پانتهآ مهدینیا بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار حوزه تئاتر خبرگزاری صبا با اشاره به تعطیلیهای مکرر تئاتر در کشور گفت: به نظر من فضایی برای تئاترِ امروز با توجه به وضعیت اقتصادی و شیوع ویروس کرونا باقی نمانده است. هنر عظیم و مقدسی به نام تئاتر رسما در حال از بین رفتن است؛ ازین رو می گویم عظیم چون تنها هنریست که به فرد امکان زندگی دوباره را میدهد و همواره از تئاتر برای تسکین روح آدمی و اشتیاق به زیستن و درمان استفاده شده است. تئاتر مقدس است چون برای خلق کوچکترین کنشی در صحنه باید ابتدا آن اتفاق را زیست کرد تا سپس به شکل حقیقی بشود به نمایشش گذاشت.
او ادامه داد: تئاتر در کشور ما رو به فروپاشی و انحطاط است. نه فقط در نوع و شیوه اجرا بلکه از نظر محتوا نیز دستخوش تغییرات سریعی است که شرایط اجتماعی به اجبار برایش به وجود آورده و همانطور که شاهد هستیم فقر نویسنده خوب و داستان قرص و محکم در حیطه تئاتر و حتی سینما و تلویزیون بیداد میکند.
بازیگر نمایش «سه کیلو ۲۵۰ گرم» با اشاره به اینکه عدهای براین باورند که وضعیت معیشتی بسیاری از اهالی تئاتر در این اوضاع نابسامان است، بیان کرد: باور؟ از یقین همه گذشته که تئاتریها با سیلی، صورت رنگ پریده شان را سرخ که نه کبود نگه میدارند. قبل از شیوع ویروس کرونا نیز وضعیت معیشتی اهالی تئاتر در شرایط بدی بود. متاسفانه در کشور ما تئاتر آنطور که باید دارای قدر و منزلت نیست، غافل ازینکه تئاتر خودِ زندگیست و هرگاه تئاتر یک جامعه بی ارزش باشد بی گمان زندگی مردم آن جامعه هم فاقد ارزش است.
او افزود: با این تفاسیر صراحتا عرض میکنم اهالی تئاتر دچار بحران زنده ماندن هستند و در این شرایط مسئولان با بی مسئولیتی متاسفانه به مشکلات تئاتر و هنر این جامعه رسیدگی میکنند. با این روند باید فاتحه جامعه را خواند نه فقط تئاتر و هنرش را. در مورد خودم که کارم از گله و شکایت گذشته، ۹ ماه بیکاری بیشتر شبیه آبستن بودن دردی عظیم است که گویی قصد فارغ شدنش را هم ندارم.
بازیگر نمایش «هگزا شهر دوشیزگان» تاکید کرد: لذا به عنوان عضو کوچکی از جامعه تئاتری شریف ایران از مسئولانی که ذرهای قلبشان برای هنر میتپد، خواهشمندم با درایت و هوشمندی به مسائلی که سالهاست بایگانی شده و زیر خروارها بی اعتنایی مدیران ناکارآمد خاک میخورد رسیدگی کنند.
او افزود: تِئاتْر، کلمهای یونانی است که از تئاترون، به معنای مکان دیدن و جایگاه تماشا و استعمال امروزی به دو معنای تالار اجرا و عناصر اجرای نمایش استفاده میشود؛ تئاتر جزو هنرهاییست که ارتباط مستقیمی با تماشاگر دارد و زنده و تحت تاثیر واکنش تماشاگر، هر اجرایی میتواند متفاوت باشد، بنابراین طبیعیست که یک هنرمندِ تئاتری در هر عنوان و مقامی در مقابل اجرای آنلاین واکنش خوبی نداشته باشد.
بازیگر نمایش «درای کانتی» تاکید کرد: من به شخصه به عنوان یک بازیگر نیازمند تایید یا تکذیب تماشاگری هستم که به صورت زنده شاهد بازیگری من روی صحنه است و هرگز نخواهم توانست اشتیاقم به دیده شدن بدون پرده را کتمان کنم. شعفی که یک بازیگر در اجرایی مقابل ده ها نفر دارد نمیتوان با چیزی مقایسه کرد، پس طبیعیست که تئاتری ها تن به این سکوت و سکون و صندلیهای خالی که فاقد هر نوع انرژی زنده ایست ندهند.
او ادامه داد: اما از آنجاییکه تغییرات بزرگ نه تنها شامل تئاتر بلکه تمامی جهانی است که اینروزها بر مدار آگاهی می چرخد، ما نیز ناگزیر در هر موقعیتی از این جهان که باشیم یا باید تن به درد این تغییرات بدهیم و پیله بشکافیم و پروانه شویم یا زیر الگوهای کهن و شیوهای قدیمی سر به نیستی بگذاریم چراکه از قافله به جا خواهیم ماند و ره به دنیای جدید نخواهیم داشت. توجه به تئاتر آنلاین نیز یکی از همین تجربه ها است.
مهدینیا در پاسخ به اینکه مسئولان چه مقدار برای ترویج تئاتر در شرایط فعلی تلاش کردهاند، گفت: بهتر است پاسخ را به وجدان خواب یا شاید نیمه بیدار بعضی از مسئولان محترم وابگذارم. در باب این مساله طومارها سخن و گلایه و حرف دارم که نه در مجال حوصله شما می گنجد و نه دیگر کلامِ خسته ما تئاتریها جان فریاد زدن دردهایمان را دارد.
بازیگر فیلم سینمایی «محمد رسول الله» در پایان خاطرنشان کرد: در این روزهاییی که سخت محتاج محبت و عشقی هستیم که در هیاهوی کرونا و فقر و جنگ و نابرابری گم شده، تنها خواستهام از همکاران شریف نجیب و محترم تئاتری این است که عشقتان به تئاتر را فراموش نکنید و همانند آب بی شکل و روان باشید تا تغییرات اجباری نتواند روح عاصی و بلند پروازتان را دربند خود کشد. برقرار باشد تئاتری که خود خودِ زیستن است و یادمان باشد ریشههای این تئاتر تنیده در روح و جسم پیشکسوتانی است که این روزها سخت تنها و بی مهر و ماه میگذارنند روزگارشان را. دریابید ریشهها را که بی ریشه تنها لیاقتمان تیشه است.
صادق سیادت
انتهای پیام/
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است