به گزارش خبرنگار سینمایی صبا، رضا منتظری فعال رسانه‌ای در یادداشتی به جبران اهمال کاری نهادهای دولتی توسط سازمان هنری و رسانه‌ای اوج در حوزه‌ جلوه‌های ویژه پرداخته است.

متن یادداشت به شرح زیر است:

«بی تردید همه سینماگران و علاقه‌مندان به سینما می دانند که هنر-صنعت جلوه ‌های ویژه در سینما برای باور‌پذیرتر شدن وقایع و اتفاقات از اهمیت بسیاری برخوردار است، به نحوی که امروزه اگر جلوه های ویژه وجود نداشته باشد بسیاری از فیلمنامه ها و قصه ها هرگز امکان ساخت پیدا نخواهند کرد. به خصوص در سینمای دفاع مقدس و آثار جنگی برای به تصویر کشیدن صحنه های درگیری اولین مقوله ای که ذهن مخاطب را درگیر می‌ کند، جلوه‌ های ویژه‌ ای است که بتواند درست عمل کرده و به باور مخاطب کاملا نزدیک باشد.

جلوه های ویژه مجموعه ای از کارهای ویژه ای است که قسمتی از آن میدانی و بخش دیگر آن بصری است که اولی در صحنه فیلمبرداری و دومی در مرحله پس تولید و در کامپیوتر شکل می گیرد. مقوله جلوه های ویژه در سینمای ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و پس از آغاز جنگ تحمیلی و همزمان با تولید اولین فیلم ها در سینمای دفاع مقدس بسیار جدی تر شد.

در آن روزگاران متخصصان جدی و کارکشته ای در حوزه جلوه های ویژه میدانی وجود نداشتند و مقوله جلوه های ویژه بصری نیز به واسطه فقدان امکانات اصلا در سینمای آن روزگار شناخته شده نبود. سینمای دفاع مقدس نیاز به افرادی داشت تا مسئولیت اجرای انفجارات و تیراندازی و اتفاقات جنگی را برعهده بگیرند که به دلیل عدم تولید فیلم‌های جنگی در دوران پیش از انقلاب چنین متخصصانی وجود نداشتند و از این رو افراد آشنا به علم انفجار نظامی به همراه برخی علاقه‌مندان به این حوزه و افرادی که در جبهه حضور داشتند وارد میدان شدند، سال ها آزمون و خطا کردند و به کسب تجربه پرداخته و فیلم های ابتدایی سینمای جنگ در آن ایام را تولید کردند.

ادامه رشد و توسعه هنر-صنعت جلوه های ویژه در سینمای ایران به واسطه خلاقیت فردی افراد صورت گرفته، طراحان و مجریانی که بعضا مشکلات جدی نیز برایشان پیش آمده است؛ از جمله حوادث متعددی که بر اثر بی احتیاطی یا دانش پایین افراد رخ داده و در برخی موارد حتی منجر به از دست رفتن جان هنرمندان این حوزه شده است.

بی تردید یکی از مشاغل و مهارت ‌های سینمایی که نقش مهمی در سطح کیفی فیلم و جذابیت بیشتر آن دارد طراحی جلوه‌ های ویژه است که البته همواره مهجور مانده است. جلوه‌های ویژه اگرچه در سینمای ایران مدیون ژانر جنگی و سینمای دفاع مقدس است، اما به آن محدود نمی‌شود و ابعاد گسترده‌ تری دارد. مخاطب ما معمولا این هنر-صنعت را با انفجار و آتش ‌بازی در فیلم‌ های جنگی می ‌شناسند، اما جلوه ‌های ویژه صورت‌ های دیگری هم دارد و در گونه‌ های مختلف سینمایی جلوه ‌گری می کند.

نکته قابل تأمل اینجا است که مدیران سینمایی با اطلاع از تمامی خطراتی که جان دست اندرکاران این حوزه تخصصی را تهدید می کند توجهی برای تهیه امکانات، ابزار و ادوات به روز برای آن ها ندارند و همین مسأله بارها مورد انتقاد و اعتراض شدید فعالان این حوزه قرار گرفته است.

برخی از فعالان هنر-صنعت جلوه های ویژه در سینما بارها تاکید کرده اند که ما در سینما فیلم می‌سازیم و مجاز نیستیم از اسلحه و مواد منفجره واقعی استفاده ‌کنیم و به طرف بازیگر و عوامل پشت صحنه شلیک خطر آفرین کنیم. ما بایستی مثل سینمای روز دنیا از لوازم و ابزار سینمایی استفاده کنیم. سینما ابزار خاص خودش را دارد. پس جلوه‌‌های ویژه در سینما خیلی به اطلاعات نظامی نیاز ندارد!؛ اما با این حال همچنان پس از گذشت دهه ها از آغاز به کارگیری جلوه های ویژه در سینمای ایران و به خصوص سینمای جنگ با تمام سختی ها و دشواری هایش همچنان فعالان این حوزه با همان تجهیزات و ادوات واقعی فعالیت می کنند که همین مقوله جان آن ها را بیش از پیش به خطر می اندازد.

با توجه به رویکردهای توام با تحولات فزاینده در بازار دیداری، به روز شدن لحظه ای تکنولوژی در سینما، شتاب تغییر در روش ها و ابزارهای برنامه سازی و مهم تر از همه فقدان امکانات مکفی برای تجهیزات جلوه های ویژه میدانی و بالاتر رفتن سطح کیفی آثار سینمایی با بهره گیری از جلوه های ویژه بصری قطعا نیاز جدی امروز سینمای ایران توجه جدی و ویژه به مقوله جلوه های ویژه بصری احساس می شود که با توجه به اهمال کاری نهادهای دولتی مانند سازمان سینمایی برای در اختیار گذاشتن و واردات تکنولوژی روز، نهادها و مراکزی همچون سازمان اوج می توانند در این خصوص همتی ویژه به خرج دهند؛ همه ما به خوبی واقفیم توجه به حوزه جلوه های ویژه بصری می‌تواند سطح کیفی آثار تولیدی سینمای کشور را چندین برابر افزایش دهد.»

انتهای پیام/