به گزارش خبرگزاری صبا، جمشید مرادیان که نامی آشنا در عرصه مجسمه‌سازی با چوب است و در ۱۵ سال گذشته درختان خشکیده متعددی را در سطح شهرهای مختلف ایران و جهان به مجسمه تبدیل کرده است، در یک ماه و نیم اخیر با حمایت بخش خصوصی یک درخت نارون خشکیده هفت متری را در محله دزاشیب تهران، به مجسمه بدل کرد.

جمشید مرادیان پیشتر، پنج تنه خشکیده درخت به ارتفاع پنج متر را در بلوار ماهان کرج، چهار درخت در محوطه باغ موزه ایرانی، دو درخت در محوطه دانشگاه امیرکبیر، یک درخت درکرمان، یک درخت در سمنان و هفت درخت در ایتالیا و دو درخت در فرانسه را به مجسمه تبدیل کرده است. او برای نخستین بار با حمایت بخش خصوصی و شرکت روژین، یک درخت خشکیده را در منطقه یک شهرداری تهران تبدیل به مجسمه کرد و دوست دارد، امکان ساخت مجسمه از درختان خشکیده شهرهای دیگر ایران نیز برایش فراهم شود. پروسه شکل‌گیری این تنه خشکیده به مجسمه قریب به یک ماه و نیم طول کشید.

مرادیان درباره چرایی گرایش خود به ساخت مجسمه از تنه خشکیده درختان در فضای عمومی گفت: مجسمه باید با مردم آغشته شود و تمرین بصرى به آنها دهد. درآن صورت است که هنرمجسمه‌سازى رشد پیدا مى‌کند و ادامه مى‌یابد. اگر مخاطب وقت ندارد که به گالرى برود و مجسمه ببیند، من مجسمه‌ام را سر راه او قرار مى‌دهم تا با هنرم درگیر شود. اگر چنین دیدى داشته باشیم ضرورت مجسمه در جامعه شهرى نابسامان امروز را درک خواهیم کرد.

این مجسمه ساز درباره چگونگی شیوه کارش برای ساخت مجسمه از تنه خشکیده درختان توضیح داد: شیوه کار من به این شکل است که در ابتدای امر، درختی را که به واسطه باکتری‌ها و کرم‌ها خشک شده است، آفت‌زدایی می‌کنم. درخت را سم‌پاشی و به آن آنتی‌باکتری تزریق می‌کنم و پس از ساخت مجسمه با لایه‌های مختلف پتروشیمی قیر و بنزین درخت را ایزوله می کنم. این دو ماده پتروشیمی موجب می‌شوند که حشرات دیگر نتوانند در درخت رشد کنند و سمی هم که به درخت تزریق کرده‌ایم در عرض دو ماه تبدیل به گاز می‌شود و این گاز با بویی که دارد موجب می‌شود، کرم خراطی که به جان درخت افتاده است، از بین برود و با این روش امکانی برای این درخت خشکیده بوجود می‌آید تا سالیان سال در منظر شهروندان باقی بماند و به نوعی دیگر از حیات خود ادامه بدهد. در واقع با این روش من چوب را از بی‌قراری به آرامش رساندم و سپس روی آن مجسمه می‌سازم.

این مجسمه ساز درباره فرمی که از دل این درخت خشکیده تراشیده است، بیان کرد: پیشتر قرار بود فرم دیگری از دل این درخت نارون بتراشم اما به واسطه تخریب کرم‌های خراط، روند کار من نیز تغییر کرد. در نمای ظاهری مخاطب با تکه‌های چوبی که روی هم طبقه طبقه سوار شده‌اند، روبرو می‌شود. با ساخت این اثر به نوعی خواسته‌ام حس تعلیق را به مخاطب منتقل کنم. البته همان گونه که شیوه کارم را می‌دانید این طبقه طبقه شدن تنه درخت را با کم کردن از بافت درخت به وجود آورده‌ام. ما ایرانی‌ها در روند زندگی‌مان همواره با مقوله تعلیق و سر درگمی روبرو هستیم  و این موضوع بر تمام مناسبات اجتماعی، فردی و بین‌المللی ما ایرانی‌ها نمود بارزی پیدا کرده است.

