عبدالله باکیده کارگردان سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا اظهار کرد: فیلمسازان نظیر من با تکیه بر اعتقاداتشان وارد سینما شدند و ما از سینما به عنوان ابزاری برای تبلیغ باورهای انقلابی سود می‌بریم، اما با گذر زمان دیگر از ما حمایت لازم به عمل نیامد. نتیجه این اتفاق هم این بود که سال هاست از کار نکردن من در سینما به عنوان کارگردان می‌گذرد.

وی افزود: وقتی می‌بینیم که دیگر در سینما به ما بها داده نمی‌شود دستخوش افسردگی شدید می‌شویم که در برخی مواقع ممکن است راضی شوید تن به کاری دهید که آن را دوست نداریم. برای من این اتفاق رخ داد آنهم تهیه فیلم «عشقولانس» بود. این اثر مربوط به من نیست، زیرا سینمای من چیز دیگری است، اما وقتی طرح‌هایم را به هر کجا که می‌برم با بی توجهی مواجه می‌شوم مجبور خواهم شد تن به کارهایی دهم که به شخصه آنها را دوست ندارم.

کارگردان «پوتین» اعلام کرد: زمانی که فیلم «عشقولانس» اکران شد یکی از منتقدان نوشت «عشقولانس فیلمی است که تهیه آن را سینماگری ارزشی برعهده دارد اما این فیلم او را بی‌ارزش کرد.» این سخن برای من که سال هاست در سینما کار می‌کنم و فیلم‌هایی چون «پوتین» و «صلیب طلایی» را ساخته‌ام دردآور است، اما باید کسی هم پای حرف من بنشیند. آیا من خود خواستم که فیلمی اینچنین تهیه کنم؟ از من پرسیده شود چند طرح دفاع مقدسی داشتم که هیچ یک به سرانجام نرسید؟ پس قبل از قضاوت کردن بهتر است شرایط من را سنجید سپس قضاوت کرد.

باکیده در پایان با گلایه از مسئولان سینمایی تصریح کرد: مدیران سینما نمی‌آیند جلساتی بگذارند تا حرف‌های سینماگرانی نظیر من شنیده شود. چرا من بعد از سال ها کار تنها باید با یک حقوق بازنشستگی تامین اجتماعی زندگی خودم را بگذرانم؟ البته نظیر من کم نیستند و این مساله نشان می‌دهد ما به هنرمندان خود توجه لازم را نداریم.

انتهای پیام/