رها فریدی مستندساز در گفتگو با خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا درباره فعالیت‌های اخیر خود گفت: من سالیان سال فیلم‌هایی می‌ساختم که هیچ‌کدام را اکران نکرده بودم و همه آن‌ها در آرشیوم مانده بودند. «چی‌چکا، قصه شب» که روی پرده سینماهای هنروتجربه رفت و هم‌اکنون نیز در سایت هاشور به صورت آنلاین قابل دسترس است در حقیقت بیستمین فیلمی‌ست که ساخته بودم ولی به عنوان اولین ساخته من از آن یاد می‌شود. درواقع باید گفت «چی‌چکا» اولین فیلم من بود که به اکران رسید.

وی درباره علت اکران نکردن فیلم‌هایش عنوان کرد: پروسه بردن فیلم به ارشاد و مجوز نمایش گرفتن برای آن، خیلی سخت بود، بیشتر شور و شوق ساخت داشتم و وقتی که ساخت فیلمی تمام می‌شد، دوباره سوژه جدیدی را برای پرداختن و تولید پیدا می‌کردم تا اینکه پس از مدت‌ها برای نمایش «چی‌چکا» اقدام کردم و این شروعی برای شناخته شدن به عنوان فیلمساز و اکران دیگر تولیداتم بود.

فریدی درباره بخش اول کارهایی که اکران نکرده است، اظهار کرد: فیلم‌های کوتاهی دارم که هیچ‌کدام را اکران نکرده‌ام، بخشی از آن‌ها مستند و مردم‌نگاری‌ست و بخشی دیگر فیلم‌هایی کاملا تحربی هستند؛ فیلم‌هایی که حتی از زندگی شخصی خودم بوده و خط روایی کلاسیکی ندارند.

این کارگردان ادامه داد: تعداد فیلم‌های تجربی‌ از مستندهایم خیلی بیشتر است ولی نمی‌توان روی ژانر آن‌ها اسم گذاشت. فیلم‌های قصه‌گویی هستند که ممکن است شکل روایی آن‌ها مرسوم، کلاسیک و از پیش تعیین شده نباشد بلکه شکل دیگری از قصه‌گویی است.

کارگردان «چی‌چکا، قصه شب» درباره دیگر کارهایی که به پخش نرسانده است، بیان کرد: بخش دیگری از کارهایم پادکست‌ است. من سالیان سال کار رادیو و صدا انجام می‌دادم و در همین حین روی ساخت پادکست تمرکز کرده بودم؛ پادکست‌هایی که درباره موزیستین‌های شناخته نشده بود، کسانی که مطرح نشده یا مردم آن‌ها را نمی‌شناختند ولی این لزوما به معنای پایین بودن کیفیت کار آن‌ها نبود بلکه تنها بستر شهرت و دیده ‌شدن برای‌شان فراهم نشده بود.

یکی از علاقه‌هایی که دارم موسیقی و دیگری مردم‌نگاری‌ست

وی خاطرنشان کرد: طی ۱۰ سال تعداد زیادی از هنرمندان را معرفی کردم که بعضی از آن‌ها مدت‌ها قبل پخش شده‌اند و آن قسمتی که به گوش شنونده نرسیده، قرار است به صورت یک پکیج منتشر شود. درحال ساخت سری جدیدی نیز هستم که در کنار موسیقی به روش زندگی و مردم‌نگاری هم اهمیت می‌دهد.

فریدی با اشاره به علاقه خود به موسیقی تاکید کرد: یکی از علاقه‌هایی که دارم موسیقی و دیگری مردم‌نگاری‌ست.، به طور کلی ثبت چیزی‌ست که ناخودآگاه با من همراه و برای من لذت‌بخش است. موسیقی یک بخشی است ولی ثبت قصه‌هایی که در اطراف‌مان اتفاق می‌افتد و روایت آن‌ها، کاری‌ست که به آن علاقه دارم.

این کارگردان در بخش دیگر صحبت‌های خود از ساخت فیلم مستندی خبر داد و گفت: فیلم مستندی دارم که هنوز نامی برای آن انتخاب نکرده‌ام. فیلمبرداری آن به اتمام رسیده و تدوینش را کم کم جلو می‌‎برم. این فیلم در سودان آفریقا فیلمبرداری شده و چون به زبان مردم همان منطقه است، برای تدوین با دوستان سودانی‌ام همکاری می‌کنم.

او درباره قصه این مستند توضیح داد: بخشی از این فیلم در مایو جایی که پناهندگان دارفور در آن کمپی دارند، فیلمبرداری شده است، این پناهجویان برای خودشان خانه می‌سازند و من از پروسه ساخت این خانه‌های اَبَرخشتی فیلم گرفتم، همچنین زندگی کسانی را که در ساخت آن‌ها مشارکت دارندبه تصویر کشیده‌ام.

فریدی در پایان درباره ساخته‌هایش تصریح کرد: خلق هنری برای من وظیفه، هدف و یا حتی حرفه نیست بلکه هر آنچه خلق کردم بازی‌گوشی‌هایی برای پاسخ به کنجکاوی‌هایم بودند.

فروغ گشتیل

انتهای پیام/