این هنرمند پیشکسوت درباره چرایی انتخاب این درخت نارون گفت: این درخت در مکان بسیار پر ترددی قرار دارد و چهره خشکیده آن تصویر خوبی در ذهن مخاطب نمی‌گذاشت و با انتخاب آن تلاش کردیم ضمن این‌ که گونه دیگری از زیبایی را به این منطقه هدیه کنیم، زمینه‌ای را فراهم کنیم تا افراد بیشتری با روند مجسمه شدن آن آشنا شوند. البته نوع درخت هم برای ساخت مجسمه برای من اهمیت دارد.

مرادیان درباره چگونگی وارد شدن حامی مالی از بخش خصوصی به این پروژه هنری گفت: شیوه کار من همیشه به این شکل بود که با حضور در سمپوزیوم‌ها و یا همکاری با سازمان زیباسازی شهر تهران و شهرداری مناطق، اقدام به ساخت مجسمه‌های درختی می‌کردم اما این بار از سوی شرکت روژین اجرای این پروژه به من پیشنهاد شد و تمام هزینه و کارهای اجرای این پروژه نیز از سوی این شرکت خصوصی که فعالیتش در حوزه تولید محصولات غذایی است، صورت گرفت و سازمان زیباسازی شهر تهران و شهرداری منطقه یک نیز تمام حمایت‌های لازم برای اجرای این پروژه را ارائه کردند. البته قرار است با همکاری این شرکت، این پروژه تداوم داشته باشد و من درختان خشکیده دیگری را در سطح شهر تهران مجسمه کنم.

فعالیت در زمینه مسئولیت اجتماعی

کیوان عبداللهی نماینده شرکت «روژین» و حامی پروژه تبدیل تک درخت خشکیده نارون به مجسمه، نیز درباره ورود بخش خصوصی به حوزه هنرهای تجسمی گفت: شرکت روژین در حوزه تولید محصولات غذایی فعالیت می‌کند و این برای نخستین‌ بار است که این شرکت حامی فعالیت هنری در حوزه تجسمی می‌شود. بیشتر شرکت‌ها به عنوان حامی مالی، تمایل دارند از پروژه‌ها سینمایی و تئاتر حمایت کنند که به گونه‌ای برگشت مالی نیز برای آنها داشته باشد و تاکنون کم پیش آمده که یک شرکت خصوصی بخواهد از یک پروژه تجسمی عام المنفعه حمایت کند.

وی افزود: پس از این که در شرکت روژین تصمیم گرفتیم که از یک پروژه تجسمی و تبدیل درختان خشکیده به مجسمه حمایت کنیم، با آقای مرادیان تماس گرفتیم و او نیز پذیرفت و شرکت روژین به هیچ وجه در ایده فرم این مجسمه و اجرای آن دخالت نکرده است. تنها امکانات لازم در اختیار جمشید مرادیان و همکارانش گذاشته شده  و هماهنگی‌های لازم با سازمان زیباسازی و شهرداری منطقه یک انجام شده است.

عبداللهی ادامه داد: شرکت روژین پروژه تبدیل کردن درختان خشکیده به مجسمه را در حوزه فعالیت‌هایش در زمینه مسئولیت اجتماعی تعریف کرده و قصد دارد این پروژه را ادامه بدهد و در دیگر مناطق شهر تهران درختان خشکیده را به مجسمه تبدیل کند تا به جای حذف درختان خشکیده از سطح شهر، با ساخت مجسمه زیبایی و پویایی را به تهران و شهروندانش هدیه بدهد.

عبداللهی در پایان تصریح کرد: با توجه به این که شرکت روژین به عنوان حامی مالی، این پروژه را پیش برده و بازخورد خوبی نیز از اجرای آن گرفته است، بستری را نیز فراهم کرد تا سایر شرکت‌ها نیز ترغیب شوند که حامی پروژه‌های تجسمی شوند. همچنین از سازمان زیباسازی و شهرداری منطقه یک برای حمایت از این پروژه قدردانی می‌کنم.

انتهای پیام/