به گزارش «صبا»، منوچهر اکبرلو درباره راه‌کارهای عملیاتی ارتقا و تاثیرگذاری رسانه در حوزه تئاتر با اشاره به آنکه بیش از ۹۰ درصد از برنامه‌های مربوط به حوزه هنرهای نمایشی در شبکه‌های مختلف رادیویی تنها منحصر به نقد آثار نمایشی در حال اجراست، گفت: بدون هیچ شکی تاکید بر مساله نقد و بررسی آسیب‌ها، موانع و مشکلات آثار تئاتری در راستای ارتقای کیفی این آثار می تواند بسیار مفید باشد اما وقتی اغلب برنامه‌های رادیویی نگاه خود را بر مقوله نقد آثار در حال اجرا در صحنه‌های نمایشی استوار می‌کنند حس دلزدگی در مخاطبان ایجاد می‌شود.

کارگردان نمایش «از عرش تا فرش» ادامه داد: تربیت نسلی به عنوان مخاطبان بالفعل تئاتر و همراه با محصولات مختلف هنری از جمله هنرهای نمایشی، یکی از مهمترین رسالت‌های رسانه‌های فراگیر و جریان‌ساز مانند رادیو و تلویزیون است. بر همین اساس است که تاکید بسیاری از نمایشنامه‌نویسان، کارگردانان، دست‌اندرکاران و مدیران حوزه تئاتر بر بهره بردن از ظرفیت و پتانسیل بالای رسانه‌ای مانند رادیو در انتقال و معرفی این هنر به عموم مردم است.

عضو انجمن ملی منتقدان خانه تئاتر با بیان آنکه متاسفانه مخاطبان آثار نمایشی در کشور ما بسیار محدود و در اکثر موارد منحصر به هنرمندان و اهالی خانواده آنهاست، یادآور شد: دلیل شکل‌گیری جمعیت کوچک مخاطبان تئاتری مدلول عدم معرفی صحیح این هنر و تاثیرگذاری آن بر فرایند اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی جامعه است. پرواضح است چون عموم مردم نسبت به این هنر آشنایی ندارند، اقبالی برای حضور در سالن‌های نمایشی و پیگیری اخبار تئاتری از خود نشان نمی‌دهند.

وی ادامه داد: این در حالی است که رسانه‌ای مانند رادیو با استفاده از قابلیت‌ها و ظرفیت‌های موجود در خود، می‌تواند با ارائه رویکردهای متنوع، مهمترین هدف خود را بر معرفی و ویژگی های هنر نمایش و همچنین تاثیرگذاری این هنر بر سطوح مختلف زندگی عموم مردم در بخش‌های مختلف اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی داشته باشد.

به گفته اکبرلو، وقتی شاهد آشنایی جامعه ۸۰ میلیونی ایرانی به شکل گسترده با هنر تئاتر باشیم آن زمان است که می‌توانیم به پویایی، اثرگذاری و جریان بخشی هنر تئاتر در کشورمان خوشبین باشیم.

این مدرس دانشگاه با اشاره به مساله آگاهی‌سازی و ریل‌گذاری فرهنگی به عنوان یکی از رسالت‌های کلان صدا و سیما به ویژه در حوزه صدا، تصریح کرد: از یک سو شاهد همراهی گسترده مدیران و برنامه سازان شبکه های رادیویی با هنرمندان حوزه های مختلف از جمله هنرمندان تئاتر هستیم؛ اما از سوی دیگر عدم تنوع بخشی و تاکید بر تبلیغ و معرفی هنر تئاتر در تمامی جوانب و سطوح آن، به یکی از چشم اسفندیارهای تولید برنامه‌های رادیویی در کشور ما بدل شده است.

وی افزود: این در حالی است که به جز استان‌ها و شهرهای بزرگ ایران مانند تهران، مشهد، تبریز، شیراز و اصفهان در دیگر استان‌ها و شهرستان‌های کوچک، مردم شناخت اندکی از تئاتر دارند.

این پژوهشگر و نویسنده عرصه هنرهای نمایشی با تاکید بر آنکه وجود تمام این آسیب‌ها در شرایطی است که رسانه‌ای مانند رادیو در میان عموم افراد جامعه، رسانه ای مورد اطمینان و وثوق است یادآور شد: بهره بردن از چنین ظرفیتی از مخاطبان می‌تواند به سرمشق فعالیت‌های برنامه سازان و مدیران شبکه‌های رادیویی برای تحقق راهکارهای عملیاتی ارتقا و تاثیرگذاری رسانه در حوزه تئاتر تبدیل شود. نه آنکه شاهد باشیم اغلب برنامه سازان رادیویی به جای توجه بر بخش‌های مختلف هنر تئاتر، تلاش خود را تنها بر حضور منتقدان، عوامل و دست اندرکاران تئاتر برای نقد آثار معطوف کنند.

نویسنده نمایشنامه‌های «افسانه جمشید شاه» و «به دنبال پیروزی» با تاکید بر اعتماد عمومی افراد جامعه به رسانه‌ای مانند رادیو یادآور شد: وقتی شاهد تنوع برنامه‌های مختلف رادیویی در حوزه‌ها و بخش‌های مختلف هنر نمایش باشیم، بدون هیچ شکی همراهی مخاطبان با این هنر را نیز بیشتر مشاهده خواهیم کرد.

وی یا اشاره به افراد ساکن در استان‌ها و شهرستان‌هایی که سالنی برای تئاتر وجود ندارد و یا افرادی که به دور از پایتخت زندگی می‌کنند، گفت: نقد نمایشی که در سالن‌های نمایشی تهران به صحنه می‌رود برای آنها که تئاتر را ندیده اند و برای دیدن آن دسترسی ندارند،جذابیتی نخواهد داشت.

اکبرلو گفت: درست به سبب همین آسیب‌های کوچک در برنامه سازی است که رادیو در برنامه‌های تخصصی خود با رویکرد فرهنگ و هنر، با وجود تمام پتانسیل‌ها و ظرفیت‌هایش بخش اعظمی از مخاطبان سراسری خود را در ایران پهناور از دست می‌دهد.

منبع: ایرنا