هوفر حقیقی هنرمند عکاس در گفتگو با خبرنگار تجسمی خبرگزاری صبا درباره مجموعه عکس «درهای هوفر حقیقی» که به صورت مجازی در گالری آرتیبیشن به نمایش درآورده است، گفت: در عنصری است که منحصر به فردِ خاصی نیست و می‌توان از آن عکاسی کرد.

وی افزود: این مجموعه دو سری است؛ سری اول ۵۰۰ عکس است که از سال ۸۷ آغاز شده و تا سال ۹۵ به طول انجامیده است. سری دوم این مجموعه هم ۵۰۰ عکس است که از سال ۹۵ تاکنون عکس‌برداری شده‌اند.

حقیقی درباره انتخاب این سوژه بیان کرد: شکل اولیه این مجموعه، عکاسی از دستگیره‌ها بود اما وقتی با تنوع درها مواجه شدم عکاسی از دستگیره‌ها تبدیل به عکاسی از درها شد. من حدود ۲۰۰ عکس از دستگیره درها داشتم اما با تغییر سوژه، آن عکس‌ها را کنار گذاشتم و از اول از همان درها با نمایی بازتر عکاسی کردم.

او افزود: در مرحله اول، این مجموعه نوعی گونه‌نگاری بود چون تنوع و شکل دستگیره درها توجه مرا به خود جلب کرد. درواقع ایده اولیه نداشتم و این عکس‌ها نوعی مستندنگاری و گونه‌نگاری بودند اما با گذشت زمان این مساله برایم مطرح شد که تا چه حد درها با خلق و خوی افراد پشت آنها مرتبط است. در واقع در یک خانه را می‌توان شناسنامه آن خانه تصور کرد اما امروزه درها کاملا مشابه به هم شده‌اند.

این عکاس در پاسخ به اینکه آیا قبلا هم از درها عکاسی شده است، گفت: بله، قبلا هم در این زمینه کار شده است اما  مجموعه‌های دیگر، عکس‌های بسیار محدودتری دارند به طور مثال مجموعه عکس رابرت هاوزر به نام «درهای موسولینی» عکس درهایی متعلق به دوره فاشیسم ایتالیا است که افراد جلوی آن اعدام می‌شدند و این درها سوراخ هستند. عکس‌های این مجموعه هم فکر می‌کنم ۲۴ عکس است. مثال دیگر که در ذهنم است احسان مویدی و یحیی دهقان‌پور عکس‌هایی مرتبط با این موضوع دارند.

وی درباره واکنش‌های افراد نسبت به عکس‌های این مجموعه اظهار کرد: اوایل توجه افراد به تنوع درها جلب می‌شد و بعد از مدتی شوخی‌هایی هم با نام این مجموعه می‌کردند. حتی افرادی گفتند هیچ وقت تصور نمی‌کردیم چنین درهایی هم وجود داشته باشد.خیلی‌ها هم تصاویری از درها با ذکر نشانی دقیق آن‌ها برایم ارسال کردند تا از آن‌ها عکاسی کنم.

این هنرمند درباره طرح درهایی که از آن‌ها عکاسی کرده است، توضیح داد: برای نمونه من از ۶ در با طرح میدان آزادی عکاسی کردم که هیچ‌کدام در تهران نبودند یا درهایی با طرح لنگر کشتی در استان‌های شمالی و جنوبی بودند. مثالی دیگر در این رابطه درهایی با طرح گل است که در بیشتر موارد در استان‌های شمالی بودند.

حقیقی با اعلام اینکه برای جمع‌آوری این مجموعه به ۱۰ استان سفر کرده است درباره استان‌هایی که برای عکاسی رفته است، گفت: من به استان‌های مازندران، گیلان، کرمانشاه، اصفهان، بندرعباس، قزوین، البرز، سمنان سفر کرده‌ام.

وی افزود: در ابتدا این مجموعه شامل درهای قدیمی هم بود اما بعد از مدتی عکس‌ها را غربال کردم یعنی عکس درهای قدیمی و درهای چوبی را جدا کردم. جنس تمام درهایی که در این مجموعه هستند فلزی است و با توجه به این موضوع  تصور می‌کنم عکس‌های این مجموعه بیانگر طبقه متوسط جامعه است.

