احمد عرب بیکی که در سومین دوره سمپوزیوم مجسمه‌سازی مفاخر سردیس مهدی رجبعلی‌پور را ساخته است در گفتگو با خبرنگار تجسمی صبا درباره این شخصیت و روند تحقیق برای ساخت مجسمه گفت: ایشان از استادان و چهره‌های ماندگار ریاضیات هستند و مقاله‌های مهمی در زمینه ریاضیات و جبر خطی نوشته‌اند.

وی با اشاره به اینکه تحقیقاتی درباره افتخاراتی که این استاد داشته انجام داده است، توضیح داد: تلاش کردم مجسمه‌ای فاخر ساخته شود. در واقع ساخت ماکت و اثر اصلی بیشتر بر‌ مبنای این بوده است که در شان افتخارات این شخصیت باشد. لازم به ذکر است که در ساخت این سردیس هادی بحرینی با من همکاری و عکس‌های مناسبی برای ساخت سردیس از مهدی رجبعلی پور تهیه کردند که در روند ساخت سردیس بسیار موثر واقع شدند.

او با اشاره به اینکه در سمپوزیوم های قبلی بنا به دلایلی سردیس ها به شخصیت اصلی شباهت نداشتند، بیان کرد: من اساسی‌ترین دلیل اینکه پرتره‌ها شبیه به شخصیت واقعی نمی‌شدند سیاست‌گذاری مسئولان این رویدادها می‌دانم. برای ساخت یک سردیس باید بین دو تا سه ماه وقت گذاشته شود، ماکت ساخته شود، اصلاح صورت گیرد و کار از زوایای مختلف مورد بررسی قرار گیرد. وقتی این سه ماه زمان لازم را در ۱۰ روز فشرده کنند در شرایطی که هنرمندان از شهرهای مختلف به تهران می‌آمدند، محیط کار شلوغ هست و بازدیدکنندگان در حال رفت‌وآمدند و فضای متمرکزی وجود ندارد، قطعا هنرمند نمی‌تواند کار خوبی ارائه کند. مثل این می‌ماند که یک لیوان آب را داخل فریزر بگذاری و انتظار داشته باشی تا بیست دقیقه بعد یخ بزند. قطعا همچین چیزی امکان ندارد.

این هنرمند با بیان اینکه باید به سمپوزیوم به چشم یک رویداد هنری نگاه کرد، توضیح داد: برگزاری سمپوزیوم ساخت پرتره در هیچ‌کجای دنیا روال نیست. ساخت پرتره یک شخصیت نیازمند زمان زیاد و بررسی دقیق است. متاسفانه به دلیل سیاست‌گذاری اشتباه به جای اینکه به هنرمندان سفارش دهند تا در کارگاه شخصی و با تمرکز بیشتر کار را بسازند، با برگزاری سمپوزیوم می‌خواهند همه این روند در ۱۰ روز طی شود.

این مجسمه ساز تاکید کرد: بهترین هنرمندان هم ‌در این شرایط نمی‌توانند از تمام توانی‌های خود استفاده کنند. می‌توان به سمپوزیوم به چشم یک رویدادی نگاه کرد که یک‌سری هنرمند برای انتقال تجربه به نسل بعد طی ۱۰ روز کنار هم کار می‌کنند و نباید انتظار داشت نتیجه مجسمه‌هایی باشند که در نقاط مختلف شهر نصب شوند. مشکل در این است که سازمان زیباسازی شهر تهران از طرفی می‌خواهد یک رویداد برگزار کند برای ارتباط با مردم و انتقال تجربه‌ها اما در عمل هدف از برگزاری سمپوزیوم این است که طی مدت ۱۰ روز ارزان‌ترین‌ آثاری را که می‌خواهند در اختیار داشته باشند.

او درباره دلیل کیفیت خوب آثار این دوره نسبت به دوره قبل تصریح کرد: ما به اسم سمپوزیوم ۱۰ روزه در این دوره شرکت کردیم اما نزدیک به سه ماه پروسه ساخت این سردیس‌ها طول کشیده است. یعنی ما زمان کافی در اختیار داشتیم تا کار را اتود بزنیم و بسازیم. قطعا ساخت ماکت و نظر کارشناسان برای یک سری از دوستان جوان و تازه‌کار تاثیرگذار بوده است اما آن چیزی که موجب شده کیفیت آثار این دوره نسبت به دوره قبل بهتر باشد زمانی است که ما در کارگاه شخصی و با تمرکز بیشتر صرف کرده‌ایم. در نتیجه کارهای این دوره حاصل یک سمپوزیوم نیست و نباید با دوره قبل مقایسه شود. آثار حاصل کار درازمدت هنرمندان در کارگاه شخصی است.

عرب بیکی در پایان با اشاره به این که برگزاری سمپوزیوم به شکل آنلاین بی‌معنی است، عنوان کرد: تاریخچه برگزاری سمپوزیوم به یونان باستان بازمی‌گردد. سمپوزیوم به معنای یک رویداد است که تعدادی افراد متخصص در یک حوزه طی جشنی دور هم جمع می‌شدند و در یک فضای صمیمی صحبت می‌کردند و تجربیات خود را به یکدیگر انتقال می دادند. بر این اساس سمپوزیوم یک رویداد جمعی است و باید افراد دور هم جمع شوند. برگزاری آنلاین آن یک مفهوم بی‌معنا است. ما در این دوره هرکدام به صورت شخصی فعالیت می‌کردیم و هیچ تبادل نظر، آشنایی با سبک کار و آشنایی با روند ساخت آثار هنرمندان دیگر وجود نداشت.

ندا زنگینه

انتهای پیام/

بیشتر بخوانید

ساخت سردیس چهره ماندگار شیمی/ جوانان از تجربه پیشکسوتان بهره ببرند

سردیس پدر واکسن‌سازی ایران را ساختم/ در طول تحقیق علاقه‌ام به این فرد افزون شد

ساخت سردیس دکتر علی کاوه با مطالعه درباره وی/ سمپوزیوم مجازی هم مزایایی دارد

تلاشگری را ویژگی بارز دکتر بابا مخیر یافتم/ نمی‌شود سردیس دقیقا شبیه شخص باشد

سعی کردم سردیس پرویز دوامی نماینده شخصیت او باشد/ دیدار و گفتگو با استاد

مخاطب در پرتره باید بتواند تشخیص دهد این فرد کیست/ دومین تجربه حضور در سمپوزیوم