهترین راه برای برون‌رفت از این بحران که گریبان سینمای ایران را گرفته، اکران آنلاین است.

نبی تاکید کرد: مشکلی که وجود دارد این است که به ناگاه با مقوله کرونا و پاندمی روبرو شدیم و هیچ فکری برای زیرساخت‌های آنلاین نکرده بودیم، پس نتوانستیم آنطور که باید و شاید از پتانسیل‌های آن استفاده کنیم و برخلاف همه جای دنیا، اکران آنلاین در ایران مورد استقبال خیلی خوبی واقع نشد.

وی درباره علت‌های این بداقبالی اظهار کرد: علت‌های بداقبالی اکران آنلاین در ایران مختلف است، از زیرساخت‌های اینترنتی تا مساله کپی رایت و امنیت که تقریبا برای تمام فیلم‌های اکران شده در پلتفرم‌ها اتفاق افتاده است. مثلا فیلمی ۱۰ شب پخش شده و ساعت یک شب، در نوبت‌های متعدد روی آنتن شبکه‌های ماهواره‌ای می‌رود. به نظر من مساله پذیرفتنی‌ای نیست و باید برای آن فکر جدی‌ای شود.

کارگردان «سایلنت» درباره شرایط سخت بعد از پایان کرونا اظهار کرد: گرفتاری سینمای ایران از فردای پایان واکسیناسیون شروع می‌شود، جنگی به راه می‌افتد و هرکس می‌خواهد فیلمش را اکران کند. اگر از همین امروز همه تولیدات را متوقف کنیم، باز هم ۲ سال طول می‌کشد تا فیلم‌های تولید شده پیشین، روی پرده سینما روند. درنتیجه باید فکری برای اکران آنلاین کنند مثلا بخشی از فیلم‌های تولید شده که قابلیت اکران آنلاین دارند، باید با برنامه‌ریزی درست به آن ناوگان منتقل کرد.

این منتقد در پایان اظهار کرد: به نظر من کرونا خیلی از مناسبات را در شیوه تولید و اکران در سینما عوض کرد و اگر کسی فکر می‌کند بعد از آن، همه چیز برطرف می‌شود، دید خوشبینانه‌ای دارد. باید شرایط تغییر جهان را پذیرفت و یکی از آن شرایط اکران آنلاین است؛ به شرط اینکه اتحادیه تهیه‌کنندگان و سازمان سینمایی فکری جدی برای این شیوه اکران بکنند، اتاق فکرهایی را تشکیل دهند، آسیب‌شناسی کنند، از قوای همه گروه‌های سینمایی استفاده کرده تا سینما راه بیفتد.

فروغ گشتیل

انتهای پیام/