حقیقی درباره دشواری‌ها و شیرینی‌هایی که هنگام عکاسی از این سوژه داشته است، گفت: عکاسی از این مجموعه سختی‌ها و شیرینی‌های خود را داشت به طور مثال یک روز که داشتم در خیابان قیطریه از یک در عکاسی می‌کردم از طبقه سوم خانه به من آلوی گندیده پرتاب کردند یا مثلا هنگام عکاسی از دری که دو لاله روی آن بود خانمی از خانه خارج شد. این خانم دو لاله را که به طور سفارشی روی در خانه‌اش طراحی شده بود نمادی از دو پسر شهیدش می‌دانست. طرح دیگری که دو اسکی سوار را روی در نشان می‌دهد متعلق به منطقه شمشک است.

حقیقی، هنرمند اصلی را آهنگرانی دانست که طرحی را به شکل مجسمه خلق کرده‌اند.

وی درباره ارتباط موضوعی درها و مسایل اجتماعی که بازنمایی می کنند، عنوان کرد: پس از مدتی متوجه شدم، تعدادی از عکس‌ها با یکدیگر ارتباط دارند. برای مثال تصویر دختری و پسری روی در یک مدرسه که متعلق به قبل از انقلاب بود در ارتباط با در مدارس کنونی دیدم. این تصاویر کنار هم لایه‌ای اجتماعی را نشان می‌دهد. مثال دیگر در این رابطه تصویر دری است که روی آن دو لاله قرار داشت و آن را در ارتباط با تصویر دری که روی آن نقش کبوتر بود، دیدم. این هم‌نشینی می‌تواند معنایی را به مخاطبان منتقل کند.

این هنرمند در پایان درباره برگزاری نمایشگاه خود به صورت مجازی گفت: چندین بار تلاش کردم گزیده‌ای از کارهایم را به صورت کتاب منتشر کنم و همراه آن نمایشگاهی از تعدادی از عکس‌ها برگزار کنم اما این مساله به دلایلی به تعویق افتاد اما حتما کتابی از این تصاویر منتشر خواهد شد.

هوفر حقیقی همراه با برگزاری این نمایشگاه به صورت مجازی متن زیر را منتشر کرده است:

«سری اول این مجموعه، حاوی ۵۰۰ تصویر از درهای فلزی کشور ایران می‌باشد که ظرف مدت ۸ سال، در تهران و ۱۰ استان دیگر عکس‌برداری شده است. این تصاویر ماحصل سفرها، پیاده روی‌ها و پرسه‌زنی‌های من بین سال‌های ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۵ می‌باشد. سری دوم این مجموعه هم حاوی ۵۰۰ عکس است که از سال ۱۳۹۵ تاکنون عکس‌برداری شده‌اند. این مجموعه در ابتدا با ایده‌ عکاسی از دستگیره‌های درهای تهران شروع شد. پس از یک سال عکاسی و روبرو شدن با تنوع طرح‌ها و نقوش و بیم از دست رفتن سایر جزییاتِ روی آن‌ها، مجموعه شکل جدیدی به خود گرفت. فاصله‌ام با درها بیشتر شد، نمای از روبرو جایگزین رویکرد قبلی شد و بستر شهری ای که درها در آن قرار داشتند از آن حذف شد. نقوشی که با توسعه ناموزون شهر نشینی در حال تبدیل به آهن پاره‌هایی هستند که در آینده‌ای بسیار نزدیک تنها می‌توان به آن‌ها از خلال تصاویر نظر افکند. این درها متعلق به نسل و طبقه‌ای است که می‌توان گذشته، حال و آینده‌شان را در تصاویر ردیابی کرد و خواند. در تاریخ عکاسی جهان و البته ایران، درها به دفعات و در زمان‌های مختلف موضوع عکاسی واقع شده‌اند و عکاسان بسیاری با رویکردهای متفاوت، آن را دست‌مایه کار خود قرار داده‌اند. این ها هم درهای من هستند…»

علاقه‌مندان می‌توانند برای بازدید مجازی و خرید آنلاین عکس‌های مجموعه «درهای هوفر حقیقی» که در گالری آرتیبیشن برپاست به نشانی زیر مراجعه کنند.

http://arthibition.net/fa/hoofarhaghighi

انتهای پیام/