به گزارش خبرنگار صبا، یکی از اتفاقاتی که در سال های اخیر در فضای هنری کشور رخ داده تمرکز و توجه بیشتر برحوزه مستند است؛ حوزه ای که پیش از این در تصمیمات کلان به طور شایسته بدان توجه نمی شد و بی توجهی‌ها کم کم این قالب مهم هنری را عزلت نشین کرده بود، اما کم کم و با ذوق و قریحه مستندسازان جوانی که با پشتکار حضور در این فضا را تجربه کردند حال و هوای مستندسازی در کشور تغییر کرده و شاهد تهیه مستندهایی متفاوت و جذاب با سوژه هایی متنوع هستیم و از همین مسیر به افزایش ضریب نفوذ اجتماعی مستند در میان مردم هم رسیده ایم.

در این میان البته یکی از ژانرهای محبوب مستندسازان ایرانی در سال‌های اخیر پرتره‌ شخصیت های مهم تاریخ معاصر است که به دلیل اهمیت افراد سیاسی و قرائت چندوجهی از آنها مستندهای سیاسی به شدت مورد توجه قرار گرفته و چه در فضای نخبگان و چه در فضای اکران های دانشجویی محافل گرمی را تشکیل داده است. صدالبته این اقبال در میان مستندهایی که به آنتن تلویزیون هم رسید در بازخوردهای مردمی بیشتر به چشم آمد.

حالا و در ادامه پرتره نگاری های مستندسازان از شخصیت های مهم تاریخ معاصر این بار نوبت به مرحوم آیت الله محمود طالقانی رسیده که سوژه روایت محمدعلی محمددوست در مستند «پدر طالقانی» شود.

مرحوم آیت الله طالقانی به واسطه حضور پررنگ در جریان های منتهی به انقلاب اسلامی و فعالیت های ایشان بعد از انقلاب و البته نکات ریز و درشت خاصی که در زندگی خانوادگی و شخصی ایشان وجود داشته سوژه ای است که می توان قرائت های مختلف از او در قالب مستند ارائه داد، اما آنچه که در مستند «پدر طالقانی» دیده می شود تلاشی است برای قرائت جامع از شخصیت مرحوم طالقانی؛ قرائتی که از فرزندان ایشان تا همراهان و هم‌سنگران قدیمی‌شان را در برمی‌گیرد و تلاش می‌کند به ورطه قرائت یک سویه نیفتد و این اتفاقی است که در سال های اخیر کم و بیش در برخی مستندهای تولیدشده سیاسی افتاده است.

مستند «پدر طالقانی» سعی کرده با نزدیک شدن به قالب داکیودرام ترکیبی از روایت شخصیت های نزدیک به سوژه مستند و در کنار آن تصویرسازی سینمایی به نمایش بگذارد تا در مجموع به جای یک مستند سیاسی معمول، با داکیودرامی روبرو باشیم که تلاش می کند در فرم هم قابل قبول ظاهر شود؛ اتفاقی که البته صورت شاخص آن را در مستند «آخرین روزهای زمستان» و فیلم سینمایی «ایستاده در غبار» دیدیم و مورد تحسین عوام و خواص قرار گرفت. «پدر طالقانی» البته مدعی مستند داستانی داکیودرام هم‌شانه «ایستاده در غبار» و «آخرین روزهای زمستان» نیست بلکه تلاش می کند از قالب نمایش و تصویرسازی تنها در بخشی از مستند استفاده کند و بیشتر بتواند همراه روایت شخصیت‌هایی شود که قرار است درباره سوژه سخن بگویند.

این مستند در یازدهمین جشنواره «سینماحقیقت» اکران محدودی داشت که در همان فضا نیز مانند سایر پرتره های سیاسی سال های اخیر مورد توجه، قضاوت متفاوت و مختلف تفکرات مختلف قرار گرفت و حالا «پدر طالقانی» چند روزی است که کار ثبت نام اکران های دانشجویی خود را آغاز کرده و در روزهای پیش رو وارد محافل نقد و بررسی های دانشجویی خواهد شد لذا پیشنهاد می شود دیدن این مستند را از دست ندهید.