به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا، مهدی سجاده چی فیلمنامه نویس سینما به بهانه حضور فیلم سینمایی «خورشید» ساخته مجید مجیدی در جشنواره فیلم ونیز و اهدای جایزه مارچلو ماسترویانی جشنواره به روح الله زمانی بازیگر نوجوان این فیلم، در یادداشتی کوتاه به مساله نابازیگران در سینما پرداخته است.

متن وی بدین شرح است: «در ذات سینما، هر نوعی از سینما همه چیز به مثابه ابزار است. طبیعت و انسان فرقی نمی‌کند و فیلم‌ساز مستبدانه تلاش می‌کند هرگونه عنصر ذهنی و یا عینی را چونان ابزاری به استخدام خود در‌آورد.

اگر چنین باشد، هرچه واقعیت بیرونی مستقل‌تر و رهاتر از اراده فیلم‌ساز باشد، در فیلم آزادتر و مستقل‌تر خواهد بود، مانند رنگ و نور و کلمات و شعر. در این میان کوهستان‌های سترگ یا دشت‌های بی‌انتها و رودخانه‌های وحشی و اقیانوس‌ها عناصری هستندکه فیلم‌سازان جز از راه تسلیم و سازش قادر نخواهند بود با آن‌ها همکاری کنند.

اما انسان،این تجسم اراده آزاد یا تصور آزادی اراده در سینما، اگر آموزش‌دیده و نیرومند باشد تعارض خود را با فیلم‌ساز بیشتر به رخ می‌کشد. بازیگران بزرگ سینما این‌گونه هستند اما انسان مقابل دوربین اگر ضعیف‌ و بدون مهارت و بدون خواست و سودای رهایی باشد مانند بردگان در خدمت کارگردان خواهد بود.

سینما ضعیف‌ها را می‌خورد و هضم و دفع می‌کند. در فیلم‌های معروف به «سینمای درباره کودک» همیشه وضع بر همین منوال است؛ کودکانی که برای مدتی کوتاه بردگان فیلم‌ساز هستند و نقش و فقط نقش عنصر اعتلایی و رهایی‌بخش را بازی می‌کنند و پس از پایان بازی همچنان برده می‌مانند. بردگان بدون خدایگان، مانند رونین؛ سامورایی بی ارباب.

نابازیگران کودک در سینما اغلب تباه‌ترین بخش تاریخ سینما هستند.»

انتهای پیام/